Στη μεθαυριανή συναυλία προς τιμήν της Αρλέτας (με τίτλο «Ακόμη κι αν φύγεις»), που έφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου 2017, θα ερμηνεύσουν τραγούδια της οι συνοδοιπόροι μιας εποχής, αλλά και καλλιτέχνες που τη γνώρισαν όταν η προσωπική της μυθολογία είχε ήδη πάρει θέση στην ελληνική μουσική. Ορισμένοι από τους συνολικά 15 μιλούν στο «ΝΣυν».

Λάκης Παπαδόπουλος: «Θυμάμαι όταν βρέθηκε να ηχογραφεί σε στούντιο μαζί με μια άλλη τραγουδίστρια για τις ανάγκες μιας παράστασης. Η μεν ούρλιαζε και έλεγες «Θεέ μου, τι φωνάρα είναι αυτή» ενώ η Αρλέτα μετά βίας ακουγόταν. Σκέφτηκα «τούτη εδώ είναι άφωνη»; Ισα-ίσα που ψιθύριζε στο μικρόφωνο. Οταν όμως βγήκα έξω και άκουσα την ηχογράφηση, με έκπληξη διαπίστωσα ότι το αποτέλεσμα ήταν το ακριβώς αντίστροφο… Δεν την ενόχλησε καθόλου όταν της είπα ότι δεν μου άρεσε το Νέο Κύμα, ούτε εκείνη ως τραγουδίστρια. Οταν όμως αργότερα την άκουσα να τραγουδάει στην τρίτη «Ανθολογία» του Γιάννη Σπανού, άλλαξα άρδην εντύπωση. Οταν λοιπόν βρεθήκαμε και συναποφασίσαμε το «Περίπου», η μεγάλη μου απορία ήταν πώς από το Νέο Κύμα θα μεταπηδούσε σε κάποιες μπαλάντες ενός δυτικότροπου συνθέτη. Δεν της είπα τίποτα, όμως πανέξυπνη εκείνη, μου είπε «τώρα, Λάκη, γράψ’ τα σε ένα μαγνητόφωνο με τη φωνή σου και άσ’ τα να τα δουλέψω πάνω σε αυτήν». Το αποτέλεσμα το ξέρετε. Μετά βγήκε και δεύτερος δίσκος, το «Τσάι Γιασεμιού» και ακόμη πιο πρόσφατα το κύκνειόν της «Η γιαγιά μου μαγειρεύει όνειρα τηγανητά»».

Σάνη Μπαλτζή: «Η Αρλέτα μαζί με τον Θύμιο  Παπαδόπουλο υπέγραψαν την παραγωγή του πρώτου δίσκου του συγκροτήματός μου, SANTA FILA, όπου έπαιζα κιθάρα και τραγουδούσα. Λίγο πριν είχα δώσει τα πρώτα μου τραγούδια στον Λάκη Παπαδόπουλο («Ανεμώνα του Σικάγου», «Τσίχλα δίχως ζάχαρη») κι εκείνη ζήτησε να με δει. Ημουν έφηβη. Την πήρα τρομαγμένη και τη συνάντησα, έγραψα γι’ αυτήν άλλα 4 τραγούδια και πρόσφατα υπέγραψα με τον Λάκη όλο το τελευταίο της cd. «Η γιαγιά μου μαγειρεύει όνειρα τηγανητά». Ηταν σνομπ, δεν ήταν ο άνθρωπος που χαριζόταν εύκολα. Ηταν αυτοσαρκαστική, με μια ειρωνεία που την έκανε ακόμη πιο γοητευτική και μοναδική».

Φωτεινή Βελεσιώτου: «Η μουσική, οι στίχοι, η ερμηνεία: τα τρία αυτά αδιαίρετα χαρακτηριστικά της Αρλέτας, με έναν ιδιαίτερα ανάλαφρο τρόπο περιγράφουν τις ζωές μας, τους έρωτες, τη θλίψη, τις ανθρώπινες σχέσεις. Ανήκω σε εκείνη τη γενιά που το Νέο Κύμα την ταξίδεψε με την αιθέρια φωνή της. Η παρουσία της με την κιθάρα με έκανε και μένα να πειραματιστώ ανεπιτυχώς, αλλά αυτό που με επηρέασε και με δίδαξε, όταν πια τη γνώρισα, ήταν το ήθος και η συναδελφική γενναιοδωρία της. Αυτό που μου έμεινε από τη φιλία μας είναι το χιούμορ της, ο αυτοσαρκασμός της, η πολίτικη σαλάτα που της έφτιαχνα που της άρεσε πολύ, τα γοριλλάκια της, οι κιθάρες της, το υπέροχο και φιλόξενο σπίτι της, τα τσιγάρα που μου έκανε τράκα, κι ένα πορτρέτο μου, που έφτιαξε για μένα, μια μέρα που κάναμε πρόβα στο σπίτι της».

