«Nέα Tάξη» στο ροκ

Αποκλείεται να μην το βρεις. Όποιο κουβάρι και αν ξετυλίξεις σήμερα στη

μουσική κάποιο από τα νήματα θα οδηγεί κατευθείαν στους New Order. Τη μία άκρη

κρατάει σταθερά ο Πίτερ Χουκ, ο πιο… κιθαρίστας από τους μπασίστες της

ιστορίας, που «όρισε» σε μεγάλο βαθμό τον ήχο έτσι όπως εξελίχθηκε. Ήταν το

«Blue Monday», το 1983, των New Order, που άλλαζε τα δεδομένα, με επιδραστικό

βάθος ανάλογο με το «Satisfaction». Στον ρόλο του Κιθ Ρίτσαρντς – αλλάξτε

γρήγορα την κιθάρα με μπάσο – ο Πίτερ Χουκ, ο οποίος καταφθάνει στα μέρη μας,

ενώ οι θρυλικοί New Order έχουν καινούργιο άλμπουμ. Μοιάζει με φαντασίωση στην

αρχή της άνοιξης, είναι όμως απόλυτα αληθινό.

Έχει λίγα κιλά παραπάνω – αυτό είναι αλήθεια. Όμως τα 49 του χρόνια και η

μπίρα που σύμφωνα με την καταγωγή του, από τα περίχωρα του Μάντσεστερ, έχει

καταναλώσει μέσα σε αυτά το δικαιολογούν απόλυτα. Ο «Χούκι», όπως είναι

γνωστός στους φαν, ελάχιστα έχει αλλάξει από την εποχή των Joy Division. Από

τότε που ο Ίαν Κέρτις έφυγε από τη ζωή και από τις στάχτες τους γεννήθηκαν οι

New Order. Οι Revenge και οι Monaco, παράλληλες και ηχηρότατες δραστηριότητες,

εξασφάλιζαν διαβατήριο για να ανοίξει ακόμη πιο πολύ ο ήχος, καθώς ο Χουκ

κατακτούσε εδάφη μιας ανατρεπτικής ποπ και ηλεκτρονικής μουσικής απόλυτα

φιλικής στον χρήστη. Ο χορευτικός ρυθμός ήταν δικής τους αποκλειστικά

επινόησης και αποτυπώθηκε σαν στάμπα στο σώμα της δισκογραφικής παραγωγής των

χρόνων που ακολούθησαν.

«Αυτήν τη στιγμή, συγκρίνουν πολλά από καινούργια συγκροτήματα μ’ εμάς», λέει

ο Πίτερ Χουκ. «Μερικές φορές δεν το βλέπω αυτό, αλλά είναι ίσως επειδή

στέκομαι πολύ κοντά. Και εμάς στην αρχή μάς σύγκριναν με τους Doors. Και

λέγαμε, οι Doors, σιγά ποιοι είναι αυτοί; Μέχρι που κάναμε και διασκευές

κομμάτια τους, αλλά κανείς δεν κατάλαβε τότε το αστείο». Το αστείο είναι πως

μέχρι σήμερα ο ήχος των New Order είναι αναγνωρίσιμος στα πονήματα των γκρουπ

που έχουν κάτι να πουν. Τίποτε δεν πήγε χαμένο. Όσο δύσκολο και αν ήταν, την

εποχή που η περιβόητη σκηνή του Μάντσεστερ γκρεμιζόταν σαν από άγριο σεισμό, ο

Χουκ και η παρέα όχι μόνο έμειναν «ζωντανοί», αλλά έπαιρναν και τα ηνία.

Παιχνίδια με τη μουσική

«Το να παίζω μουσική στη σκηνή», λέει ο Χουκ, «είναι το πιο ωραίο πράγμα που

γεύτηκα στη ζωή μου. Και άξιζε, είτε παίζαμε σε 125.000 άτομα στην Ιαπωνία,

είτε σε έναν μόνο στο Χάντερσφιλντ». Ο Χουκ είναι παθιασμένος με τις μουσικές,

όπως τότε. Άλλωστε το «Waiting for the Sirens to Call» δεν απέχει από τις

εμπνευσμένες στιγμές του παρελθόντος. Ο ίδιος σφριγηλός ήχος, η ίδια διάθεση

να ξεφύγουν από την πεπατημένη, τα ίδια, αναλλοίωτα χαρακτηριστικά. Αυτό το

άλμπουμ φέρνει ο ίδιος ο Χουκ στην Αθήνα. Θα «συστήσει» α λα Χουκ ένα ένα τα

τραγούδια στο πρόγραμμα που ετοιμάζει στα πικάπ, σε ρόλο, αυτήν τη φορά,

ντιτζέι. Ένας ρόλος διόλου ξένος στο ρεπερτόριό του, αφού, όπως λέει, ανάμεσα

στο στούντιο και στις συναυλίες, είναι ιδανικός τρόπος να παίζεις με μουσική.

Ο Χούκι λοιπόν περιοδεύει…

INFO

Ο Πίτερ Χουκ παίζει απόψε στην Πάτρα («Steps», Πεζόδρομος Ηφαίστου), αύριο

στην Αθήνα («Underworld», Θεμιστοκλέους και Γαμβέττα) και την Κυριακή στη

Θεσσαλονίκη («Arthouse», Βογατσικού 4). Μαζί του ο Γιώργος Φακίνος. Είσοδος:

10 ευρώ (με ποτό).