Πάνω στο κύμα

Συνήθως αποφεύγω τα εστιατόρια που μπορεί το κύμα να μου βρέχει τα πόδια. Διότι στατιστικά πληρώνεις το θαλασσινό νερό και όχι το θαλασσινό στο πιάτο. Μια μεγάλη εξαίρεση είναι το εστιατόριο Blue Fish (Λεωφόρος Ποσειδώνος 4, Βουλιαγμένη, τηλ. 210-9671.778).

Κάθησα την ώρα του σούρουπου και ήθελα να φύγω όταν θα ξημέρωνε. Η τοποθεσία, το ονειρικό και χαλαρό περιβάλλον, οι καλές τιμές στο μενού για τα ψάρια που είδα να σπαρταράνε και το απέραντο γαλάζιο μού δημιούργησαν εξαιρετικά υψηλές προσδοκίες από την κουζίνα. Βρήκα ευφυές το concept του σεφ Γιώργου Οικονομίδη να προσφέρει στον πελάτη ένα μεγάλο ψάρι, το οποίο κόβεται, μαγειρεύεται και τελικά σερβίρεται με πέντε διαφορετικούς τρόπους.

Το μενού ξεκίνησε με μια σαλάτα με γλυκά κατακκόκινα ντοματίνια, ξυνομυζήθρα μαριναρισμένη με αρωματικά και σαλικόρνια (σπαράγγια της θάλασσας) που έρχεται αυθημερόν από την Πάρο. Την όρεξη άνοιξε και το πρώτο θαλασσινό πιάτο, το καρπάτσιο λαβράκι με φύκια. Τόσο φίνο πιάτο, τόσο έντονη η εσάνς του ιωδίου, σαν να έκοψαν κομμάτι από τη θάλασσα και να μου το σερβίρισαν σε πιάτο.

Το ψάρι που επιλέξαμε να «δούμε» σε πέντε διαφορετικές εκτελέσεις ήταν μια συναγρίδα. Το πρώτο πιάτο ήταν παϊδάκια από το κεφάλι της. Αφάνταστο, πρωτότυπο, αλλά είχε θέμα με το ψήσιμο και λίγα λέπια. Ωστόσο, τρωγόταν ευχάριστα διότι ήταν ολόφρεσκο, πολύ καλά αλατοπιπερωμένο και είχε πολύ γευστική σος.

Το δεύτερο ήταν συναγρίδα με λαχανικά σε ζωμό από παριανή παλαμίδα, κάππαρη και μους αβγολέμονο και το τρίτο συναγρίδα φρικασέ με αγκινάρα, σπανάκι και επίσης μους αβγολέμονο. Το τέταρτο ήταν συναγρίδα σχάρας με αγιολί, παντζάρι, πούδρα ελιάς, λαχανικά και πουρέ πατάτας. Εξαιρετικά ψησίματα, ωραία δεμένες σάλτσες, πολύ καλό ψήσιμο στα λαχανικά. Το κορυφαίο όλων όμως ήταν οι ταλιατέλες συναγρίδας. Αν και είχα απολαύσει το δείπνο μου, το έτρωγα δίχως να μπορώ να σταματήσω. Ενα πιάτο για το οποίο σίγουρα θα επέστρεφα. Τα γλυκά λίγο χειμερινά και καθόλου δεν ταίριαζαν με το μενού, αλλά ενημερώθηκα ότι πρόκειται να αλλάξουν.

Σε πιο κλασική και αξεπέραστη προσέγγιση είναι η ψαροταβέρνα Ψαροκόκαλο στο Κερατσίνι (Βίκτωρος Ουγκώ 12, τηλ. 210-4323.010). Η µαγείρισσα και ιδιοκτήτρια Αννα Σπηλιώτη έχει µακρά ιστορία –µε τον έναν ή µε τον άλλο τρόπο –µε τη θάλασσα και τα θαλασσινά. Γνωρίζει, σέβεται και εκτιµά απόλυτα την καλή πρώτη ύλη. Κατ’ αρχάς το τηγάνι της είναι από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει. Είτε φας ψάρι είτε πατάτα είτε λαχανικό. Τα ψάρια της είναι πάντα ολόφρεσκα, καθώς συνεργάζεται μόνο με καΐκια γνωστών της. Δοκίμασα μια σκορπίνα που θα μου μείνει αξέχαστη, τόσο τρυφερή και ζουμερή, που δεν ήθελε ούτε λαδολέμονο. Θάλασα ήτανε η αχινοσαλάτα από ζωντανό αχινό, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και φρεσκοστυμμένο λεμόνι και το σχεδόν ζωντανό (το είχε ζεματίσει) σαλιγκάρι της θάλασσας σε σος από λεμόνι, πιπέρι καγέν και ελαιόλαδο. Το μυδοπίλαφο είναι επίσης ιδιαίτερο για μια ελληνική κλασική ταβέρνα, καθώς παρασκευάζεται με μπασμάτι και έχει ένα ασιατικό τουίστ. Σε αυτήν την ψαροταβέρνα δεν ξεχνάω ποτέ να πάρω τυροκαυτερή και να «βουτήξω» μέσα τις τηγανητές πατάτες μου. Λατρεμένη συνήθεια με τα πιο γευστικά πιάτα διαθέτει το λεκανοπέδιο Αττικής.