Από το Βελιγράδι έως το Γκρόσνι και από την Ουάσιγκτον έως την Ιερουσαλήμ,

τα γεγονότα διαδέχθηκαν το ένα το άλλο αφήνοντας πίσω τους απορίες για τις

συγκρούσεις. Στην Παλαιστίνη ή την Τσετσενία ο κύκλος του αίματος δεν λέει να

κλείσει.

Η χρονιά που πέρασε ξάφνιασε με τραγωδίες, όπως του Κονκόρντ και του

υποβρυχίου Κουρσκ, είχε πολιτικές ανατροπές (όπως του Φουχιμόρι και του

Μιλόσεβιτς), προβληματισμούς λόγω της ηλεκτρονικής προόδου, μεγάλες δίκες

(ακόμα και πρόεδρο ανέδειξαν), οικονομικούς προβληματισμούς ­ λόγω πετρελαίου

­ αλλά και προσδοκίες από μια ισχυρότερη Ευρώπη. Ανησυχίες για επιδημίες νέου

τύπου ­ όπως των τρελών αγελάδων ­ αλλά και παλιές (AIDS, που μαζί με τον λιμό

αφανίζει τους λαούς στην Αφρική). Ο απολογισμός μιας ακόμα χρονιάς που

προκάλεσε απογοητεύσεις, αλλά ταυτόχρονα γέννησε και κάποιες ελπίδες.

«Τρελή; Ποια… εγώ;»

Η πρώτη εικόνα, το πρώτο «σύμπτωμα» της κρίσης, δείχνει ένα ταλαίπωρο ζώο να

περπατά με δυσκολία, να χάνει την ισορροπία του και να σωριάζεται στο έδαφος.

Οι «ειδικοί» το βαφτίζουν «τρελό» και σπεύδουν να το περιθωριοποιήσουν ως

βρετανικό πρόβλημα ­ αφορά μονάχα τα βοοειδή εκ Βρετανίας. Οκτώ χρόνια

αργότερα αποκαλύπτεται, ότι η νόσος των τρελών αγελάδων έχει την ικανότητα να

«σπάει» τα ζωικά φράγματα, ότι το πρόβλημα αφορά και τον άνθρωπο και πάλι

«απομονώνεται» στη Βρετανία. Εκεί σημειώνονται κρούσματα, εκεί υπάρχει

κίνδυνος. Μέχρι να χτυπήσει ο εφιάλτης την πόρτα μας, προτιμούμε να θεωρούμε

εαυτούς απυρόβλητους. Κατόπιν, αναζητούμε καταφύγιο στον πανικό.

Αρχής γενομένης από τη Βρετανία, η κρίση των τρελών αγελάδων υπερκέρασε τους

τελευταίους μήνες την πλειονότητα των ευρωπαϊκών κρατών και κάνει τώρα την

παρθενική της εμφάνιση εκτός ηπείρου, υποδαυλίζοντας την ανησυχία των κατοίκων

και τις δυσοίωνες προγνώσεις. Οι ενενήντα άνθρωποι που έχουν ήδη χάσει τη ζωή

τους από τη μολυσματική παραλλαγή της Κρόιτσφελντ-Γιάκομπ, επειδή κατανάλωσαν

μολυσμένο κρέας, θεωρούνται από πολλούς ειδικούς η κορυφή του παγόβουνου:

επισημαίνουν τη μακροχρόνια επώαση της νόσου, την ανθεκτικότητα του παθογόνου

παράγοντα, και δηλώνουν: «Απομένει να δούμε πόσοι θα εκδηλώσουν συμπτώματα και

πόσοι από τα εκατομμύρια που ενδέχεται να έχουν μολυνθεί θα «προλάβουν» να

πεθάνουν από κάτι άλλο» (Τόμας Πρινγκλ, μοριακός βιολόγος).

Κι όλα αυτά γιατί; Επειδή μετατρέψαμε τις αγελάδες από χορτοφάγα σε σαρκοφάγα.

Επειδή τις ταΐσαμε με απομεινάρια άλλων αγελάδων, προσθέτοντας στα

χαρακτηριστικά τους και τον κανιβαλισμό. Επειδή περιμέναμε δώδεκα χρόνια (από

το 1988, οπότε εμφανίστηκαν στη Βρετανία τα πρώτα κρούσματα «τρέλας») για να

απαγορεύσουμε τα οστεάλευρα και τα κρεατάλευρα. Επειδή περιμέναμε τέσσερα

χρόνια (από το 1996, οπότε «αποκαλύφθηκε» η σχέση μεταξύ σπογγώδους

εγκεφαλοπάθειας των βοοειδών και Κρόιτσφελντ-Γιάκομπ) για να επιβάλουμε τον

έλεγχο όλων των βοοειδών άνω των τριάντα μηνών. Επειδή λαμβάνουμε κάθε φορά τα

λιγότερα δυνατά μέτρα ώστε να καταβάλουμε το μικρότερο δυνατό (οικονομικό)

κόστος. Επειδή θεωρούμε εαυτούς απυρόβλητους. Έως ότου ο εφιάλτης μάς χτυπήσει

την πόρτα.