Μίλτος Πασχαλίδης: «Εδραίωσε την πεποίθηση ότι η τραγουδοποιία δεν είναι μόνο μια ανδρική υπόθεση και έτσι άνοιξε τον δρόμο για την Αφροδίτη Μάνου, τη Μελίνα Τανάγρη, και πολλές άλλες σπουδαίες συναδέλφους. Εμένα συνήθως με μάλωνε. Με αγάπη και τρυφερότητα. Με αυτή την ψιθυριστή φωνή που μετακινούσε βουνά εντός μου. Της άρεσε που είπαμε μια φορά ντουέτο την «Εκδρομή». Να μη φωνάζεις στα τραγούδια, μου έλεγε, αυτός που έχει δίκιο δεν φωνάζει. Στο Ηρώδειο στη συναυλία του Μαυρουδή, πριν από δύο χρόνια με ρώταγε για την κόρη μου και έλαμπαν τα μάτια της. Σε επηρέαζε ήσυχα. Με μια δύναμη υπόγεια, ειρωνική και ανελέητη. Θα την τραγουδούν και θα την ανακαλύπτουν διαρκώς στο μέλλον».

Βαγγέλης Γερμανός: «Μας άφησε τη μνήμη ενός ανθρώπου ασυμβίβαστου σε ό,τι αφορούσε τις αρχές της, τα τραγούδια, τις ζωγραφιές και τα γραπτά της. Ηταν καλλιτέχνης, με όλη τη σημασία της λέξης, παράδειγμα για τους πιo νέους και νέες τραγουδοποιούς και τραγουδίστριες. Παράδειγμα απλότητας, σεμνότητας, φιλίας, ακεραιότητας. Αρχισα να γράφω τραγούδια με ελληνικό στίχο όταν, έφηβος ακόμη, άκουγα τραγούδια δικά της, του Σαββόπουλου, του Χατζή και του Χατζιδάκι. Πριν, έγραφα κι εγώ εγγλέζικα στιχάκια, επηρεασμένος από τις ροκιές που ακούγαμε: Beatles, Rolling Stones, Animals, Dylan… Η Αρλέτα ήταν μία από τις πόρτες που άνοιξα κι έφτασα ώς εδώ. Ηταν, είναι και θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου».

Χρήστος Θηβαίος: «Ολα της τα τραγούδια, μηδενός εξαιρουμένου, είχαν κάποιον συμβολικό και καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Τη θεωρώ μητέρα μου, σε ό,τι αφορά τη δική μου τραγουδοποιία. Μου έδωσε τρεις ανεκτίμητες συμβουλές:  Η πρώτη ήταν όταν με ρώτησε αν είμαι αυτός που ακούει και μου είπε: «Παιδί μου έχεις ταλέντο, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που με νοιάζει είναι τι θα το κάνεις». Τη δεύτερη ανεκτίμητη συμβουλή της μου την έδωσε όταν τη συνάντησα στα Εξάρχεια, στη συμβολή των οδών Καλλιδρομίου και Σπυρίδωνος Τρικούπη, και με ρώτησε αν έχω ξεπεράσει τον θάνατο της μητέρας μου. Της απάντησα όχι, κι εκείνη μου είπε: «Στην αποτυχία κάποιος χάνει το μυαλό του. Στην επιτυχία, χάνει την ψυχή του!». Και η τρίτη μεγάλη συμβουλή της ήταν: «Η δόξα μόνο προβλήματα θα σου δημιουργήσει. Αυτό το οποίο θα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου είναι ότι αυτή η δόξα θα σε βοηθήσει μόνο στο να κάνεις το επόμενο βήμα σου πάντα όπως ακριβώς εσύ το θέλεις».