Αναμφίβολα ναι.


Είναι ανόητα και τα δύο. Γιατί,
Ε ίχε σταματήσει η οικογένεια,με τα αλάρμ στο αμάξι, και διάλεγε έλατο. Δεν διαλέγεις έλατο στο άψε-σβήσε- θέλεις ώρα. Να μην είναι μικρό, αλλά να χωράει και στο σαλόνι, και άντε «πόσο κρατάει και δεν χαλάει» και άντε «να δουμε πώς μυρίζει» – ουρά από πίσω τα αυτοκίνητα. Το πήραν οι ευλογημένοι το έλατο, χειροκροτήσαμε κι εμείς που περιμέναμε από πίσω, «άντε και του χρόνου», και να μας πείτε πού θα πάτε για το δέντρο να πάμε εμείς από αλλού.

Ώρα είναι να μου φταίνε οι γιορτές. Ποιες γιορτές, ακριβώς; Αυτές που γιορτάζουμε από τον Οκτώβριο;

Της ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

Γιατί εγώ τότε είδα τον πρώτο Αϊ-Βασίλη να ανεβαίνει την καμινάδα. Μ΄ έπιασε μια δυσφορία. Εγώ με το αμάνικο και τον ήλιο στο μάγουλο- εκείνος με τη γούνα, τα γένια, τις μπότες. Και αυτές οι έρμες οι χιονισμένες μπάλες; Να είναι νέας εσοδείας ή μήπως τις ξέχασε ο δήμαρχος από πέρσι(αν βγήκε κι εφέτος) γιατί στο μεταξύ είχαμε και δουλειές; «Τι; Δεν στόλισες ακόμη;». «Όχι!..», είπα, με έναν φόβο σαν να ήταν έτοιμοι να μπουν στο σπίτι για έλεγχο και να μου βάλουν πρόστιμο για την αργοπορία. Τι περιμένεις; μου είπαν. Σκέφτηκα να πω «τα Χριστούγεννα», αλλά το κράτησα με τα δόντια στην άκρη της γλώσσας. Εδώ οι άλλες ετοιμάζονται(μου λένε, μπας και ξυπνήσω), τα ραντεβού για μπότοξ κλείνουν το ένα μετά το άλλο(το λένε στις ειδήσεις). «Πώς θα είσαι λαμπερή στο ρεβεγιόν;». Είπα «θ΄ αρχίσω το γυάλισμα, το τρίψιμο, θα ρί-ξω και μια γιρλάντα!». Εκεί πάνω χτυπάει το τηλέφωνο. Από την Τράπεζα. Μήπως θέλω, λέει ο ευγενής κύριος, ένα εορτοδάνειο μέρες που είναι; Οι μέρες μια χαρά είναι- εσείς πάλι μήπως είστε ο ίδιος; τον ρώτησα. Που πήρατε νωρίτερα για τη δόση; Μη δίνετε σημασία. Απλά πάρτε ένα έλατο, κρεμάστε του πιστωτικές κάρτες, βάλτε για φάτνη ένα ΑΤΜ και περιμένετε. Όλο και κάποιος θα τρέξει να μπει στο πνεύμα των γιορτών. Τότε, και εντελώς απροσδόκητα, τον είδα- όπως τον πετυχαίνω κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Τον κυρ-Αλέξανδρο, να κατεβαίνει με σκυφτό βλέμμα τη Σταδίου. Προς στιγμήν αμφέβαλα, αλλά ήταν ντυμένος χειμωνιάτικα(κάνει κρύο Στον Χριστό, στο Κάστρο) και είπα διακριτικά να τον ακολουθήσω.