Ο20ός αιώνας, αν μη τι άλλο, δεν υπήρξε ένας πληκτικός αιώνας. Ποιες από τις

αντιφάσεις του να θυμηθούμε; Μας έφερε δύο Παγκοσμίους Πολέμους, αλλά και δύο

πανίσχυρους διεθνείς οργανισμούς με κεντρικό στόχο την αποτροπή του πολέμου.

Μας έφερε την αποαποικιοποίηση, αλλά και τη στυγνότερη εκμετάλλευση του Τρίτου

Κόσμου. Μας έφερε τον «υπαρκτό σοσιαλισμό», αλλά για να μας αποδείξει ότι

τελικά ήταν ανύπαρκτος. Και πάνω που ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε τον απολογισμό

και να θάψουμε αυτόν τον σαδιστικά παιγνιώδη αιώνα ανακουφισμένοι, ιδού, μας

αιφνιδιάζει πάλι. Μας εμφανίζει ξανά τις δυναστείες που είχε απομυθοποιήσει

πανηγυρικά. Οι αργόσχολοι απόγονοι των εξόριστων υψηλών μπαμπάδων άφησαν τις

εξορίες-κοσμικά θέρετρα και ξεκίνησαν μαζικά να σώσουν τις «πατρίδες» που δεν

έχουν δει στα μάτια τους.

Την Ελλάδα, ως γνωστόν, προτίθεται να σώσει από τους Τούρκους και λοιπούς

«κακούς γείτονες» ο Παύλος με τη βοήθεια της Μαρί Σαντάλ. Από την Ιταλία μας

ήρθε πρόσφατα το νέο ότι η κεντροαριστερή κυβέρνηση δεν έχει αντίρρηση για την

επιστροφή του «τελευταίου διαδόχου του ιταλικού θρόνου» Ουμπέρτο. Πρόκειται

για τον γιο του διαβόητου Βιτόριο Εμανουέλε που βοήθησε, σε αγαστή συμφωνία με

το ιταλικό βιομηχανικό κατεστημένο, το στήσιμο της μονοκρατορίας του Μουσολίνι

κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Αλλά ο έκπτωτος Ουμπέρτο δεν φέρει μόνο τις

αμαρτίες γονέων στους ώμους του. Φρόντισε να κάνει και δικές του. Δήλωσε π.χ.

ότι οι αντισημιτικοί νόμοι που θεσπίστηκαν από το φασιστικό καθεστώς «δεν ήταν

και τόσο τρομεροί»… Φυσικά και δεν ήταν τρομεροί αν δεν ήσουν Εβραίος,

δηλαδή αν δεν έπρεπε βάσει αυτών να απολυθείς από κάθε δημόσια υπηρεσία, όπως

και από το στράτευμα. Αν δεν περιοριζόταν το δικαίωμά σου στην ιδιοκτησία. Αν

δεν ήσουν ένας από τους 8.000 Εβραίους που στάλθηκαν στα στρατόπεδα

συγκέντρωσης για να αφήσουν εκεί την τελευταία τους πνοή.

Ανάλογο ψάρεμα σε θολά νερά επιχείρησαν να κάνουν οι τέως εστεμμένοι της

Γιουγκοσλαβίας, της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας και εν γένει όλης της ταραγμένης

Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Την παράσταση όμως έχει κλέψει κυριολεκτικά ένας άλλος «διάδοχος». Ο Λέκα,

γιος του τελευταίου βασιλιά της Αλβανίας Αχμέτ Ζώγου, που δήλωσε μόλις

ξέσπασαν οι ταραχές κατά του Μπερίσα ότι επιθυμεί και μπορεί να διαφυλάξει την

ενότητα της Αλβανίας. Οι ανταποκρίσεις των διεθνών πρακτορείων μας πληροφορούν

ακόμα ότι εμφανίστηκε με εθνική αλβανική ενδυμασία μετά τις πρόσφατες εκλογές

σε πόλεις του Βορρά, δηλώνοντας ότι επιθυμεί μια Αλβανία μεγάλη. Με λίγα λόγια

ότι θα διεκδικήσει μέρος της ελληνικής Ηπείρου και φυσικά το Κόσσοβο. Οι

συγκεντρωμένοι οπαδοί του, λένε οι ανταποκριτές, τον επευφημούσαν. Αστείο; Θα

μπορούσε αν δεν υπήρχαν πράγματι κάποιοι, έστω και λίγοι, που ψήφισαν υπέρ της

επιστροφής του όψιμου εθνοαμύντορα. Κάποιοι που αγνοούν, φαίνεται, παντελώς

την ιστορία της Αλβανίας από την ίδρυση του κράτους μέχρι και την άνοδο του

Χότζα. Εκεί να δείτε ενοποιητικό ρόλο που έπαιξε ο βασιλιάς Ζώγου, ο οποίος

δεν ήταν καν βασιλιάς αλλά ένας μουσουλμάνος αρχηγός πατριάς από τον Βορρά,

που άφησε τους Ιταλούς να λυμαίνονται την πατρίδα του έναντι της προσοδοφόρου

παραμονής του στην ηγεσία της. Αυτή ήταν η συνεισφορά του αυτοχρισθέντος

«γαλαζοαίματου» Ζώγου. Ανάλογη θα είναι ­ αν ο μη γένοιτο μας δοθεί η ευκαιρία

να το διαπιστώσουμε ­ και η προσφορά του Λέκα.

Αχ αυτός ο απίστευτος 20ός αιώνας… Πρώτα σου αποδεικνύει πέραν πάσης

αμφιβολίας ότι οι βασιλιάδες είναι γυμνοί και μετά σου τους ξεπαγώνει και τους

εμφανίζει στο προσκήνιο ντυμένους με εθνική ενδυμασία…

Η Λένα Διβάνη είναι επίκουρος καθηγήτρια της Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική

Σχολή Αθηνών.