Προσπάθεια που έμεινε στη μέση

Η κατοχή και χρήση ναρκωτικών από οπαδούς οι οποίοι ακολουθούν τις ομάδες τους

στους εκτός έδρας αγώνες, στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, αλλά και από νεαρούς,

που απλώς πηγαίνουν στο γήπεδο σε μεγάλες παρέες είναι κοινό μυστικό. Η

Αστυνομία, μάλιστα, γνωρίζει ότι είναι πολύ εύκολο να εντοπισθούν όσοι έχουν

κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών πριν πάνε στο γήπεδο και ακόμη ευκολότερο να

ελέγξει για ναρκωτικές ουσίες τα πούλμαν που τους μεταφέρουν ανά την Ελλάδα,

αφού τα δρομολόγιά τους είναι προκαθορισμένα. Όμως, οι αρχές κλείνουν τα μάτια

μπροστά στο θλιβερό αυτό φαινόμενο το οποίο σε τακτά χρονικά διαστήματα

ξαναφουντώνει.

Την περασμένη Κυριακή ήταν μία από αυτές τις ημέρες που φάνηκε η κορυφή του

παγόβουνου. Στην Εθνική Οδό, στο ύψος της Στυλίδας, οπαδοί του Ολυμπιακού που

ταξίδευαν στη Θεσσαλονίκη για το βραδινό ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ ενεπλάκησαν σε

σοβαρά επεισόδια με φίλους του Άρη, οι οποίοι κατέβαιναν στην Αθήνα για το

παιχνίδι της ομάδας τους με το Αιγάλεω. Η επέμβαση της Αστυνομίας αποκάλυψε

την κατοχή ναρκωτικών ουσιών από νεαρούς οπαδούς μέσα στα πούλμαν, τα οποία

τους μετέφεραν. Την ίδια ώρα περίπου οπαδοί του Πανιωνίου εισέβαλαν στον

αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Νέας Σμύρνης, εκπλήσσοντας ακόμη και τον

ιδιοκτήτη της ομάδας τους Αχιλλέα Μπέο, ο οποίος μάταια προσπαθούσε να τους

ηρεμήσει. Ανάλογα επεισόδια συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη μέσα και έξω από το

γήπεδο της Τούμπας. Ήταν φανερό, διά γυμνού οφθαλμού, ότι οι πρωταίτιοι των

επεισοδίων βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών.

Παλιά ιστορία

Στις 4 Φεβρουαρίου 1999 η «ΟΜΑΔΑ» αποκάλυπτε την ύπαρξη ναρκωτικών στις

εξέδρες των γηπέδων. Η αποκάλυψη αναμεταδόθηκε από ραδιοφωνικούς και

τηλεοπτικούς σταθμούς, πήρε διαστάσεις, στήθηκαν συζητήσεις στρογγυλής

τραπέζης και μέσα σε αυτές τις κουβέντες αρχές της Πολιτείας και του

ποδοσφαίρου ανακοίνωσαν ότι θα πάρουν αυστηρά μέτρα και ελέγχους.

Όπως δηλώνει σήμερα στην «ΟΜΑΔΑ» ο Γιώργος Κ., οδηγός λεωφορείου, που μέχρι

πριν από λίγο καιρό εξυπηρετούσε τις εκδρομές οργανωμένων οπαδών, οι έλεγχοι

στα πούλμαν κράτησαν μόνο μερικές εβδομάδες και στη συνέχεια δεν ξαναφάνηκε η

Αστυνομία παρά μόνο σε περιπτώσεις επεισοδίων. Ακόμη και έλεγχοι ρουτίνας για

τυχόν μεταφορά φωτοβολίδων, κροτίδων ή άλλων αντικειμένων που θα μπορούσαν να

θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια ενός αγώνα ήταν εξαιρετικά σπάνιοι, έστω και αν

οι περισσότεροι αποκάλυπταν ότι ότι στα πούλμαν επέβαιναν κάτοχοι και χρήστες

χασίς, ακόμη και ηρωίνης.

Ακόμη όμως και όταν γίνονταν αυτοί οι έλεγχοι, οι πραγματικοί ένοχοι σπάνια

οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη. Στις περισσότερες περιπτώσεις την πλήρωσαν οδηγοί

και επαγγελματίες κάθε είδους, οι οποίοι σχετίζονταν με τις μετακινήσεις

οπαδών, που ήταν μπλεγμένοι σε υποθέσεις κατοχής και χρήσης ναρκωτικών ουσιών.

Ακόμη και η Αστυνομία δεν αρνείται ότι η πρακτική που ακολουθεί όταν βρεθούν

ποσότητες ναρκωτικών σε πούλμαν με οπαδούς, είναι να ζητεί από τους επιβάτες

να κατονομάσουν τον κάτοχό τους και όταν αυτό δεν συμβαίνει να συλλαμβάνεται ο

οδηγός του λεωφορείου. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς σπάνια οι οργανωμένοι οπαδοί

αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους και αν αυτοί χάνουν το παιχνίδι που

πάνε να δουν, επειδή εκείνη την ώρα εξετάζονται από τους αστυνομικούς, οι

οδηγοί έχουν πολύ μεγαλύτερες συνέπειες, γιατί αντικειμενικά θεωρούνται

υπεύθυνοι για τη μεταφορά των χρηστών και των κατόχων ναρκωτικών ουσιών.

