Δυο μόλις χρόνια μετά την εφαρμογή του νόμου πλαισίου, η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Η κατάργηση των συμβουλίων διοίκησης που σε όλα τα πανεπιστήμια του πολιτισμένου κόσμου υπάρχουν για να ελέγχουν τις πρυτανικές αρχές, δεν έγιναν γιατί «κάποιοι, κάπου, κάποτε» πήγαν στις ΗΠΑ και τα έφεραν εδώ, όπως υποστηρίχθηκε – εκτός αν εννοούμε ότι ανάμεσα στους κάποιους συγκαταλέγονται πρόσωπα όπως ο αείμνηστος Β. Παπάζογλου, πρώην καθηγητής του ΜΙΤ και άλλοι Έλληνες συνάδελφοι του από πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης, που ασχολήθηκαν με την σύνταξη του νόμου πλαισίου.

Η ελληνική ανώτατη παιδεία χαρακτηρίζεται από πρωτότυπους όρους, που μας τους ξαναθύμισε το υπουργείο. Η επαναφορά των «αιώνιων φοιτητών», ελληνική πρωτοτυπία παγκοσμίως, είναι ένα ακόμη μελανό σημείο του υπό κατάθεση νομοσχεδίου. Οι αιώνιοι φοιτητές θα μπορούν πλέον να επιστρέφουν στις σπουδές τους όποτε και όταν το θελήσουν λες και οι επιστήμες είναι κάτι στατικό και χωρίς να εξελίσσονται θα τους περιμένουν. Φανταστείτε κάποιον αιώνιο φοιτητή της ιατρικής που ασκήθηκε στη χειρουργική στη δεκαετία του 1990 να ολοκληρώνει τις σπουδές του το 2014 που η ειδικότητα αυτή έχει μεταμορφωθεί απολύτως…

Η παρουσία των αιώνιων φοιτητών θα προκαλέσει τρομερά εμπόδια στην αξιολόγηση των πανεπιστημίων από επιτροπές του εξωτερικού -ελάχιστα ελληνικά τμήματα έχουν ήδη περάσει τέτοιες αξιολογήσεις-, αφού οι ξένοι αξιολογητές θα βλέπουν πλήθη φοιτητών να συνωστίζονται στο πτυχίο, κάτι που θα μεταφράζεται σε αποτυχία των προγραμμάτων και σε κατάρρευση γενικά του επιπέδου σπουδών. Ειδικά για τις θετικές επιστήμες και τις σχολές επιστημών υγείας, αυτό θα ήταν καταστροφικό..

Η επαναφορά της συμμετοχής των φοιτητών στην ανάδειξη των διοικητικών οργάνων των πανεπιστημίων αποτελεί άλλη μια ελληνική πρωτοτυπία που επιτυγχάνει μόνο τη συναλλαγή. Προβλέπεται να μετέχει τώρα το σύνολο των φοιτητών, όμως στην ουσία συμμετέχουν μόνο οι κομματικοποιημένοι αφοί οι υπόλοιποι αδιαφορούν με τα διοικητικά.

Το άσυλο, άλλη μια παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία, θα πρέπει επιτέλους να καταργηθεί από το πανεπιστημιακό λεξικό αφού «η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών» που πρεσβεύει είναι αυτονόητη για τη δημοκρατία. Άσυλο δεν σημαίνει παραβατικότητα και παρεμπόδιση της λειτουργίας των ΑΕΙ όπως συμβαίνει στις μέρες μας. Ο φορολογούμενος Έλληνας της κρίσης έχει βαρεθεί να πληρώνει τις καταστροφές που συμβαίνουν στα πανεπιστήμια εξαιτίας της έλλειψης φύλαξης και αστυνόμευσης.

Τα ελληνικά πανεπιστήμια το μόνο που χρειάζονται αυτή την περίοδο είναι γενναία χρηματοδότηση, αυτοδιοίκηση και αυστηρή λογοδοσία και όχι αλλαγές του νόμου, που προκαλούν επιστροφή στη δεκαετία του 1980.

* Ο Λυσίμαχος Γ. Παπάζογλου είναι καθηγητής χειρουργικής, αναπληρωτής προέδρου στο Τμήμα Κτηνιατρικής του ΑΠΘ

Τελευταία Νέα