Ας είναι καλά ο παπα-Αντώνης ­ ούτε τον ήξερα ούτε τον είχα ακούσει, τον είδα

στις σελίδες της εφημερίδας να παίζει μπάσκετ με μια ομάδα εφήβων. Μικρός κι

αυτός, μόλις τριαντάρης. Αλλά παπάς του λαού, για να θυμηθώ ­ μα ξεχνιέται; ­

τον παπα-Γιώργη Πυρουνάκη, που δεν αρκείται στις προσευχές αλλά πιάνει τη ζωή

από το μανίκι και τη φέρνει γύρα.

Γύρα έφερε την Ακαδημία Πλάτωνος, έπιασε φιλίες με παιδιά, ελληνάκια και μη,

αρκετά από αυτά ήταν στο λεγόμενο «περιθώριο». Τα μάζεψε, τους στάθηκε,

νοίκιασε έναν μικρό χώρο όπου διδάσκονται από Αρχαία και Γλώσσα, μέχρι

Πληροφορική και Βυζαντινή Μουσική. Δάσκαλοί τους φίλοι του καθηγητές. Βοήθεια

άλλη από πουθενά, εκτός από τους εθελοντές. Τα παιδιά τον αγαπούν, αυτό είναι

που παίρνει. Και πιλαλάει να βρει δουλειές να τα βολέψει, με την επιμονή τα

κατάφερε για ογδόντα νεαρούς, έφτιαξε και… δημοσιογραφική ομάδα και βγάλανε

την εφημερίδα «Κιβωτός», έγραψε ο Πάνος στο ρεπορτάζ που μ’ αιχμαλώτισε. Γιατί

τα κάνει αυτά ο παπα-Αντώνης; Γιατί βλέπει, δεν κοιτάζει απλώς. Βλέπει,

νιώθει, νοιάζεται. Βλέπει την ανέχεια, την απομόνωση, την καταφρόνια. Όπως ­

καλή του ώρα εκεί που είναι ­ ο παπα-Γιώργης, που έφτιαξε με χρόνων δουλειά

και πείσμα τις κατασκηνώσεις «Χαρούμενα Παιδιά ­ Χαρούμενα Νιάτα», τη Φωλιά

της Ελευσίνας και τόσα άλλα. Μακάρι στα βήματά του να προχωρήσει ο νεαρός

κληρικός. Και μακάρι η Πολιτεία τουλάχιστον να τον στέρξει ­ όπως οι ενορίτες

του, ο απλός κόσμος.

Γιατί, τι να κρυβόμαστε, αν ήταν να ‘χει βοήθεια από αλλού ­ από τους υψηλά

στην Εκκλησία, εννοείται ­ θα την είχε ήδη. Εκτός και αν τώρα, που πήρε

δημοσιότητα η περίπτωσή του, κάποιος ντραπεί…

Τελευταία Νέα