Ο Βασίλης Ραφαηλίδης

Μία μορφή του ελληνικού κινηματογράφου έπαψε να υπάρχει, εντελώς ξαφνικά, από

χθες το μεσημέρι. Ο Βασίλης Ραφαηλίδης εισήλθε πριν από τέσσερις ημέρες στον

Ερυθρό Σταυρό και χθες έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 66 χρόνων, από καθολικό

καρκίνο. Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί τη Δευτέρα στις 11 το πρωί στον Άγιο

Νικόλαο Πευκακίων ­ της οδού Ασκληπιού, πάνω από τα Εξάρχεια ­ και η σορός του

θα μεταφερθεί στην Πάτρα, όπου και θα ενταφιαστεί δημοσία δαπάνη (του

υπουργείου Πολιτισμού) στο Β΄ Νεκροταφείο Πατρών Άγιος Μηνάς.

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης γεννήθηκε το 1934 στα Σέρβια της Κοζάνης και το 1953 ήλθε

στην Αθήνα, όπου έγινε βοηθός σκηνοθέτη του Νίκου Κούνδουρου και του Ροβήρου

Μανθούλη και γύρισε δύο ταινίες μικρού μήκους. Το 1963 εμφανίζεται ως κριτικός

κινηματογράφου στην «Επιθεώρηση Τέχνης» και από το 1965 ασχολείται

επαγγελματικά με την κριτική στη «Δημοκρατική Αλλαγή» και εκδίδει τον

«Ελληνικό Κινηματογράφο», που τον κλείνει η χούντα. Το 1968 εκδίδει μαζί με

τον Θόδωρο Αγγελόπουλο ­ τους συνέδεε μεγάλη φιλία και ήταν συντετριμμένος

χθες στον «Ερυθρό» μαζί με τη γυναίκα του Φοίβη ­ τον «Σύγχρονο

Κινηματογράφο», που έγραψε ιστορία στην πνευματική ζωή του τόπου με τα

πρωτοποριακά άρθρα του. Από το 1963 μέχρι το 1988 δίδασκε στη Σχολή Σταυράκου.

Από το 1974 μέχρι που σταμάτησε η ημερήσια έκδοσή του, έγραφε κριτική

κινηματογράφου στην εφημερίδα «Το Βήμα» και από το 1983 μέχρι το 1998 στο «Έθνος».