Αναζήτηση
|
|
Η κρίση ανάμεσα στους Αμερικανούς και τους Γαλλογερμανούς για τον πόλεμο
εναντίον του Ιράκ ανακύπτει μόνον επιφανειακά, από την αντίθεση ανάμεσα στην
αποφασιστικότητα της κυβέρνησης Μπους να επιτεθεί στον Σαντάμ Χουσεΐν και στην
άποψη των Ευρωπαίων ότι ο πόλεμος εναντίον του Ιρακινού δικτάτορα μπορεί να
βλάψει περισσότερο απ’ ό,τι θα ωφελήσει την κατάσταση.
Η αλήθεια είναι ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουν τις φιλοδοξίες των ΗΠΑ για
εκτεταμένη παγκόσμια μεταρρύθμιση, ούτε οραματίζονται το τέλος της Ιστορίας.
Έχουν υποστεί τις συνέπειες αυτού του τρόπου σκέπτεσθαι, με τον μαρξισμό και
τον ναζισμό. Θέλουν να υπάρξει μια αργή ανάπτυξη πολιτισμένων και ανεκτικών
διεθνών σχέσεων, με συμβιβασμούς και αποφυγή καταστροφών. Οι Ευρωπαίοι
πρόσφατα συνήλθαν από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, όταν εκατομμύρια άνθρωποι
χάθηκαν. Δεν θέλουν και άλλες καταστροφές.
Οι Αμερικανοί όμως θέλουν να πιστεύουν, ότι ένα «ελεύθερο πνεύμα» που
διαθέτουν οι ΗΠΑ τις ωθεί να κυριαρχούν, να μεταρρυθμίζουν και να
εκδημοκρατίζουν άλλα κράτη. Δεν καταλαβαίνουν πως η μεγάλη αυτοπεποίθηση των
ΗΠΑ πηγάζει από το ότι ποτέ δεν επλήγησαν.
Η διαφορά ανάμεσα στους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς για τον πόλεμο
εναντίον του Ιράκ, οφείλεται στον ανεύθυνο και ιδεολογικά τροφοδοτημένο
ενθουσιασμό των συμβούλων της κυβέρνησης Μπους, οι οποίοι είναι άνθρωποι που
επιθυμούν τις παγκόσμιες περιπέτειες και την εξουσία, και οι οποίοι διαθέτουν
μηδενική εμπειρία και δεν μπορούν να φανταστούν τι σημαίνει ο πόλεμος για τα
θύματά του. Ούτε ένας από τους ανθρώπους που χαράσσουν την εξωτερική πολιτική
της κυβέρνησης Μπους – με εξαίρεση τον Κόλιν Πάουελ – δεν έχει εμπειρία
πολέμου. Οι περισσότεροι εξ αυτών μάλιστα, ενεργά προσπάθησαν να αποφύγουν να
πολεμήσουν στο Βιετνάμ.
