«Kάθαρση» με φόνους ανηλίκων

Ο Σέλβιν λέει πως είναι 14, αλλά μοιάζει γύρω στα οκτώ. Τα πόδια του είναι

γυμνά, τα ρούχα του σκισμένα και τα μάτια του πρησμένα. Είναι προφανές πως

έχει εισπνεύσει κάποια ισχυρή κόλλα. Το σπίτι του βρίσκεται κάπου εκεί κοντά,

κάτω από τα αστέρια, δίπλα στον δημοτικό σκουπιδότοπο. Γείτονές του τα άλλα

παιδιά του δρόμου.Εξίσου ρακένδυτα και κακοζωισμένα.

Υπάρχουν χιλιάδες παιδιά του δρόμου στην Τεγκουσιγκάλπα και πολλές άλλες

χιλιάδες στην Πόλη της Γουατεμάλας και στο Σαν Σαλβαδόρ. Τα περισσότερα έχουν

ελάχιστες ελπίδες να περάσουν τα όρια της εφηβείας – λόγω αβιταμίνωσης.

Πυροβολισμός στο κεφάλι. Οι τοπικές οργανώσεις για την προστασία του

παιδιού υποστηρίζουν ότι εκατοντάδες παιδιά και νεαροί έχουν ήδη σκοτωθεί με

ένα είδος συνοπτικής εκτέλεσης – ένας πυροβολισμός στο πίσω μέρος του κεφαλιού

– εγκλήματα που παραμένουν ανεξερεύνητα, ανεπίλυτα και ατιμώρητα.

Οι φόνοι έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας σε ορισμένες περιοχές της Κεντρικής

Αμερικής. Μόνο κατά τον Απρίλιο, στην Ονδούρα καταγράφηκαν περίπου 72

παρόμοιοι φόνοι. Πέρυσι ήταν 549 και από το 1998 έχουν αναφερθεί 1.817. Αυτό

αναφέρει η οργάνωση Caza Alianza, που εργάζεται για τα παιδιά του δρόμου. Στην

Πόλη της Γουατεμάλας, σημειώνει η «Γκάρντιαν», γίνονται περίπου 40 παρόμοιοι

φόνοι τον μήνα.

«Καθαρίζουμε την πόλη». Τον Φεβρουάριο, ένας εντεκάχρονος – λεγόταν

Όσκαρ – ήταν ένα από τα θύματα. Το άψυχο κορμί του βρέθηκε στην άκρη ενός

δρόμου στην πόλη Σαν Πέντρο Σούλα. Στους γυμνούς του ώμους ήταν γραμμένα με

μεγάλα γράμματα: «Καθαρίζουμε την πόλη».

H Caza Alianza υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι από τους φόνους αυτούς

αποτελούν ένα είδος «εθνοκάθαρσης», για την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι,

αλλά και η αστυνομία, δεν ασχολούνται για να καθαρθεί ένα άγος. H κυβέρνηση

της Ονδούρας πιστεύει πως οι περισσότεροι από τους φόνους αυτούς αποτελούν

ξεκαθάρισμα συμμοριών. Πάντως τόσο η κυβέρνηση όσο και οι ανθρωπιστικές

οργανώσεις παραδέχονται πως οι φόνοι αυτοί έχουν πάρει διαστάσεις επιδημίας

βίας, με το ποσοστό φόνων να είναι 50πλάσιο από αυτό της Βρετανίας.

«Αυτοκίνητα του θανάτου». Οι περισσότεροι από τους φόνους αυτούς έγιναν

από ψυχρούς εκτελεστές που πυροβόλησαν μέσα από τα αποκαλούμενα «αυτοκίνητα

του θανάτου».

Έχει επισημανθεί ένα κόκκινο φορτηγάκι, που φέρεται να είναι αναμειγμένο σε

αρκετούς παρόμοιους φόνους. Πολλοί όμως υποστηρίζουν πως οι φόνοι αυτοί

γίνονται και από αστυνομικούς – εν ώρα υπηρεσίας ή μετά – ή από άτομα που

πληρώνονται για να «εκλείψει η εστία εγκληματικότητας».

Φυσικά, αρκετοί από τους φόνους έχουν σχέση με τη διακίνηση ναρκωτικών.

Ελάχιστοι πάντως έχουν εξιχνιαστεί. Ο 16χρονος Χουάν ζει κι αυτός κοντά στον

σκουπιδότοπο. «Είναι επικίνδυνη η ζωή μας», λέει, «επειδή η αστυνομία μπορεί

να μας επιτεθεί ανά πάσα στιγμή. Γιατί; Επειδή έτσι τους αρέσει. Είναι

επικίνδυνο, αλλά εδώ έτσι ζούμε».

