Ο λόγος στους αναγνώστες:
Ο Ν. Αθανασόπουλος, Κρέμου 129, Καλλιθέα, γράφει:
«Τώρα που αφήσαμε πίσω το φετινό «μαύρο» καλοκαίρι του δύσεκτου έτους 2000 και
ενώ είναι νωπές ακόμη οι μνήμες από τα εκατομμύρια στρέμματα δασικής έκτασης
καθώς και από τα σπίτια που έγιναν στάχτη (πέραν των νεκρών, τους οποίους
μνημονεύουμε με θλίψη), γεννάται το μέγα ηθικό και υλικό ζήτημα της
αποζημίωσης των πληγέντων – πυροπαθών και ποίοι πληρώνουν γι’ αυτούς. Οι
πυροπαθείς πρέπει σίγουρα να αποζημιώνονται, αλλά τα σχετικά κονδύλια για τις
αποζημιώσεις θα πρέπει να τα καταβάλλουν, σε πρώτη φάση, οι ίδιοι οι
εμπρηστές-φταίχτες-πυρομανείς όσοι από αυτούς συλλαμβάνονται και ύστερα να
προστρέχει η Πολιτεία για να συντρέξει επικουρικά στην προσπάθεια για τις
αποζημιώσεις.
Οι εμπρηστές είτε από αμέλεια, είτε από πρόθεση φταίνε εξ ολοκλήρου,
εφόσον οι πυρκαγιές στα δάση δεν είναι αποτέλεσμα φυσικού φαινομένου (όπως οι
σεισμοί και οι πλημμύρες) και, ως εκ τούτου, οι εμπρηστές, αφού γίνονται
πρόξενοι δεινών, να υπόκεινται στις αυστηρότερες των κυρώσεων, μία εκ των
οποίων θα πρέπει να είναι η κατάσχεση της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους
για κάλυψη αποζημιώσεων, λόγω ανεπανόρθωτων καταστροφών, βλαβών, ζημιών και
ψυχικής οδύνης που προκάλεσαν με την άφρονα ενέργειά τους και ας αφήσουν κατά
μέρος την επίκληση ψυχολογικών (ή, άλλων) προβλημάτων. Οιαδήποτε δε
δικαιολογία είναι αστήρικτη έως αβάσιμη, εφεύρημα της τελευταίας στιγμής των
συνηγόρων τους, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να τύχουν της
μεγαλύτερη δυνατής επιείκειας από τα αρμόδια δικαστήρια.
Πρέπει να εξαντλούνται οι ενέργειες για ανεύρεση χρημάτων από τους πυρομανείς
προς τους πυροπαθείς, διότι οι πυρκαγιές στα δάση, ως ανθρώπινη ενέργεια, δεν
είναι ασφαλώς στην ίδια (κακή) μοίρα με τους σεισμούς ή τις πλημμύρες που
είναι εξ ολοκλήρου φυσικά φαινόμενα και ως εκ τούτου οι εμπρηστές προκαλούν
ηθελημένα και εσκεμμένα σάλο στην κοινωνία.
Εκτός της καταβολής αποζημιώσεων που δικαιούνται οι πυροπαθείς από τους
πυρομανείς, οι τελευταίοι να καταδικάζονται στις αυστηρότερες των ποινών, για
να περνάει το μήνυμα στους επίδοξους μιμητές – εμπρηστές, οι οποίοι θα πρέπει
του λοιπού να αποθαρρύνονται για τέτοιου είδους εγκληματικές πράξεις».
Ο Γ. Σκαλτσής, Σπετσών 5, Καλαμάτα, γράφει:
«Από 8 έως 20 Ιουνίου 2000 βρέθηκα στην ανάγκη να χειρουργηθώ στον λαιμό και
να νοσηλευθώ στην Ωτορινολαρυγγολογική κλινική του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου
Αθηνών. Μετά τη νοσηλεία μου αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω δημοσίως τις
ευχαριστίες μου προς όλο το προσωπικό της προαναφερομένης κλινικής, που
εργάζεται με πραγματική ευσυνειδησία για την ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία
αυτής».
