Αυτό κι αν είναι ειρωνεία της τύχης: η πρώτη κλωνοποίηση ανθρώπου να γίνει

στην Τουρκία από Κύπριο επιστήμονα…

Άδηλο μέλλον (σκίτσο του Χρήστου Μαγανά από το «New Scientist»)Ο Παναγιώτης

Ζαβός είναι πολύ σοβαρότερος από τον Ρίτσαρντ Σηντ. Και τα ερευνητικά κέντρα

που διευθύνει ­ έστω κι αν πρόκειται για οικογενειακές επιχειρήσεις ­ έχουν

μεγαλύτερη επιστημονική εγκυρότητα από εκείνους τους περίεργους Ραελιανούς. Η

ανακοίνωσή του ότι θα δημιουργήσει τον πρώτο ανθρώπινο κλώνο έδωσε έτσι τροφή

σε διάφορα σενάρια. Μπορεί να το κάνει; Μπορεί, απαντούν οι επιστήμονες, το

ζήτημα είναι πόσοι κλώνοι θα πεθάνουν ή θα γεννηθούν παραμορφωμένοι στις

εκατοντάδες απόπειρες που θα χρειαστούν. Ποια είναι η χώρα της Μεσογείου που

θα τον φιλοξενήσει; Υπάρχουν πολλές υποψήφιες, αλλά οι πιθανότερες είναι η

Αλγερία, το Μαρόκο, η Τυνησία και η Τουρκία. Σύμφωνα μάλιστα με τη

Λιμπερασιόν, οι αρχές της Άγκυρας έχουν κλείσει επανειλημμένα τα μάτια

σε πειράματα που αλλού θα είχαν συναντήσει ανυπέρβλητα διοικητικά εμπόδια.

Όπως η αναπαραγωγή με βάση πρόδρομες μορφές σπερματοζωαρίων (σπερματίδες), που

πραγματοποιήθηκε το 1999 υπό την εποπτεία ενός Γάλλου επιστήμονα.

Η Ελλάδα, πάντως, δεν μπορεί να φιλοξενήσει τον κ. Ζαβό, αφού συγκαταλέγεται

στις πέντε μόλις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης που όχι μόνο έχουν υπογράψει

το πρωτόκολλο για την απαγόρευση της ανθρώπινης κλωνοποίησης, αλλά εξασφάλισαν

και την επικύρωσή του από τα κοινοβούλιά τους. Το ερώτημα που μένει έτσι να

απαντηθεί είναι: θα προχωρήσουν ο Ελληνοκύπριος επιστήμονας και ο Ιταλός

συνάδελφός του Σεβερίνο Αντινόρι στο φιλόδοξο πείραμά τους; Ή ο σκοπός της

ανακοίνωσής τους ήταν να πολλαπλασιαστεί η πελατεία τους;

Η ανθρωπότητα βρίσκεται σήμερα σ’ ένα σταυροδρόμι. Μετά την αποκωδικοποίηση

του ανθρωπίνου γονιδιώματος, οι επιστήμονες θα είναι σύντομα σε θέση να

δημιουργήσουν ανθρώπους α-λα καρτ. Πρέπει να επιτραπεί αυτό το βήμα ή όχι; Για

τους χριστιανούς και τα συντηρητικά κόμματα, σημειώνει η Φρανκφούρτερ

Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ, το ζήτημα είναι απλό. «Ο άνθρωπος», λένε οι

Γερμανοί χριστιανοδημοκράτες, «δεν πρέπει να γίνει ποτέ αντικείμενο των

συμφερόντων της έρευνας και της οικονομίας». Μα ο άνθρωπος βρισκόταν πάντα σ’

αυτή τη θέση. Επιστήμονες όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ξέθαβαν πτώματα στη μέση

της νύχτας και τα έπαιρναν στα εργαστήριά τους. Το αποτέλεσμα ήταν να ωφεληθεί

τόσο η ιατρική επιστήμη όσο και ολόκληρη η ανθρωπότητα. Κάποτε θεωρείτο θέληση

Θεού να πεθάνει κάποιος από μια αρρώστια. Η επιστήμη, όμως, δεν σταμάτησε ποτέ

να αναζητεί καινούργια φάρμακα.

Δεν είναι εύκολο να καθορίζουμε κάθε φορά ποιος είναι ο απαγορευμένος καρπός

στο δένδρο της γνώσης. Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα στη Γη που διαθέτει την

ελευθερία της επιλογής. Και ο μόνος υπεύθυνος για τις πράξεις του. Στο

διάστημα της ύπαρξής του, έκανε πράγματα ωφέλιμα και πράγματα τρομερά. Και θα

συνεχίσει τα πειράματά του, διατρέχοντας τον κίνδυνο ο Θεός ή η φύση να τον

εκδικηθεί. Μόνο τότε θα διαπιστώσει αν από τον απαγορευμένο καρπό δάγκωσε

περισσότερο απ’ όσο μπορεί να μασήσει.