«Δεν φοβάμαι». Πίσω από το μεγάλο εθνικό στάδιο ποδοσφαίρου δύο άλλοι

νεαροί, ο Όσκαρ και ο Σάντος, πουλάνε πλαστικά μπουκάλια με νερό στα περαστικά

αυτοκίνητα. Ο Σάντος βρίσκεται στους δρόμους από τα 13 του. Ο Όσκαρ είναι

είκοσι, αλλά μοιάζει έξι χρόνια νεώτερος. Φορά μια βρώμικη μπλούζα που γράφει

στα αγγλικά «Ευτυχισμένες διακοπές» κι ένα καπέλο με την επιγραφή «Δεν

φοβάμαι». Έχει χάσει όλα τα μπροστινά δόντια του και φέρει καθαρά σημάδια στο

πρόσωπο από κοψίματα μαχαιριού.

Ο Έκτορας είναι 22 και εργάζεται σε πάρκινγκ αυτοκινήτων. Λέει πως γνώριζε

τουλάχιστον 35 παιδιά που σκοτώθηκαν στον δρόμο από σφαίρες άγνωστων

εκτελεστών και δείχνει ένα σημείο όπου βρέθηκε το τελευταίο πτώμα.

Τον Φεβρουάριο, το νεώτερο από τα παιδιά που βρέθηκαν σκοτωμένα, ήταν οκτώ.

Σκοτώθηκαν επίσης ένας 13χρονος, τρεις 15χρονοι και τέσσερις 16χρονοι.

Τρεις σφαίρες στην πλάτη του άριστου μαθητή

Δεν είναι μόνο αγόρια τα παιδιά του δρόμου. H Μαρία, 17 χρόνων, κουβαλά μαζί

το μωρό της, σε εξίσου άθλια κατάσταση όπως η ίδια. Όπως και τα άλλα κορίτσια

του δρόμου, κάνει την πόρνη και ξοδεύει τα λίγα χρήματα που της δίνουν για να

«φτιαχτεί» με την ισχυρή κόλλα «Resistol» ή λίγη μαριχουάνα, που είναι όμως

ακριβότερη.

Μόνος σύμμαχος των παιδιών του δρόμου η Caza Alianza, που διαθέτει ένα σπίτι

με μπλε σκούρους τοίχους όπου έχουν βρει καταφύγιο 122 παιδιά ηλικίας 11-18

ετών.

Δεν είναι όμως μόνο τα παιδιά του δρόμου που σκοτώνονται «χωρίς λόγο». Ο Χουάν

Αρτούνεζ στα 16 του ήταν ένας άριστος μαθητής και μέλος μουσικού

συγκροτήματος.

Τον περασμένο Ιούλιο μαζί με μερικούς φίλους του τον σταμάτησαν αστυνομικοί

και τους ζήτησαν τα χαρτιά τους. Σύμφωνα με την οικογένειά του είχαν μαζί τις

σχολικές τους ταυτότητες. Αλλά πανικοβλήθηκαν και το έβαλαν στα πόδια.

Ο Χουάν δέχθηκε τρεις σφαίρες στην πλάτη. Ο αστυνομικός που τον πυροβόλησε δεν

κατονομάστηκε. Ούτε δικάστηκε κάποιος για τον φόνο, λένε κλαίγοντας η μητέρα

και η αδελφή του. Ο Ντάρβιν Σαουσέντα, 16 χρόνων, βρέθηκε νεκρός με 15 σφαίρες

σε σχήμα σταυρού στο στήθος.

Νεκροταφείο παιδιών. Ο διευθυντής της Caza Alianza για την περιοχή της

Λατινικής Αμερικής Μπρους Χάρις, πιστεύει πως «οι σκοτωμοί αυτοί έχουν αυξηθεί

δραματικά, επειδή κάποιοι έχουν «περάσει» στον κόσμο πως με τον τρόπο αυτό θα

μειωθεί η εγκληματικότητα». Στη συνοικία Κομαγιαγκουέλα υπάρχει ένα

νεκροταφείο που δέχεται τα σκοτωμένα παιδιά του δρόμου.

Μοιάζει με νεκροταφείο πολέμου, μόνο που οι νεκροί εδώ είναι ηλικίας

μικρότερης των 18 χρόνων. Σε έναν από τους εκατοντάδες τάφους νεαρών,

αναγράφεται «Ο τάφος αυτός φυλάει το κορμί σου, ο Θεός την ψυχή σου κι εμείς

τη μνήμη σου».