Αναζήτηση
«Πιστεύω πως είναι πολύ βλαπτικό για έναν σκηνοθέτη να βλέπει ταινίες άλλων δημιουργών, γιατί είτε τους μιμείται είτε αγωνιά να μην τους μιμηθεί. Οταν κάνεις ταινίες πρέπει να είσαι αθώος. Και εγώ έχασα νωρίς την αθωότητά μου». Αυτό έλεγε ο μεγάλος Ορσον Γουέλς, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, 6 Μαΐου, ακριβώς έναν αιώνα πριν, το 1915.
Για τον δημιουργό του «Πολίτη Κέιν» (1941) και της παγκόσμιας ραδιοφωνικής φάρσας του «Πολέμου των Κόσμων» (30 Οκτωβρίου 1938), για τον πρωταγωνιστή του «Τρίτου Ανθρώπου» (1949), για τον ιδιοφυή, μεγαλομανή, τελειομανή και τελικά άνισο στην προσωπική και καλλιτεχνική του ζωή Ορσον Γουέλς έχουν γραφτεί τα πάντα.
Από τα λιγότερα γνωστά είναι αυτή η απώλεια της «αθωώτητάς του», οι ταινίες που είδε ο μεγάλος Γουέλς, εμπνεύστηκε από αυτές και έγινε αυτό που έγινε.
Το 1952 ο ήδη διάσημος και πολυβραβευμένος Γουέλς έδωσε στη δημοσιότητα τη λίστα με τις 10 αγαπημένες του ταινίες. Σε αυτά τα δύσκολα για την ελευθερία της σκέψης και της γνώμης χρόνια στις ΗΠΑ, ο Γουέλς δεν είχε κανένα πρόβλημα να υποδείξει στους συμπολίτες του το μεγαλείο του σοβιετικού σκηνοθέτη Σεργκέι Αϊζενστάιν και να τους υπενθυμίσει ότι ο ίδιος θεωρεί ως απόλυτο αριστούργημα ένα έργο του Τσάρλι Τσάπλιν, που το FBI και η Επιτροπή Αντιεμερικανικών Ενεργειών του γερουσιαστή ΜακΚάρθι είχαν εκδιώξει από τη χώρα.
Αυτές είναι:
«Τα Φώτα της Πόλης», του Τσάρλι Τσάπλιν (1931)
«Greed», του Εριχ φον Στροχάιμ (1924)
«Μισαλλοδοξία», του Ντ. Γ. Γκρίφιθ (1916)
«O Νανούκ του Βορρά», του Ρόμπερτ Τζ. Φλάχερτι (1922)
«Sciuscià», του Βιτόριο Ντε Σίκα (1946)
«Θωρηκτό Ποτέμκιν», του Σεργκέι Αϊζενστάιν (1925)
«La Femme du Boulanger» («Εκλεψαν τη γυναίκα μου»), του Μαρσέλ Πανιόλ (1938)
«H Μεγάλη Χίμαιρα», του Ζαν Ρενουάρ (1937)
«Stagecoach», του Τζον Φορντ (1939)
«Our Daily Bread», του Κινγκ Βίντορ (1934)
