Λόγια της τσέπης…

Το ταλέντο του είναι αναμφισβήτητο και οι δυνατότητές του απεριόριστες. Δεν

συμβαίνει, όμως, το ίδιο και με τη συμπεριφορά του, με αποτέλεσμα ο Μίλαν

Γκούροβιτς να παρουσιάζει από καιρό σε καιρό ένα διαφορετικό πρόσωπο το οποίο

αν μη τι άλλο δεν είναι και η καλύτερη διαφήμιση γι’ αυτόν.

Ο Γιουγκοσλάβος φόργουορντ μας έχει απασχολήσει και άλλα καλοκαίρια, εκτός από

τα δύο προαναφερθέντα με διάφορες δηλώσεις του είτε στον ελληνικό είτε στον

ξένο Τύπο και συνήθως, τα λεγόμενά του δεν συμβαδίζουν, με αποτέλεσμα όταν

κατά καιρούς η ομάδα του τον καλούσε σε απολογία να τα μπάλωνε λέγοντας πως

ποτέ δεν είπε τέτοια πράγματα ή πως οι δηλώσεις του παρερμηνεύτηκαν.

Όπως η περίφημη δήλωσή του σε αθλητική εφημερίδα το καλοκαίρι του 1997: «Δεν

επιστρέφω στο Περιστέρι αν δεν μου δώσουν 50.000.000 δραχμές», είχε πει τότε,

τη στιγμή που οι ίδιοι οι άνθρωποι του Περιστερίου είχαν αποφασίσει αντί για

30 εκατ. να του δώσουν τελικά 40 εκατ., κάνοντας του μεγάλη αύξηση εκτιμώντας

την προσφορά του στον σύλλογο.

Ο παίκτης, λοιπόν, που σύμφωνα με τα λεγόμενά του, δύσκολα θα ξανάπαιζε στο

ελληνικό πρωτάθλημα, τώρα φέρεται αποφασισμένος να τα δώσει όλα για να

ξανάρθει στη χώρα μας, την οποία αφού πήρε το ελληνικό διαβατήριο (για το

οποίο τότε πανηγύριζε) αποποιήθηκε αργότερα λέγοντας (και καλά έκανε) πως

είναι βέρος Γιουγκοσλάβος, διαλέγοντας, μάλιστα (επίσης ορθή απόφαση), να

παίξει στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του και όχι στην Εθνική

Ελλάδας.

Το θέμα είναι πως καλό θα ήταν να μη λέει και ξελέει, ιδιαίτερα σε θέματα που

θα βρει ίσως μπροστά του, αφού κανείς δεν ξεχνά και τα παράπονά του για τους

Έλληνες παίκτες πως δεν «πάνε» τους Σέρβους και δεν τους θέλουν για συμπαίκτες

τους στις ομάδες μας.

Κακή συμπεριφορά

Η συμπεριφορά του τα χρόνια της παραμονής του στη χώρα μας, ιδιαίτερα τα

καλοκαίρια, δεν τον τιμά και οι άνθρωποι του Περιστερίου γνωρίζουν πολύ

καλύτερα τι εννοούμε. Μία ιδέα πήραν και οι άνθρωποι της Κίντερ που τον

περίμεναν το καλοκαίρι του 1998, πριν αυτός τελικά πάει στη Βαρκελώνη για να

βρει την Ιθάκη του.

«Εδώ θα δείξω την αξία μου, αφού θα μου δοθούν ευκαιρίες», έλεγε τότε, αλλά

σύντομα διαπίστωσε πως προπονητές σαν τον Άιτο Ρενέσες είναι ό,τι χειρότερο

μπορεί να σου τύχει και μπροστά τους η συμπεριφορά του Αργύρη Πεδουλάκη ή του

Ντράγκαν Σάκοτα είναι καλύτερη και από συγγενή του.

Παράδεισος η Ελλάδα

«Θέλω να φύγω από την Μπαρτσελόνα, γιατί δεν μου δίνονται ευκαιρίες και δεν

έχω καθόλου χρόνο συμμετοχής», είπε, επίσης, πρόσφατα ο παίκτης

συνειδητοποιώντας πως η Ελλάδα είναι παράδεισος μπροστά σε άλλες χώρες και

άλλες καταστάσεις.

Η παρουσία του Ντράγκαν Σάκοτα σίγουρα είναι από τα συν για τον παίκτη και

παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην απόφασή του, αλλά μήπως αν με το καλό ξαναπαίξει

στο ελληνικό πρωτάθλημα θα θυμηθεί και τα στραβά της χώρας μας.

Ο Γιάριτς

Τουλάχιστον ο συμπαίκτης του όταν έπαιζε στο Περιστέρι, Μάρκο Γιάριτς, δεν

δέχθηκε ποτέ με θετικό μάτι την ελληνοποίησή του, μιλώντας σε πολλά περιοδικά

και εφημερίδες του εξωτερικού (και κυρίως της χώρας του) κατά της Ελλάδας,

χαρακτηρίζοντας ιδιαίτερα δυσάρεστη και άσχημη την εμπειρία του στο ελληνικό

πρωτάθλημα.

«Όταν πήγα στην Αθήνα ήμουν μικρός και δεν ήξερα τι ήθελα. Έτσι, δέχθηκα την

πρόταση», έλεγε χαρακτηριστικά πριν από δύο καλοκαίρια ο Μάρκο Γιάριτς, που

από την πρώτη στιγμή σκεφτόταν μόνο το πώς θα παίξει στο ΝΒΑ.

Είναι αλήθεια πως δούλεψε σκληρά, αλλά την εντύπωσή του για την Ελλάδα δεν την

άλλαξε και ας έφαγε ψωμί εδώ. Εκείνο το καλοκαίρι (1998) δημιούργησε και το

επεισόδιο με τον Νίκο Μίχαλο στο Πανευρωπαϊκό ελπίδων στο Τράπανι της Ιταλίας,

στο ντεμπούτο του με την φανέλα της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας.

Είναι δικαίωμα κάθε παίκτη να έχει τις φιλοδοξίες του και τις απόψεις του.

Καλό, όμως, θα είναι να έχει και την προσωπικότητά του και να μην κοροϊδεύει

την κοινωνία, με διαφορετικές δηλώσεις πάνω σε σημαντικά θέματα.

Και άλλοι Γιουγκοσλάβοι έφαγαν ψωμί στη χώρα μας, αλλά δεν βγήκαν στη συνέχεια

να κάνουν τέτοιου είδους δηλώσεις, ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν εκμεταλλεύτηκαν με

το παραπάνω το περίφημο ελληνικό διαβατήριο, που τους έδωσε απλόχερα το κενό

του νόμου που υπήρχε στην αθλητική νομοθεσία.

Δεν ζητάμε από παίκτες σαν τον Γκούροβιτς να απαρνηθούν την πατρίδα τους. Το

αντίθετο, μάλιστα. Θέλουμε να το επιβεβαιώνουν κάθε στιγμή χωρίς να ρίχνουν

μομφή για κανέναν. Αν στην Ελλάδα αυτός ο παίκτης αδικήθηκε, αλήθεια που αλλού

θα μπορούσε να βρει καλύτερα. Στην Ισπανία, ήδη, το πείραμα απέτυχε παταγωδώς

και παρά την εξαιρετική του προσφορά στην ομάδα της Καταλωνίας, τον τελευταίο

χρόνο ειδικά «σκούπιζε» τον πάγκο.