Οι πληγές είναι άσχημες και βαθιές. Άλικα σημάδια στην πλάτη και τους μηρούς ή

το πρόσωπο, τα θραύσματα των βολιδοφόρων βλημάτων από τις βόμβες διασποράς

θαμμένα μερικά εκατοστά μέσα στη σάρκα. Οι θάλαμοι του νοσοκομείου της Αλ Χίλα

αποδεικνύουν ότι κάτι παράνομο – κάτι που σαφώς παραβιάζει τις Συνθήκες της

Γενεύης – συνέβη στα χωριά γύρω από την πόλη που ήταν γνωστή άλλοτε ως

Βαβυλώνα.

Τα παιδιά που κλαίνε, οι νεαρές γυναίκες που έχουν τραυματιστεί στο στήθος και

στα πόδια, οι δέκα ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επέμβαση ώστε να αφαιρεθούν

κομμάτια μετάλλου από το κεφάλι τους, μιλούν για τις μέρες και τις νύχτες όπου

τα εκρηκτικά έπεφταν «σαν σταφύλια» από τον ουρανό. Βόμβες διασποράς, λένε οι

γιατροί – και τα κατάλοιπα των αεροπορικών επιδρομών γύρω από τα χωριά Ναντρ

και Ντζιφίλ και Ακραμίν και Μαχαουίλ και Μοχαντεσίν και Χαΐλ Ασκέρι δείχνουν

πως έχουν δίκιο.

Ήταν αμερικανικά ή βρετανικά τα αεροσκάφη που έριξαν σε αυτά τα χωριά τα πιο

θανάσιμα εργαλεία του σύγχρονου πολέμου; Οι 61 νεκροί που έχουν περάσει από το

νοσοκομείο της Αλ Χίλα από την Κυριακή δεν μπορούν να μας πουν. Ούτε οι

επιζήσαντες οι οποίοι, σε πολλές περιπτώσεις, κάθονταν στα σπίτια τους όταν

άνοιξαν ψηλά πάνω από το χωριό τους τα άσπρα κάνιστρα, χύνοντας στον ουρανό

χιλιάδες βομβίδια, τα οποία εισέβαλαν στα σπίτια από πόρτες και παράθυρα και

εξερράγησαν ή απέκοψαν τις στέγες για να εκραγούν αργότερα στο οδόστρωμα.

Μόνο οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, φυσικά, έχουν υπεροχή στον αέρα – στην

πραγματικότητα δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν πως έστω και ένα ιρακινό

αεροσκάφος έχει απογειωθεί από την αρχή της εισβολής – οπότε ούτε καν οι

Βρετανοί και οι Αμερικανοί αξιωματούχοι πίσω στο Κατάρ δεν μπορούν να

ισχυριστούν πως οι βόμβες διασποράς ρίχτηκαν από το Ιράκ.

Δεν είναι εύκολο να ακούει κανείς τους Ιρακινούς αξιωματούχους να καταδικάζουν

τη χρήση απαγορευμένων όπλων όταν η ίδια η ιρακινή πολεμική αεροπορία έχει

ρίξει δηλητηριώδες αέριο στον ιρανικό στρατό και σε φιλοϊρανικά κουρδικά χωριά

στη διάρκεια του πολέμου με το Ιράν, την περίοδο 1980-1988. Οι αναφορές τους

στα ανθρώπινα δικαιώματα ακούγονται σαν κούφιες καμπάνες. Κάτι φριχτό όμως

συνέβη γύρω από την Αλ Χίλα αυτή την εβδομάδα, κάτι που παραβιάζει το διεθνές

δίκαιο. Διστάζει κανείς, όπως λέω, να μιλήσει για ανθρώπινα δικαιώματα σε αυτή

τη γη των βασανιστηρίων, αν όμως οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί δεν προσέξουν,

είναι πιθανό να βρεθούν καταδικασμένοι για αυτό το οποίο ανέκαθεν – και ορθά –

κατηγορούσαν το Ιράκ: για εγκλήματα πολέμου.

Τελευταία Νέα