H πρώτη επέτειος της εισβολής στο Ιράκ πλαισιώθηκε, με διαφορά λίγων ημερών,

από τις επιθέσεις στη Μαδρίτη που αποδίδονται στην Αλ Κάιντα και την εξόντωση

του σεΐχη Γιασίν, του ιστορικού ηγέτη της παλαιστινιακής Χαμάς. Την ίδια ώρα,

η βία εξακολουθεί να μαίνεται στο Ιράκ – μία κατάσταση την οποία δεν βελτίωσε

καθόλου η σύλληψη και η κράτηση του Σαντάμ Χουσεΐν.

Είμαστε αναγκασμένοι λοιπόν να διαπιστώσουμε ότι ο «πόλεμος εναντίον της

τρομοκρατίας» έχει αποτύχει, όπως κάνουν όλο και περισσότεροι Αμερικανοί οι

οποίοι βλέπουν στην ήττα του Αθνάρ μια πρόγευση της ήττας του Μπους το

ερχόμενο φθινόπωρο από τον Τζον Κέρι, καθώς και αρκετοί Ιταλοί που διαδήλωσαν

την αντίθεσή τους στην ευθυγράμμιση της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι με την

Ουάσιγκτον.

H δολοφονία του Γιασίν, ό,τι και να πιστεύει κανείς για αυτόν και για τους

Παλαιστινίους ισλαμιστές, είναι μια σοβαρή ομολογία ήττας για την Ουάσιγκτον.

Διότι η εξουδετέρωση του Σαντάμ και ο «εκδημοκρατισμός του Ιράκ» έπρεπε

θεωρητικά να επιτρέψουν την οικονομία παρόμοιων μέτρων – μέτρων που μπορεί να

στοιχηματίσει κανείς χωρίς ρίσκο ότι θα συνεισφέρουν στον φαύλο κύκλο των

αντιποίνων, χωρίς να προσφέρουν το πολιτικό αποτέλεσμα που περιμένει ο Αριέλ

Σαρόν.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η σφαγή της Μαδρίτης υπενθυμίζει πως ο έτερος στόχος του

«πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας», η εκρίζωση της Αλ Κάιντα, δεν επετεύχθη.

Ακόμα χειρότερο, αποδεικνύει πως η στρατηγική της μάχης εναντίον του «μακρινού

εχθρού» την οποία θεωρητικοποίησε ο Αϊμάν αλ-Ζαουάχρι – ο υπ’ αριθμόν δύο του

δικτύου – και θέλει τα χτυπήματα που καταφέρονται στη Δύση να ανατρέπουν τον

συσχετισμό των δυνάμεων στη Μέση Ανατολή υπέρ των φανατικών ισλαμιστών,

παραμένει σήμερα λειτουργική, καταστρέφοντας δυόμισι χρόνια αντι-στρατηγικής

της Ουάσιγκτον. Όλα αυτά επιβάλλουν στην Ευρώπη να πάψει να είναι όμηρος και

θύμα της Αλ Κάιντα ή των μαθητευόμενων μάγων του Πενταγώνου και να διαμορφώσει

τη δική της πολιτική και στρατηγική για τη Μέση Ανατολή, η οποία συνεισφέρει,

με την εγγύτητά της, με την παρουσίαs εκατομμυρίων μεταναστών μουσουλμανικής ή

εβραϊκής καταγωγής, στην ταυτότητά της.

Ο Ζιλ Κεπέλ είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών του

Παρισιού.