Ήταν καλοί οι Fun Lovin’ Criminals στις συναυλίες τους στο «Gagarin». Πολύ
καλοί και ακόμη καλύτεροι στα πιο «χαμηλά» κομμάτια τους, στα πιο σόουλ, στις
μπαλάντες. Με τη διαφορά, όμως, πως ο κόσμος ήθελε «γκάζια». Ήθελε «τσίτα» τις
κιθάρες και σε αυτές ανταποκρίθηκε (με εξαίρεση τους «φαν» που ήξεραν τι θα
ακούσουν και σωστά εκτίμησαν τις μουσικές των Νεοϋορκέζων). Ίσως φταίει το ότι
οι συναυλιακές εμπειρίες του κοινού περιορίζονται κυρίως σε ροκ ηχηρό και
ελάχιστα έως καθόλου σε σόουλ, λικνιστικά χιπ χοπ και άλλα λιγότερο «σκληρά»
ακούσματα (πότε, ας πούμε, ήταν η τελευταία τέτοια συναυλία που θυμάστε;)
Κρίμα γιατί, εκτός των άλλων, έτσι χάνουμε και το εξαιρετικό κύμα των
«μπαλανταδόρων», που αυτή την εποχή κερδίζει όλο και πιο πολλές σκηνές.
