Αναζήτηση
|
|
«Πριν από ένα-δυο χρόνια το μαγαζί έκλεινε συνέχεια, ο δρόμος ήταν γεμάτος
μπλόκα των δυνάμεων ασφαλείας και ελάχιστοι ερχόντουσαν εδώ», λέει ένας
μεσήλικας με κουρασμένα χαρακτηριστικά και τρώει με όρεξη την ψητή πέστροφα,
το μόνο φαγητό που προσφέρει το ταβερνείο χωρίς όνομα.
«Τώρα εδώ είναι ένας μικρός παράδεισος. Ο κόσμος έρχεται μέχρι αργά, το
μεγάφωνο παίζει χωρίς φόβο όλα τα τραγούδια»!
«Τώρα να δούμε όμως τι θα γίνει. Ινσαλλάχ, δεν θα ξαναγυρίσουμε στον πόλεμο».
Πριν από λίγες μέρες, το Kongra-Gel, ο διάδοχος του PKK, ανακοίνωσε ότι από
την 1η Ιουνίου αίρει την μονομερή εκεχειρία που είχε κηρύξει το 1999.
Ο δρόμος προς τα σύνορα
«Δεν θέλουμε άλλο πόλεμο, φτάνει πια, τόσα χρόνια υποφέρουμε», λέει ο
μεσήλικας και ένας ηλικιωμένος με το κεφάλι σκεπασμένο με το κουρδικό
παραδοσιακό μαντίλι προσθέτει στωικά: «Ο λαός τώρα ξαναφτιάχνει σιγά σιγά τη
ζωή του, δεν νομίζω ότι θα στηρίξει τους αντάρτες. Αρκετά με τον πόλεμο».
Στην Τζίζρε, η βραδιά είναι αποπνικτικά ζεστή. Ο κεντρικός δρόμος είναι
γεμάτος σκόνη από τα φορτηγά που πηγαινοέρχονται χωρίς σταματημό με κατεύθυνση
τα τουρκο-ιρακινά σύνορα και τη μεγάλη συνοριακή δίοδο με το Ιράκ, το Χαμπούρ,
περίπου 30 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά.
Σε μια γωνιά του σκονισμένου δρόμου κάθονται οδηγοί και πίνουν τσάι. Μαζί τους
κάθονται και ταξιτζήδες και μηχανικοί αυτοκινήτων. H ανησυχία για το τέλος της
εκεχειρίας είναι στα στόματα όλων.
«Τώρα ο κόσμος είδε πώς είναι η ειρηνική ζωή. Κανείς εδώ δεν θέλει να
ξαναρχίσουν οι συγκρούσεις, γιατί αν αρχίσουν θα γυρίσουμε πάλι πίσω στα
παλιά», λέει ένας ταξιτζής και πριν ρουφήξει το τσάι του προσθέτει: «Όλοι
έχουν από μια τουλάχιστον τραγική ανάμνηση από την περίοδο των συγκρούσεων,
όλοι υπέφεραν, αλλά τώρα ο κόσμος θέλει ειρήνη, δεν πιστεύει στα όπλα γιατί
είδε ότι μόνο κακό φέρνουν».
«Τα πράγματα είναι καλύτερα για μας», διακόπτει ένας φορτηγατζής που
πηγαινοέρχεται στο Ιράκ.
«Πριν από λίγα μόλις χρόνια οι δρόμοι ήταν γεμάτοι μπλόκα, η αστυνομία και οι
δυνάμεις ασφαλείας φαινόντουσαν επιδεικτικά παντού. Τώρα υπάρχουν, αλλά δεν
τους βλέπουμε. Και είναι πια ευγενικοί».
Όλοι θέλουν ησυχία
«Δεν λέω, πολλές από τις αλλαγές για τα δικαιώματα των Κούρδων μένουν ακόμα
στα χαρτιά και δεν εφαρμόζονται, αλλά είμαστε στον καλό δρόμο. Με τα όπλα δεν
θα βγει τίποτα, όλοι φοβούνται μην αρχίσει πάλι ο πόλεμος. Όλοι θέλουν την
ησυχία τους, τη δουλειά τους, την ησυχία των παιδιών τους».
Κάποιες δουλειές ξαναρχίζουν σιγά σιγά. Τα φορτηγά περιμένουν ώρες, ακόμα και
μέρες να περάσουν το Χαμπούρ. Κάθε ταξίδι αφήνει στον οδηγό 150 με 200 ευρώ.
«Τώρα είναι λίγο πεσμένες οι δουλειές. Πολλές οι καθυστερήσεις στα σύνορα,
αλλά πάλι καλά… Δουλεύουμε…».
