Αναζήτηση
Έφυγε (ο κ. Σημίτης) για μία βρομάδα στην Ινδία και άφησε πίσω του (στην
αντιπολίτευση) συντρίμμια, όπως θα έλεγε και ο λαϊκός στιχουργός.
Και αυτό, γιατί ενώ στο ΠΑΣΟΚ φαίνεται να αμβλύνονται οι εσωκομματικές (και
προσωπικές) αντιθέσεις σχετικά με τις εκλογές στις νομαρχιακές οργανώσεις εν
όψει του συνεδρίου, αντίθετα στην αντιπολίτευση (Ν.Δ. και ΣΥΝ) ανακυκλώνονται,
με διαφόρους τρόπους, τα προβλήματα και συντηρούνται οι προσωπικές πολιτικές
και στρατηγικές.
Έτσι στο ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι επιτεύχθηκε με αμοιβαίες παραχωρήσεις όλων των
τάσεων ειρηνική εκλογική συνύπαρξη με συνέπεια στις περισσότερες περιπτώσεις
οι υποψήφιοι να είναι κοινοί, ενώ σε ορισμένες άλλες η διπλή υποψηφιότητα
είναι συμβολική για να πληρούται ο τύπος των εκλογών.
Μάλιστα, η συνύπαρξη έφθασε σε τέτοιο σημείο ώστε δεν έγινε συζήτηση για τον
έλεγχο των μητρώων (των ψηφοφόρων-μελών), τα οποία την προηγούμενη φορά είχαν
αποτελέσει αντικείμενο έντονων τριβών και διαφωνιών.
Αντίθετα, στον χώρο της Ν.Δ. εξακολουθεί να επικρατεί αναβρασμός και
σκεπτικισμός για τον τρόπο αντιμετώπισης του κ. Αβραμόπουλου, ο οποίος, από
την πλευρά του, αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχουν πάντοτε περιθώρια για
προσέγγιση, αλλά μετά τις εκλογές.
Η τακτική αυτή του δημάρχου δημιουργεί προβλήματα στη Ν.Δ., η οποία δεν έχει
τώρα περιθώρια «δυναμικής» αντιμετώπισης, καθώς στην εκλογική της βάση ενδημεί
η εκτίμηση ότι μετεκλογικά τουλάχιστον οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να
συνεργασθούν. Και κατά συνέπεια δεν είναι νοητή τώρα μια σύγκρουση.
Την ίδια ώρα στον ΣΥΝ συνεχίζονται οι μετασεισμικές δονήσεις μετά την
επισημοποίηση της τάσης των λεγόμενων «εκσυγχρονιστών» που διαφωνούν με την
τακτική και τις επιλογές της ηγεσίας και εμφανίζονται ως «συνεργάσιμοι» με την
κυβερνητική πλευρά.
Ο κ. Κωνσταντόπουλος μίλησε χθες για «κυβερνητισμό», ενώ μια πρόγευση για το
τι πρόκειται να επακολουθήσει θα δοθεί στη συνεδρίαση της Πολιτικής
Γραμματείας, όπου η τάση του λεγόμενου «αριστερού ρεύματος» θέλει να κρατήσει
χαμηλούς τόνους προς τους «εκσυγχρονιστές» με βάση την εκτίμησή της ότι
πρόκειται για «προσωπική» αντιδικία Κωνσταντόπουλου – Δαμανάκη. Παράλληλα όμως
οι «προεδρικοί» προσανατολίζονται προς τη λογική της εκκαθάρισης της
κατάστασης.
Τη στιγμή όμως που τα κόμματα στο εσωτερικό αναλίσκονται με τα οργανωτικά και
πολιτικά τους προβλήματα, στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής συσσωρεύονται
σύννεφα μετά την ανοιχτή υποστήριξη των ΗΠΑ προς την αξίωση της Τουρκίας να
μετέχει στη λήψη των αποφάσεων του ευρωστρατού. Και αυτό παρά τις αντιρρήσεις
πολλών χωρών-μελών της Ε.Ε., οι οποίες, για διαφόρους λόγους, δεν επιθυμούν
αυτήν τη στιγμή την αναβάθμιση του ρόλου της Άγκυρας.
Η Αθήνα επωφελείται από τις ευρωπαϊκές αντιρρήσεις για να στηρίξει την
πολιτική της, ώστε να μη φανεί ότι αυτή μπλοκάρει την Τουρκία αλλά ότι η όλη
υπόθεση αποτελεί ευρωπαϊκό πρόβλημα.
