Θα έχετε προσέξει τα ελαιόλαδα με διάφορα αρώματα, όπως σκόρδο, λεμόνι, τρούφα λευκή και μαύρη, στα ράφια των σουπερμάρκετ. Ε, λοιπόν είναι όλα χημικά. Σε κανένα από αυτά τα λάδια δεν έχει παραμείνει καρπός για να αφήσει τα αρώματά του. Το μοναδικό λάδι που έχει φυσικά αρώματα και μάλιστα πολύ έντονα είναι το ελαιόλαδο. Δεν είναι τυχαία η τάση τα καλύτερα εστιατόρια να έχουν πάνω στο τραπέζι για βιτρίνα premium έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Και μάλιστα με την επωνυμία τους, όπως τα καλά κρασιά!

Τα αρώματα που μπορούμε να βρούμε στα φυσικά ελαιόλαδα είναι το φρουτώδες της ελιάς, του κόκκινου ή πράσινου μήλου καθώς επίσης του ροδάκινου και του αχλαδιού. Ενα τυπικό ελληνικό λάδι είναι αυτό που μυρίζει φρεσκοκομμένο γκαζόν και πράσινα φύλλα μαζί. Και βέβαια χαμομήλι, μαντζουράνα και διάφορα βότανα. «Ο,τι κυκλοφορεί αρωματισμένο στο εμπόριο είναι με τεχνητά αρώματα. Κι αυτό διότι ο εχθρός του λαδιού είναι η υγρασία. Αρα τεχνικά δεν γίνεται να βάλεις μέσα σκόρδο» μου εξηγεί η Λόλα Καππάτου, πιστοποιημένη γευσιγνώστρια λαδιού και διευθύντρια του εργοστασίου της Ελαΐς – Unilever. Για να αρωματίσουμε ένα λάδι, θα πρέπει να του βάλουμε κάτι αποξηραμένο, δηλαδή μόνο βότανα, πιπέρι, άντε και καμιά καυτερή πιπεριά.

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε για την επιλογή της γεύσης του λαδιού είναι να διαλέξουμε την περιοχή που είναι του γούστου μας. «Στη Λακωνία, για παράδειγμα, δίπλα στις ελιές έχει χωράφια με ντομάτες, λεμόνια και πορτοκάλια. Το λάδι που θα βγει από εκεί θα έχει όλα αυτά τα αρώματα. Ενα λάδι Μυτιλήνης που είναι αιγαιοπελαγίτικο θα έχει μυρωδιές και αρώματα της άνοιξης, της φύσης που ανθίζει συνεχώς, όπως χαμομήλι, βότανα κ.ά.» λέει η Λόλα Καππάτου. Αν κάποιος θέλει πιο αρμονικές εντάσεις, θα πρέπει να προτιμήσει λάδι από κορωνέικη ποικιλία, πιθανότατα από τη Σητεία που είναι πιο αρμονικό, καθώς το χανιώτικο έχει εντάσεις, θα είναι λίγο πιο πικρό και θα γρατσουνίζει τον λαιμό. Το ευχάριστα πικρό που είναι το αγαπημένο μου (θέλω να το φάω, όχι να το φτύσω) προέρχεται από Πελοπόννησο, Λακωνία, Χανιά, αλλά τα τελευταία χρόνια υπάρχει και σε Βόρεια Ελλάδα, Χαλκιδική ή Θράκη. Οπως μου εξηγεί η Λόλα Καππάτου, στο ελαιόλαδο όλα εξαρτώνται από τον καλλιεργητή και την αγάπη που έχει στο δέντρο του. Γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια μικροί καλλιεργητές βγάζουν λάδι εξαιρετικά υψηλής ποιότητας, το οποίο γίνεται ανάρπαστο.

Ο Γιώργος Σακκάς από το Πήδημα της Μεσσηνίας είναι τύπος που τιμά το χωριό του και ονομάζει το λάδι του Pidima. «Βγάζω premium ελαιόλαδο συγκεκριμένης οξύτητας και πιστοποιημένης από την ΕΕ κατηγορίας health claim, επειδή έχει πολύ αυξημένες πολυφαινόλες. Οσο πιο ευχάριστα πικρό είναι το ελαιόλαδο τόσο πιο πολλές πολυφαινόλες με αντικαρκινικές ιδιότητες περιέχει, ενώ είναι και ιδιαίτερα ευεργετικό για τις καρδιαγγειακές παθήσεις» αναφέρει.

Μάλιστα, το λάδι του είναι τόσο έντονο, που «όταν ξεκινά η παραγωγή από την πολλή πίκρα μάς προκαλεί βήχα».

Η ποικιλία της ελιάς του είναι κορωνέικη, από συγκεκριμένο υψόμετρο, οι ελιές μεταφέρονται σε οργανικά σακιά, η επεξεργασία του καρπού γίνεται μέσα σε 3 ώρες και σαφώς η αποθήκευσή του είναι επιστήμη. Μπορεί να ξεκίνησε φέτος την παραγωγή του, αλλά το καλό προϊόν φυσάει! Είναι κυρίως εξαγωγικό λάδι και στην Ελλάδα διατίθεται σε καλά εστιατόρια σε Μύκονο και Σαντορίνη, σε καταστήματα ντελικατέσεν ή και διαδικτυακά από το www.pidima.eu (από 5 ευρώ τα 250 ml). Δεν είναι για μαγείρεμα, αλλά το χρησιμοποιούμε είτε σκέτο ως ντιπ είτε για τη σαλάτα.

Ο Γιάννης Καμπούρηςμε καταγωγή από την Ιμβρο, έχει παράδοση πέντε γενεών στο ελαιόλαδο. «Η δική μας παραγωγή είναι 4.000 μπουκάλια των 500 ml τον χρόνο. Είναι πολύ προσεγμένο προϊόν και διατίθεται σε ντελικατέσεν καταστήματα σε Γερμανία και Αγγλία. Υπάρχει και ειδική συσκευασία που γίνεται επιχειρηματικό δώρο» μου εξηγεί. Το Ε-λα-ων (E-La-Won) είναι απόδοση της Γραμμικής Β της ελληνικής λέξης έλαιον (με μυκηναϊκή ρίζα, φιλόλογος γαρ ο κ. Καμπούρης). Τα 850 δενδρύλλιά του βρίσκονται έξω από το Ξυλόκαστρο στην Πελοπόννησο, μεγαλώνουν εδώ και 30 χρόνια και είναι 10 στρέμματα. Εχει λάβει και διεθνείς διακρίσεις: Φέτος πήρε χρυσό βραβείο στο Ισραήλ, αργυρό στην Ιαπωνία και στην Ελλάδα χρυσό για το μπουκάλι του και έπαινο για τη συνολική συσκευασία του στη Μεσογειακή Εκθεση Ελαιοτεχνίας. Τα 500ml κοστίζουν 15,90 ευρώ, ενώ διατίθεται και ως επιχειρηματικό δώρο.www.olivelawon.com