Λεφτά, κλειδιά, κινητό κι έφυγες. Επ, γύρνα πίσω! Πας για τρέξιμο. Το πρωτόκολλο του δρομέα λέει άλλα σχετικά με το τι χρειάζεσαι πριν κλείσεις την πόρτα πίσω σου.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ξεκίνησα κι εγώ να τρέχω όπως οι περισσότεροι ερασιτέχνες δρομείς φαντάζομαι –ανυποψίαστη. Είχα τη διάθεση, την περιέργεια και το μοναδικό –καταρχήν –προαπαιτούμενο: ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Και πήρα δρόμο. Και πήρα και πολλά ακόμη… Χιλιόμετρο το χιλιόμετρο, αγώνα τον αγώνα, περισσότερο υποψιασμένη πια, αντικατέστησα τις βαριές φόρμες με πιο ειδικά δρομικά ρούχα (κολάν, σορτσάκια, τεχνικά φανελάκια, αδιάβροχα μπουφάν κ.λπ.). Μια θήκη – περιβραχιόνιο ήταν απαραίτητη για να φυλάω το κινητό, τα κλειδιά μου και κανένα πεντάευρο.

Το κινητό συνδέθηκε με ακουστικά επειδή τα long run παλεύονται καλύτερα με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση. Και με την ενυδάτωση τι κάνουμε; Παίρνουμε νερό μαζί μας στη θήκη που δένει γύρω από τη μέση, φυσικά! Ενα πολυμορφικό φουλάρι (τύπου buff) είναι πολύ χρήσιμο για το κρύο και τη βροχή κι ένα καπέλο για τα λιακαδοτρεξίματα. «Κατέβασα» στο κινητό μου και μια εφαρμογή τρεξίματος για να μετράω το χρόνο, την απόσταση και την ταχύτητα των προπονήσεών μου που ύστερα από λίγους μήνες την αντικατέστησα με το πρώτο μου δρομικό ρολόι – GPS που κάνει όλα τα παραπάνω και μερικά ακόμη, αφού συνδέεται και με ζώνη μέτρησης καρδιακών παλμών!

Μπορούμε και πιο ανέμελα. Οπως διαπιστώνει κανείς, λοιπόν, το να βγω για τρέξιμο δεν είναι πια τόσο ανέμελο όσο ξεκίνησε. Αλήθεια, τα χρειάζομαι όλα αυτά; Ή μήπως με παρέσυρε το ρέμα;
Θέλω να πιστεύω πως η απάντηση βρίσκεται κάπου στη μέση. Είναι γεγονός πως η τεχνολογία και η αγορά είναι ανεξάντλητες στις παροχές τους προς τους δρομείς. Σίγουρα θέλεις το χόμπι σου να γίνεται με όσο πιο άνετο τρόπο γίνεται: ας πούμε, το να τρέχεις με μια βαριά ιδρωμένη βαμβακερή μπλούζα όχι μόνο είναι άβολο αλλά έχεις και πολλές πιθανότητες να κρεβατωθείς την επόμενη μέρα. Και μάλλον υπάρχει λόγος που κουβαλάς το κινητό μαζί σου (εντάξει, μπορεί κάτι να σου συμβεί στο δρόμο, όπως π.χ. να θέλεις να βγάλεις μια ωραία φωτογραφία…).

Τη θήκη με το νερό πάντως την κατάργησα. Οσο καλά κι αν την έσφιξα, κουνιόταν ρυθμικά με κάθε μου βήμα και με ενοχλούσε. Τελικά βρήκα τη λύση και αφήνω ένα μπουκαλάκι νερό κάπου στη μέση της διαδρομής και το βρίσκω στον γυρισμό. Σχετικά με τo ρολόι – GPS, ομολογώ πως με έχει βοηθήσει πολύ ειδικά στα τρεξίματα με κάποιο στόχο: αγώνες, διαλειμματικές κ.λπ., γιατί άμεσα βλέπω πώς τα πάω, οπότε και οργανώνω καλύτερα τη συνέχεια. Ομως και η εφαρμογούλα στο κινητό την έκανε τη δουλειά. Πιο απλά, αλλά μια χαρά. Ασε που δεν νιώθεις μόνος αφού μες στην ησυχία μια φωνή (από την εφαρμογή, δεν ακούω φωνές ακόμη) σε ενημερώνει για τα δρομικά σου κατορθώματα. Παρεμπιπτόντως, προτείνω να έχουμε επιλογές για το σπικάζ. Εγώ, ας πούμε, θα ήθελα τρελά τον Μπρους Σπρίνγκστιν να μου μετράει τα χιλιόμετρα!

Για τα μαγνητάκια που συγκρατούν στις μπλούζες τα νούμερα των αγώνων αντί για παραμάνες, ξέρετε; Φανταστική ιδέα! Οπως και πολλές ακόμη…

Η επιλογή δική σας. Τελικά μάλλον είναι πολύ λεπτή η ισορροπία μεταξύ πραγματικής ανάγκης και δημιουργημένης. Και ο καθένας μας ξέρει μόνος του να τη βρει και να αποφασίσει πόσο μετρημένη, δαπανηρή ή φλούο τη θέλει. Πάντως μου αρέσει πού και πού να κάνω και μερικά back to basics τρεξίματα. Κυρίως τα καλοκαίρια. Ιδανικά στην άμμο, χωρίς παπούτσια, ρολόγια και εξαρτήματα και με την πιο απλή περιβολή. Ετσι. Για να θυμάμαι να τρέχω. Απλά να τρέχω. Επειδή, ευτυχώς, ακόμη δεν υπάρχει εφαρμογή ή ρολόι που να μετράει την ένταση του αναψοκοκκινίσματος έπειτα από μια προπόνηση, τον ρυθμό και την ταχύτητα των σκέψεων που περνάνε από το μυαλό ενός δρομέα ή τη συγκίνηση ενός τερματισμού στο Καλλιμάρμαρο.

Τελευταία Νέα