Το τρέξιμο είναι η μεγάλη αγάπη των δρομέων. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές αφήνουν αρκετό χώρο στην καρδιά τους και για το έτερόν τους ήμισυ. Αν μάλιστα ο σύντροφός τους φοράει κι αυτός τα αθλητικά του παπούτσια και βγαίνει για βόλτες χιλιομέτρων ίσως και να απολαμβάνει μεγαλύτερη εκτίμηση. Παρ’ όλα αυτά, η σχέση μπορεί να πάρει διαφορετικές ισορροπίες αν ο άνθρωπός τους γίνει παράλληλα και συντρέχτης, και σε κάθε προπόνηση ή αγώνα ένας από τους δύο δεν μένει απλώς σπίτι αλλά ακολουθεί κατά πόδας στον δρόμο.
Η αλήθεια είναι πως όταν ο έρωτας συμβαδίζει με το τρέξιμο η κοινή ζωή του ζευγαριού μπορεί να γίνει κομματάκι ευκολότερη. Δεν είναι τυχαίο πως έρευνα της εταιρείας Brooks Running στην οποία συμμετείχαν 1.000 δρομείς που τρέχουν τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα έδειξε πως το 66% από αυτούς έχουν βελτιωμένη ερωτική ζωή όταν συνοδεύονται στο τρέξιμο από τον αγαπημένο τους. Οσο περισσότερα μάλιστα χιλιόμετρα γράφουν στις προπονήσεις τόσο περισσότερο ανεβαίνει η θερμοκρασία στην κρεβατοκάμαρα.

«Το τρέξιμο θα μπορούσε να είναι βοηθητικό στη σχέση καθώς υπάρχει η παρέα, ο ένας παρακινεί τον άλλο όταν δεν έχουν διάθεση, μοιράζονται πράγματα και καταστάσεις και τους φέρνει πιο κοντά», αναφέρει ο αθλητικός ψυχολόγος Γιάννης Ζαρώτης, «αναπτύσσουν κοινά ενδιαφέροντα, κατανοούν ο ένας περισσότερο τον άλλον, εξασφαλίζουν εγγύτητα και βρίσκουν τρόπο να επικοινωνήσουν εκτός σπιτιού». Μαζί του συμφωνεί και η Λιάνα Χασιώτη που συνηθίζει να τρέχει συνοδευόμενη από τον σύντροφό της Γιώργο Καραγιάννη. «Το βασικό σ’ ένα ζευγάρι που είναι και οι δύο δρομείς είναι πως καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον, βλέπει ότι είναι ανάγκη το τρέξιμο και θέλεις και το κάνεις» υποστηρίζει.

Ο Γιώργος και η Λιάνα γνωρίστηκαν σε κάποιον από τους πολλούς αγώνες που γίνονται κάθε Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, πριν από δυόμισι χρόνια και από τη στιγμή που έγιναν ζευγάρι αποφάσισαν να ακολουθούν παράλληλο πρόγραμμα προετοιμασίας και τρεξίματος. «Ακολουθούμε κοινό πρόγραμμα προπονήσεων απλώς ο καθένας με τον ρυθμό του. Τρέχουμε στο ίδιο μέρος αλλά ο καθένας μόνος του και συναντιόμαστε στη διαδρομή» αναφέρει η 29χρονη δρομέας. «Τις δύσκολες προπονήσεις τις κάνουμε χώρια γιατί πρέπει να είναι σε άλλους ρυθμούς. Τις εύκολες τις κάνουμε και μαζί. Και τα εναλλακτικά μαζί. Και τις πισίνες και τα ποδήλατα παρέα. Στα δύσκολα, ο καθένας με τον ρυθμό του. Δεν μπορεί να με ακολουθήσει η Λιάνα. Είτε θ’ ακολουθήσω εγώ και θα λουφάρω, είτε θα μ’ ακολουθήσει αυτή και θα ρισκάρει πολύ και θα τραυματιστεί» προσθέτει ο 32χρονος Γιώργος.
Η παράμετρος αυτή των εξατομικευμένων αναγκών στο τρέξιμο φαίνεται πως είναι η χρυσή τομή της κοινής δρομικής ζωής των συντρόφων. Σε δημοσκόπηση ανάμεσα στους αναγνώστες της σελίδας www.runnersworld.com, το 26% των συμμετεχόντων παραδέχτηκε πως συμμετέχουν με τον/τη σύντροφό τους ακόμα και στους αγώνες αλλά ο καθένας τρέχει με τον δικό του ρυθμό. Μόλις το 6% ανέφερε πως πηγαίνουν πάντα παρέα. Παρ’ όλα αυτά, το 58% απάντησε πως προτιμά να μην προπονείται μαζί με τον σύντροφό του. «Θα υπάρξουν και στιγμές όπου ο ένας από τους δύο θα θέλει να ασκηθεί και μόνος τους καθαρίζοντας το μυαλό του από την καθημερινότητά του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποφεύγει τον/τη σύντροφό του/της. Το τρέξιμο είναι για ορισμένους τρόπος αποφόρτισης από την καθημερινότητα» τονίζει ο ψυχολόγος Γιάννης Ζαρώτης.

