«Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει προχωρήσει σε ούτε μία προοδευτική μεταρρύθμιση, αντιθέτως έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας ιδιότυπης αντιδραστικής Διεθνούς που αμφισβητεί την Ευρώπη και που καθιστά τους πολιτικούς αντιπάλους της σε εχθρούς». Η διαπίστωση ανήκει στον Γιώργο Καμίνη και διατυπώθηκε σε εκδήλωση του ιδρύματος Friedrich-Ebert-Stiftung προχθές. Στην ίδια αυτή Διεθνή, κατά την καμινική ανάλυση, συμμετέχουν εκτός από την ελληνική κυβέρνηση, κυβερνήσεις και κόμματα από Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Αυστρία, Ιταλία, Γαλλία και Γερμανία. Ο δήμαρχος μάλλον εμπνεύστηκε από τη Διεθνή των Εθνικιστών του Τίμοθι Γκάρτον Ας. Παρότι δεν του ανήκει η πατρότητα της ιδέας, έχει δίκιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ «πουλάει» πολύ προοδευτισμό. Και με πολύ θράσος, δεδομένης της πολιτικής του συμβίωσης με τους ΑΝΕΛ ή των πολιτικών που έχει εφαρμόσει. Τον «πουλάει» δε σαν να τον κατέχει δικαιωματικά, επειδή κάποτε το όνομά του ήταν Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Το ερώτημα, όμως, που δεν έχουν κατορθώσει να απαντήσουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι είναι «γιατί πείθει κάποιους ότι είναι προοδευτικό κόμμα;».

Δίπολα

Ο δήμαρχος, ας πούμε, αναγκάζεται ενώπιον των ευρωσυντρόφων του Κινήματος Αλλαγής, που γλυκοκοιτάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, να επισημάνει τα παραδείγματα που αποδεικνύουν την απόσταση του κυβερνώντος κόμματος από τον προοδευτικό χώρο: τις παραβιάσεις στην ιεραρχία της Δικαιοσύνης, την επιχείρηση χειραγώγησης των ΜΜΕ που προσέκρουσε στο ΣτΕ, τις συστηματικές επιθέσεις στη σύζυγο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Μητσοτάκης, από την άλλη, αναγκάστηκε την Κυριακή από τη ΔΕΘ να διερωτηθεί γιατί δεν είναι προοδευτικό να υπάρχουν πρότυπα σχολεία. Στην ανάλυση έμπειρου κεντροαριστερού στελέχους, ωστόσο, «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει κανέναν ότι είναι προοδευτικός. Απλά βάζει το δίπολο προοδευτισμός – συντήρηση στην ατζέντα για να πολώσει την εκλογική διαδικασία που έρχεται. Το δίλημμα Αριστερά – Δεξιά δεν τον συμφέρει πια». Αλλά διακινδυνεύοντας μια πρόβλεψη υποστηρίζει ότι τελικά θα αναγκαστεί να αφήσει στην άκρη τα περί προοδευτισμού. Ή έστω να προσθέσει μερικές ακόμη διαιρετικές τομές, τύπου παλιό – νέο. «Γιατί τι θα απαντάνε στα πάνελ αν τους ρωτάνε είναι προοδευτικός ο Καμμένος; Είναι προοδευτική η Παπακώστα;».