Δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να είστε αντικαπνιστής.

Ε, ούτε εγώ φανταζόμουν ότι θα γίνω. Ομως έτσι ήρθαν τα πράγματα. Κάπνιζα φανατικά πάρα πολλά χρόνια. Στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου μου είχα περίπτερο, χωρίς υπερβολή! Μην σου πω και τον περιπτερά μαζί! Αλλά κάποια στιγμή αποφάσισα να το κόψω. Μαχαίρι!

Τι σας έκανε να πάρετε αυτή την απόφαση; Ιατρικοί λόγοι;

Καθόλου. Πέθανε ο περιπτεράς! (Γελάει δυνατά). Ακουσα τη φωνή μου πριν από μερικά χρόνια και έπαθα σοκ. Δεν μου άρεσε καθόλου. Είπα «Γιώργο, έτσι δεν πας πουθενά, κόψε το τσιγάρο γιατί δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα». Ανησύχησα. Πώς θα ανταγωνιστώ εγώ τα νέα παιδιά που βγαίνουν;.

Δύσκολα θα σκεφτόταν κανείς ότι σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Ερχεται σε κόντρα με την εικόνα σας.

Ποια είναι η εικόνα μου;

Ε, του σκληρού, του μάγκα που δεν λιβανίζει πολύ τις λεπτομέρειες.

Κάτσε, ένα ένα. Αυτό είναι αλλο. Και τελείως άλλο να μη με ενδιαφέρει η δουλειά μου. Από τη φωνή μου ζω, πώς θα γίνει; Δεν πρέπει να είμαι προσεκτικός και να τη φροντίσω; Ο κόσμος έρχεται να με ακούσει και πληρώνει γι’ αυτό. Εγώ πρέπει να κάνω ό,τι είναι καλύτερο για να τον τιμήσω. Ο,τι περνάει από το χέρι μου, δηλαδή, μέχρι εκεί που μπορώ, γιατί με τον χρόνο δεν μπορείς να τα βάλεις. Αλλά όσο είμαι καλά θα τραγουδάω και θα προσπαθώ να το κάνω όσο το δυνατόν καλύτερα.

Κλείσατε 40 χρόνια αισίως στο τραγούδι και τα γιορτάζετε με τη συναυλία σας στο Θέατρο Βράχων. Πώς επιλέξατε τα τραγούδια που θα κλείσουν μέσα τους την πορεία σας;

Δεν ήταν εύκολο να το κάνω. Αλλά προσπαθώντας να δω τι θα βάλω στο πρόγραμμα ένιωσα τυχερός που είδα τι συνθέτες με εμπιστεύτηκαν. Τα περισσότερα τα λέω και τα ευχαριστιέμαι σαν να είναι η πρώτη φορά. Εχω πει βεβαίως και τραγούδια που δεν τα πολυγουστάρω, αλλά ευτυχώς αυτά είναι λίγα. Εντάξει, δεν μπορείς να είσαι πάντα σίγουρος – ειδικά στο ξεκίνημά σου – τι πρέπει να πεις και τι σου ταιριάζει. Αλλά περνώντας τα χρόνια αποκτάς εμπειρία και ζυγίζεις αλλιώς τα πράγματα.

Τι σας δίνει τη βεβαιότητα ότι αυτό που θα τραγουδήσετε είναι κατάλληλο για σας;

Οι εμπειρίες και τα βιώματά μου. Εχω ζήσει και έχω περάσει από σαράντα κύματα, δεν γίνεται να κάνω λάθος. Με το που θα ακούσω μια μελωδία ξέρω αν είναι για μένα ή όχι. Από τις πρώτες νότες και θα σφυρίξω. Φυσικά δεν ήταν πάντα έτσι. Γιατί όταν ξεκινάς και θες να βγεις μπροστά, δεν έχεις την ωριμότητα να τα ζυγίζεις όπως πρέπει αυτά που σου έρχονται. Αλλά δεν πειράζει, έτσι είναι η ζωή. Κανείς δεν γεννήθηκε ξέροντάς τα όλα.

