Γιατί ώς το 2021 και όχι ώς το 2031 ή το 2041; Γιατί, με άλλα λόγια, ο υπουργός Παιδείας προαναγγέλλει διορισμούς εκπαιδευτικών για την επόμενη τριετία και όχι για την επόμενη δεκαετία ή εικοσαετία; Απάντηση φυσικά δεν υπάρχει. Το μόνο που υπάρχει, αντίθετα, είναι η αγωνία της κυβέρνησης να μοιράσει ελπίδα και υποσχέσεις ενόψει των εκλογών που μπορεί να μην  ανακοινώνονται, αλλά φαίνονται όλο και περισσότερο στον ορίζοντα.

Οι προεκλογικές αγωνίες και δεν κρύβονται και θεμιτές είναι. Υπό την προϋπόθεση όμως ότι δεν ξεπερνούν εκείνο το όριο που χωρίζει την εξαγγελία από τον εμπαιγμό. Εύκολα ωστόσο καταλαβαίνει κανείς σε ποια κατηγορία ανήκουν οι υποσχέσεις του υπουργού. Εύκολα καταλαβαίνει ότι το μήνυμα που στέλνει προς τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς είναι «ψηφίστε μας τώρα για να σας διορίσουμε σε δύο ή τρία χρόνια». Αλλά αν ο τρόπος συνιστά εμπαιγμό, η μέθοδος δεν είναι τίποτε άλλο από εξαγορά ψήφου.

Τρόπος και μέθοδος μαρτυρούν δυστυχώς ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν αφήνει ούτε μία από τις παθογένειες της πολιτικής ζωής που να μην ξεσηκώσει. Μάλιστα, αναπαράγει τις παθογένειες με ακόμη πιο παλαιοκομματικό, ακόμη πιο κυνικό τρόπο. Τάζει και υπόσχεται σε βάθη χρόνου που καμία κυβέρνηση πριν δεν είχε τολμήσει να φτάσει. Και με εχέγγυο όχι κάποια νομοθετική κατοχύρωση, αλλά την πρωθυπουργική ομιλία στη ΔΕΘ. Με την υπόσχεση να βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα, γιατί λοιπόν να μην επεκταθούν οι διορισμοί ώς το 2041;