Αναζήτηση
Αυτή η οικογένεια Κέννεντυ δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Μία από τις πιο
συγκινητικές στιγμές, στην απονομή των Πανευρωπαϊκών Βραβείων «Ελπίδας», που
έγινε στο χώρο της Παλαιάς Βουλής, την περασμένη βδομάδα, ήταν όταν ο Ted
Kennedy Jr. παρέλαβε ένα βραβείο, τιμής ένεκεν, από τον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας.
< |
|
Η αν. καθηγήτρια Παιδιατρικής Αιματολογίας – Ογκολογίας του Πανεπιστημίου
Αθηνών, κυρία Φωτεινή Τζωρτζάτου – Σταθοπούλου, είχε διαβάσει το σκεπτικό της
απονομής.
Η δεύτερη βραβευμένη, η Γαλλίδα γιατρός Κριστίν Ζανίν, αναφέρθηκε στη δική της
πορεία για την ίαση παιδιών που έχουν προσβληθεί από καρκίνο, με την ομάδα της
που φέρει τον τίτλο «Καθένας έχει το δικό του Έβερεστ» (να κατακτήσει. Ως
πρώην πρωταθλήτρια του Αλπινισμού έδωσε αυτόν το συμβολικό τίτλο στο Σύλλογό
της).
Απ’ όλους μάθαμε για τις προόδους στην καταπολέμηση της αρρώστιας που έκανε η
επιστήμη τα τελευταία 30 χρόνια, για τους τρόπους που ξεκίνησε η θεραπεία και
πως σήμερα πλέον είμαστε πολύ κοντά στο σημείο να μπορεί η επάρατος νόσος και
να νικηθεί ακόμα (διά της μεθόδου του «εγκλωβισμού των αρρώστων κυττάρων»)
ακούσαμε, μάθαμε, διδαχτήκαμε.
Αλλά ο Τεντ Κέννεντυ Τζούνιορ μας άγγιξε κατ’ ευθείαν στην καρδιά. Χτύπησε
εκεί που όλοι αναγνωριζόμαστε: στη δική του ατομική περίπτωση.
Για να μεταδώσει ένα θάρρος και μια αισιοδοξία στους παρισταμένους, που μόνο
ένας μάγος μπορεί να πετύχει με τα παιδιά. Κι οι παριστάμενοι δεν ήταν παιδιά.
Ούτε ο Τεντ μάγος.
Δεν ήταν η ευφράδεια, η ταπεινοφροσύνη, το καλοσυνάτο ύφος του. Ήταν η ψυχή
που μετέδιδε το μήνυμά της στις αδελφές ψυχές. Είχε πλησιάσει πολύ κοντά στην
όχθη του Αχέροντα, απ’ όπου επέστρεψε στη ζωή, αν και ακρωτηριασμένος.
Γι’ αυτό και τόνισε τη σημασία που έχει το νοσοκομείο των παιδιών, που ίδρυσε
η «Ελπίδα», κι όπου ήδη νοσηλεύονται περίπου 200 παιδάκια, από τη χώρα μας κι
απ’ τα Βαλκάνια, και όπου μένουν μαζί οι οικογένειές τους.
Γιατί η ψυχολογική στήριξη, είπε, είναι όσο σημαντική και η ιατρική. Ένα παιδί
αρρωσταίνει μακριά απ’ τους δικούς του. Ένα παιδάκι άρρωστο, με τους δικούς
του δίπλα του, μπορεί ευκολότερα να ιαθεί.
«Ζητείται ελπίς» είχε γράψει πριν από χρόνια ο Αντώνης Σαμαράκης, στο ομώνυμο
βιβλίο του. Η «Ελπίδα» βρέθηκε, συμβολικά και έμπρακτα. Είναι αυτό το άριστα
εξοπλισμένο νοσοκομείο παιδιών με καρκίνο, που αχρείαστο να ‘ναι, αλλά όταν
χρειαστεί ξέρουμε πως τουλάχιστον «υπάρχει ελπίδα», χάρι στην πρέσβειρα Καλής
Θέλησης της Unesco και τους άξιους συνεργάτες της, κυρία Μαριάννα
Βαρδινογιάννη.