Ο ανταγωνισμός κρύβει παγίδες για τις σχέσεις

Στις διαφορετικές ανάγκες πάνω στο τρέξιμο στέκεται και η φύση αφού η παραγωγή ορμονών κατά τη διάρκεια της κίνησης είναι άλλη από άνδρα σε γυναίκα. Οι κύριοι παράγουν δέκα φορές περισσότερη τεστοστερόνη από τις κυρίες, κάτι που τους κάνει πιο ανταγωνιστικούς και συγκεντρωμένους στον στόχο τους. Αντίθετα, στο γυναικείο σώμα παράγεται άφθονη οξυτοκίνη, η λεγόμενη και ορμόνη του έρωτα, που τις κάνει να είναι περισσότερο στοργικές και συνεργάσιμες. Ο διαφορετικός αυτός προσανατολισμός των δύο δρομέων αρκετές φορές συμβάλλει στην καλλιέργεια του ανταγωνισμού. «Το στοιχείο του ανταγωνισμού είναι πιθανό να προσφέρει συναγωνισμό και στη σχέση, όπως και το ότι θα αντιδικούν για τα αποτελέσματα και το πόσο ο ένας στερεί από τον άλλο τη διάκριση. Χρειάζεται πολλή δουλειά και προσπάθεια για να μην εισχωρήσει ο συναγωνισμός και στη σχέση» επισημαίνει ο Γιάννης Ζαρωτής.

Σε αυτόν τον τομέα φαίνεται να… υστερούν ο Γιώργος και η Λιάνα αφού οι δυο τους θεωρούν πως δεν ενδίδουν στον έμφυτο ανταγωνισμό των δρομέων. «Δεν έχουμε ανταγωνισμό μεταξύ μας. Μπορεί εγώ να είμαι πιο ανταγωνιστική. Προσπαθώ να τον φθάσω, να κάνω τα αντίστοιχα στα χιλιόμετρα, στο κολύμπι. Γι’ αυτό και πολλές φορές τραυματίζομαι, γιατί προσπαθώ να ξεπεράσω τα όριά μου για να φθάσω τον Γιώργο» παραδέχεται η Λιάνα. Παρ’ όλα αυτά, το αγωνιστικό πνεύμα του άνδρα βγαίνει με λανθάνοντα τρόπο. «Ο Γιώργος αν δεν τα πάει καλά σ’ έναν αγώνα απογοητεύεται και προσπαθώ με κάποιον τρόπο να του πω ότι δεν πειράζει. Αν πάω εγώ καλύτερα τον πειράζει αλλά δεν το δείχνει» αναφέρει η κυρία του δρομικού ζευγαριού.

Ερως ανίκατε μάχαν

Παρά τις έντονες στιγμές, το δυνατό δέσιμό τους υπερτερεί στο τέλος, αναπτύσσοντας την αλληλοβοήθεια. «Ο Γιώργος προσπαθεί πάντα να με πουσάρει και σε μια δύσκολη προπόνηση μου λέει μπράβο. Οταν υπερβάλλω με προστατεύει, μου βάζει μέτρο» δηλώνει η Λιάνα. Γι’ αυτό και στους αγώνες τους ο Γιώργος συχνά τη βοηθάει να έχει καλή επίδοση. «Σε κάποιους αγώνες μπορεί να πάω λαγός για να κάνει καλύτερο χρόνο» λέει εκείνος. Ακόμα και τότε όμως, όταν τα απρόοπτα τους βάζουν εμπόδια, εκείνοι συνεχίζουν την κοινή τους πορεία. «Πέρυσι στον Μαραθώνιο της Αθήνας που είχε πάει σαν λαγός μου, ενώ πηγαίναμε μια χαρά και ήμουν έτοιμη να κάνω ρεκόρ, ο Γιώργος κατέρρευσε και από το 30ό χλμ. και μετά πήγαινε περπατώντας. Εγώ δεν υπήρχε περίπτωση, αν και μπορούσα γιατί ήμουν στην καλύτερή μου φάση, να αφήσω τον Γιώργο. Τερματίσαμε παρέα. Με πείραξε λίγο αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω» καταλήγει η Λιάνα.

Τελευταία Νέα