Οι αρχηγοί των οργανωμένων οπαδών προσπαθούν να υποβαθμίσουν το θέμα λέγοντας

ότι τα κρούσματα χρήσης ναρκωτικών, τα οποία εντοπίζονται στον χώρο του

ποδοσφαίρου, δεν είναι σε αναλογία περισσότερα από τη διαπιστωμένη χρήση από

νέους σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας. Και αναρωτιούνται πώς

είναι δυνατόν στον αθλητισμό να αποφύγει κανείς κάτι που ούτως ή άλλως

συμβαίνει στη ζωή; Αυτή η λογική, όμως, έρχεται αντίθεση με τη λογική που λέει

ότι οι Αρχές, γνωρίζοντας αυτές τις παράνομες δραστηριότητες, είναι πολύ

εύκολο να τις καταστείλουν ή και να τις προλάβουν. Μέσα και έξω από τα γήπεδα,

στα πούλμαν που μεταφέρουν φιλάθλους, στις λέσχες οργανωμένων οπαδών των

ομάδων. Ιδιαίτερα όταν οι περισσότερες ΠΑΕ έχουν πολύ στενές σχέσεις με τους

οργανωμένους οπαδούς τους και τους προμηθεύουν εισιτήρια, τους επιχορηγούν τα

ταξίδια για τους εκτός έδρας αγώνες και βρίσκονται σε συνεχή επαφή μαζί τους

για ζητήματα που αφορούν τη συμπεριφορά τους στις εξέδρες. Όμως, αυτό που δεν

κάνουν οι ΠΑΕ και οι Αρχές, το κάνουν οι έμποροι ναρκωτικών, οι οποίοι

βρίσκουν στα πρόσωπα των νεαρών οπαδών καλούς πελάτες για την παράνομη

πραμάτειά τους και έχουν εισχωρήσει σε λέσχες και συνδέσμους για να πουλήσουν

ναρκωτικά.

Χωρίς αιτία

Φίλαθλος, ο οποίος, φυσικά, θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του και δηλώνει ότι

ο ίδιος δεν είναι χρήστης ναρκωτικών, καταθέτει στην «ΟΜΑΔΑ» τη μαρτυρία ότι

φίλοι του που ανήκουν στην ίδια ομάδα βρίσκουν εξαιρετική κάλυψη μέσα σε έναν

όμιλο μερικών δεκάδων ή και εκατοντάδων οπαδών για να αγοράσουν ή να

χρησιμοποιήσουν ναρκωτικά και όσοι το κάνουν πηγαίνουν στο γήπεδο «φτιαγμένοι»

και πρόθυμοι για κάθε είδους φασαρία. Να, λοιπόν, που η αντιμετώπιση αυτού του

προβλήματος θα βοηθούσε στη λύση και ενός άλλου, εξίσου μεγάλου, της τυφλής

βίας στα γήπεδα. Ο ίδιος φίλαθλος δηλώνει στην «ΟΜΑΔΑ» ότι πολλά από τα

επεισόδια ξεκινούν χωρίς λογική αιτία, πριν καν αρχίσει ο αγώνας, αλλά και

μέσα στο παιχνίδι, χωρίς σοβαρή αφορμή από τον διαιτητή ή κάποιο αντίπαλο. Και

επικαλείται για να στηρίξει την άποψή του τα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη, αλλά

και στη Τούμπα, όπου κάποιοι οπαδοί γκρέμισαν το άγαλμα του Γιώργου Κούδα! Η

Αστυνομία δεν φαίνεται να αρνείται αυτή την άποψη και έχει οδηγηθεί στο

συμπέρασμα ότι πολλά από τα επεισόδια στα γήπεδα από ταραξίες που βρίσκονται

υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών. Μάλιστα, η μανία αυτών των ανθρώπων είναι

τόσο μεγάλη και υπερφυσική που μερικές δεκάδες μόνο από αυτούς μπορούν να

καταστρέψουν μια ολόκληρη πόλη.

Δυστυχώς, φαίνεται ότι οι ΠΑΕ δεν ενδιαφέρονται πραγματικά γι’ αυτούς τους

δυστυχισμένους νέους, αλλά μόνο για το προφίλ τους στην κοινωνία. Προτιμούν να

επισκέπτονται κάθε τόσο τις θεραπευτικές κοινότητες για χάρη των τηλεοπτικών

συνεργείων παρά να προσπαθήσουν να τραβήξουν αυτά τα παιδιά από τον σκοτεινό

κόσμο των ναρκωτικών. Και η αλήθεια είναι ότι θα είχαν τη δύναμη να το κάνουν,

αφ’ ενός γιατί τις συνδέει με τους νεαρούς χρήστες η ίδια μεγάλη αγάπη για την

ομάδα και το ποδόσφαιρο και αφ’ ετέρου γιατί κανένας συγγενής, φίλος,

δάσκαλος, ιερέας ή ειδικός δεν μπορεί να μιλήσει στην ψυχή τους τόσο

αποτελεσματικά όσο θα μπορούσε να το κάνει το ποδοσφαιρικό ίνδαλμά τους.