|
|
Την ώρα που ο πρόεδρος Μπους επιμένει στον «άξονα του κακού» και στη
«σταυροφορία» του κατά του «τρόμου», μια πραγματική τραγωδία συγκρούεται με τη
μυθική του μάχη εναντίον των εχθρών της Αμερικής. Η τραγωδία αφορά ένα μέρος
που λέγεται Παλαιστίνη. Κι ένα μέρος που λέγεται Ισραήλ.
Την ώρα που οι Παλαιστίνιοι μαθαίνουν από τους συμπατριώτες τους της Χεζμπολάχ
στο Λίβανο πώς να αντιστέκονται σε μια δύναμη κατοχής – πώς να αποκτήσουν
«ελευθερία» – ο κ. Μπους συνεχίζει να δίνει στον ισραηλινό πρωθυπουργό Αριέλ
Σαρόν πράσινο φως για να κτυπήσει τον «τρόμο», ζητώντας ταυτόχρονα δημοκρατία
για όλες τις μουσουλμανικές χώρες στη Μέση Ανατολή, και ιδιαίτερα το Ιράν και
το Ιράκ. Όχι, όμως, βέβαια, και για συμμάχους όπως η Σαουδική Αραβία και η
Αίγυπτος.
Οι Παλαιστίνιοι μαθαίνουν από τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο ότι δεν είναι
υποχρεωμένοι να υποταχθούν στην κατοχή. Μπορούν να πολεμήσουν. Με αυτοσχέδιους
πυραύλους, με νάρκες στους δρόμους, με επιθέσεις αυτοκτονίας. Αυτός είναι ένας
ωμός, ανελέητος πόλεμος, ο χειρότερος χρόνος «τρόμου» στην πρόσφατη ιστορία
του Ισραήλ. Είναι, όμως, ένας πόλεμος κατά της αποικιοκρατίας, μια μάχη κατά
των εβραϊκών οικισμών.
Με δεδομένη την πλήρη αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή, είναι
καιρός να αναλάβουν πρωτοβουλία οι Ευρωπαίοι. Με τους Ισραηλινούς να έχουν
καταστρέψει παλαιστινιακή περιουσία άνω των 11 εκατομμυρίων ευρώ που έχει
χορηγήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί να μην παίξουμε ένα ρόλο στη σύγκρουση της
Μέσης Ανατολής; Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να έχουν τις ψευδαισθήσεις τους.
Εμείς, όμως, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε τις ανοησίες που λένε. Η
καταδίκη της πολιτικής του Μπους από τους υπουργούς Εξωτερικών της Γαλλίας και
της Γερμανίας, καθώς και από την ηγεσία του ΝΑΤΟ, είναι ένα πραγματικό
γεγονός. Ας αφήσουμε τις σταυροφορίες και τον «πόλεμο κατά του τρόμου». Ας
φέρουμε κάποια δικαιοσύνη στη Μέση Ανατολή. Για τους Ισραηλινούς, όπως και για
τους Παλαιστινίους.
