Είχε πραγματικά οργανωτική επιτυχία ο προχθεσινός Κλασικός Μαραθώνιος της

Αθήνας, αλλά μόνο για τους μετέχοντες αθλητές, ερασιτέχνες και μη, αφού

υπάρχουν πολλά ακόμη να γίνουν σε άλλους ιδιαίτερα σημαντικούς τομείς.

Για να γίνει μεγάλο διεθνές γεγονός ο αγώνας πρέπει πρώτα πρώτα να γίνει

γεγονός για τους κατοίκους της Αθήνας. Ο βασικότερος λόγος που ταλαιπωρήθηκαν

λόγω αποκλεισμού επί πεντάωρο των Λεωφόρων Μαραθώνος, Μεσογείων και

Κωνσταντίνου εκατοντάδες χιλιάδες Αθηναίοι ήταν ότι δεν το ήξεραν!

Χρειάζεται καλύτερη προβολή. Τι να κάνουν τα τρέιλερ όταν δεν λένε ώρα

εκκίνησης και ώρες αποκλεισμού της διαδρομής και όταν σχεδόν ουδεμία εφημερίδα

έχει πρωτοσέλιδο δημοσίευμα για τον αγώνα;

Η κλασική διαδρομή είναι αναμφισβήτητα η δυσκολότερη αγωνιστικά, με ανηφόρες

και κατηφόρες, αλλά και οργανωτικά. Αντί για κυκλική διαδρομή 10 χιλιομέτρων

σε κέντρο πόλης «κλείνει» πολυσύχναστη λεωφόρος σε απόσταση 42 χιλιομέτρων.

Για να δούμε Αθηναίους και Έλληνες να στέκονται να χειροκροτούν τους αθλητές

αντί να βρίζουν μέσα από ακινητοποιημένα – ανεξήγητα και αναίτια γι’ αυτούς –

αυτοκίνητα, επιβάλλεται, επίσης, ν’ αποκτήσουμε μαραθωνοδρόμους πρωταγωνιστές.

Πρέπει να δοθούν περισσότερα κίνητρα σ’ αυτούς που παλεύουν, εργαζόμενοι

παράλληλα για τα προς το ζην, στο δυσκολότερο αγώνισμα. Το απαιτούν η ιστορία

και ο παγκόσμιας απήχησης θρύλος του Σπύρου Λούη.

Ένα λάθος που δεν πρέπει να επαναληφθεί ήταν και η υποβάθμιση της προβολής του

Γρηγόρη Λαμπράκη, ως μορφή πρωταθλητή-αγωνιστή στη μνήμη του οποίου είναι

αφιερωμένος ο αγώνας.

Και κάτι για τους εμπλεκόμενους δήμους: Ας φροντίσουν να μαζέψουν γρήγορα τα

βουνά από πλαστικά μπουκάλια κατά μήκος της διαδρομής…