Στην Πράγα, πριν από μερικές ημέρες, συνέβη κάτι παράξενο και ασυνήθιστο, που

ωστόσο δεν φαίνεται να πρόσεξε κανείς. Απορροφημένοι από όσα είχαν να πουν οι

σύμμαχοι για το Ιράκ, δεν προσέξαμε όσο έπρεπε την πρόσκληση του ΝΑΤΟ σε επτά

νέες χώρες. Κάποτε το ερώτημα σε αυτές τις χώρες ήταν: να δημιουργηθεί ένα

πανευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας ή να μπούμε στο ΝΑΤΟ; Τώρα, το ΝΑΤΟ είναι το

σύστημα της πανευρωπαϊκής ασφάλειας. Βέβαια, οι επικριτές λένε πως το ΝΑΤΟ

είναι διευρυμένο, αλλά νεκρό. Μα ακόμη και αν τα μεγαλεπήβολα σχέδια των

υποστηρικτών του, η συνεργασία Ευρώπης – Αμερικής για τον εκδημοκρατισμό της

Μέσης Ανατολής, δεν οδηγήσουν πουθενά, το ΝΑΤΟ δεν θα πεθάνει. Απλώς, θα γίνει

κάτι άλλο. Ένας οργανισμός που μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να

διατηρήσει την ειρήνη στην Ευρώπη είναι σημαντικός για την ασφάλεια ολόκληρου

του ελεύθερου κόσμου. Άλλωστε, στην Ευρώπη έγιναν οι τρεις μεγάλοι πόλεμοι του

εικοστού αιώνα – ο Πρώτος, ο Δεύτερος και ο «Ψυχρός». Και οι τρεις παρέσυραν

την Αμερική στη Γηραιά Ήπειρο. Στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια, ξέσπασαν νέοι

πόλεμοι στα τέλη του περασμένου αιώνα. Σήμερα μπορούμε να φανταζόμαστε πως,

τουλάχιστον στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, η Ευρώπη δεν είναι ένας

τόπος στον οποίο μπορούν να διεξάγονται πόλεμοι. Όπως τραγουδούσε ο Τζον

Λένον: Imagine.

Το άρθρο του Timothy Garton Ash δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «La

Repubblica».