Η ησυχία και η ηρεμία είναι οι δύο βασικοί λόγοι για να ταξιδέψει κανείς στο Γαλαξίδι. Ειδικά το φθινόπωρο, αυτή η πόλη της Φωκίδας φαντάζει ιδανική για όποιον θέλει να ξεκουραστεί και να απαλλαγεί από τους φρενήρεις ρυθμούς των μεγαλουπόλεων, έστω και για ένα Σαββατοκύριακο.


Μόλις 185 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα, ο χρόνος στο Γαλαξίδι μοιάζει να κυλάει πιο αργά. Η κεντρική πλατεία, εκεί όπου αφήνει το ΚΤΕΛ τους εκδρομείς, είναι σχεδόν έρημη, λες και έχει στερέψει από κόσμο. Ντόπιοι και επισκέπτες είναι συνήθως συγκεντρωμένοι στον δρόμο που οδηγεί στην παραλία. Στα μαγαζιά που βρίσκονται εδώ οι ταξιδιώτες ζητούν τα τοπικά γλυκά όπως το ρυζοραβανί.

Από εδώ σε λίγα δευτερόλεπτα θα φτάσετε στο λιμάνι. Ο δρόμος του είναι ο πιο ζωντανός της πόλης. Εκεί υπάρχουν όλα- ταβέρνες, καφετέριες, ένα περίπτερο, μίνι μάρκετ και δυο- τρία τουριστικά μαγαζιά. Το καινούργιο υπόστεγο με τα παγκάκια λίγο πριν από τον Ναυτικό Όμιλο είναι ένα καλό σημείο για ξεκούραση από τις βόλτες στο Γαλαξίδι.

Στην απέναντι πλευρά της μαρίνας υπάρχει δρόμος που οδηγεί στη βοτσαλωτή παραλία του Κεντριού. Μην πάρετε το αυτοκίνητό σας αφού το τοπίο είναι ιδανικό για περπάτημα και η απόσταση μικρή. Δεξιά θα έχετε το πανέμορφο δάσος με τις ξύλινες ταμπέλες που παροτρύνουν τους περιπατητές να κόψουν το κάπνισμα, τουλάχιστον όσο βρίσκονται κοντά του. Αριστερά, τα σκαλοπατάκια που θα δείτε σε αρκετά σημεία οδηγούν στις λεγόμενες σκούλες, τις μικροσκοπικές παραλίες, χωρητικότητας- το πολύ- τριών ανθρώπων. Αξίζει να περπατήσετε μέχρι το καινούργιο άγαλμα της Γυναίκας του Ναυτικού. Πρόκειται για μια επιβλητική γυναικεία φιγούρα, από χρυσό με τα δυο παιδιά της- χαιρετούν τα πλοία που έρχονται και φεύγουν από το λιμάνι.

Επιστρέφοντας από τη μαρίνα, επιβάλλεται μια βόλτα στα λιθόστρωτα σοκάκια του Γαλαξιδίου το οποίο κοσμείται από πανέμορφα καπετανόσπιτα και επειδή ακριβώς κρίθηκε διατηρητέα πόλη… σώθηκε! Τα απίθανα ακροκέραμα των αρχοντικών είναι ένα ακόμη ατού της θαλασσινής πολιτείας. Τα περισσότερα σπίτια έχουν απ΄ έξω το όνομα του ιδιοκτήτη τους, ενώ οι αυλές, γεμάτες πέτρα και λουλούδια, προσθέτουν μια χαρούμενη νότα στη διαδρομή.

Ύστερα από μερικά μέτρα εμφανίζεται το παλιό λιμάνι. Ο Χηρόλακκας είναι πλέον άδειος. Ονομάστηκε έτσι γιατί από εδώ οι χήρες του Γαλαξιδίου έκλαιγαν για τους χαμένους ναυτικούς που τους έπνιξε το μένος της θάλασσας. Είναι ένα ανοιχτό λιμάνι το οποίο, δυστυχώς, αγνοούν οι εκδρομείς λόγω της ανύπαρκτης τουριστικής αξιοποίησης. Αντίθετα, το προτιμούν οι ντόπιοι, ιδιαίτερα όταν έρχεται η ώρα να ξεκουραστούν από την καθημερινότητά τους, παρακολουθώντας από τα ξύλινα παγκάκια τα σκάφη που μπαινοβγαίνουν στη σύγχρονη μαρίνα. Ολοκληρώστε την περιήγηση σας περνώντας από το ναό του Αγίου Νικολάου με το ανεπανάληπτο τέμπλο που φιλοτέχνησε ο Αναστάσιος Μόσχος. Επίσης, παρατηρήστε το ηλιακό ρολόι στην εξωτερική πλευρά του ναού της Αγίας Παρασκευής. Στο εσωτερικό της εκκλησίας, ο ζωδιακός κύκλος στο δάπεδο, κλέβει τις εντυπώσεις.

Τελευταία Νέα