Εσείς πότε καταλάβατε ότι αυτή τη δουλειά θέλετε να κάνετε;

Δεν ξέρω αν είχα στο μυαλό μου να κάνω αυτή τη δουλειά. Εκείνα τα χρόνια, και μάλιστα στην επαρχία, ήταν πολύ δύσκολα. Είναι γνωστό ότι έχω ζήσει δύσκολα και έχω περάσει φτώχεια και στερήσεις. Από μικρό παιδί στο μεροκάματο γιατί έπρεπε να ζήσω. Αυτή ήταν η πρώτη ανάγκη. Αλλά είχα μέσα μου έναν καημό. Γι’ αυτό ήθελα να τραγουδάω, όχι επειδή πίστεψα πως έχω καλή φωνή. Να σου πω και κάτι. Οι μισοί Ελληνες τραγουδάνε, μη σου πω ότι έχουν καλή φωνή!

Και ποιοι ξεχωρίζουν;

Αυτοί που έχουν τη δική τους φωνή, την ταυτότητά τους. Που τραγουδάνε  με τον δικό τους τρόπο, που βγάζουν τον καημό τους. Αυτό σε κάνει τραγουδιστή. Δεν φτάνει μόνο μια ωραία φωνή. Επειτα πρέπει να παρακολουθείς την εποχή σου. Να βλέπεις τι γίνεται, τι καινούργιο βγαίνει και πώς μπορείς να σταθείς σε αυτό.

Γι’ αυτόν τον λόγο συνεργαστήκατε και με συνθέτες που δεν είναι αμιγώς λαϊκοί;

Βέβαια, όπως είναι ο Θοδωρής Μανίκας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, αλλά και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου ή ο Πλέσσας. Εγω είμαι ρεμπετολαϊκός τραγουδιστής και έτσι θα τραγουδάω πάντα. Δεν αλλάζω, δεν μιμούμαι κάτι επειδή πρέπει ν’ ακολουθήσω μια μόδα. Ο,τι διαλέγω να πω πάντα το λέω όπως ξέρω. Αυτό νομίζω ότι πρέπει να κάνει ένας τραγουδιστής για να μην είναι σαν όλους τους άλλους. Να κάνει δικά του τα τραγούδια, να βάζει το δικό του συναίσθημα και τη δική του χροιά.

Αυτές οι συνεργασίες σάς έκαναν να γίνετε αγαπητός και σε κοινό που δεν είναι ακούει λαϊκά.

Εγώ νομίζω ότι αν είσαι αληθινός φαίνεται και σου δίνει την αναγνώριση. Δεν γίνεται να είσαι αρεστός σε όλους ,αλλά αν το κάνεις με ειλικρίνεια και αγάπη, αυτό θα αναγνωριστεί.

Ησασταν πάντα ανοιχτό βιβλίο. Δεν έχετε κρύψει τις δυσκολίες σας που περάσατε, ούτε τα σκοτεινά σας χρόνια…

Μα γιατί να το κάνω; Αναφέρεσαι τώρα στη φυλακή. Ναι, έχω κάνει φυλακή για λίγο καιρό.  Ακου, η νύχτα δεν είναι εύκολο πράγμα. Πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Ημουν κι εγώ για ένα καιρό «παιδί χωρίς μυαλό». Με συνέλαβαν για «μαύρο» και μπήκα για  λίγο καιρό μέσα. Ημουν φαντάρος τότε. Αλλές εποχές, ήταν πιο άγρια τα πράγματα. Για λίγο χασίς μπορούσες να πας φυλακή, δεν είναι όπως τώρα. Είχα ζωή έντονη. Ξενύχτια, τζόγους, αλκοόλ. Αλλά, δόξα τω Θεώ, είμαι πολύ μακριά απ’ όλα αυτά.

Τι σας έδωσε δύναμη;

Πίστεψα στη δύναμη που είχα μέσα μου και κατάφερα να τα βγάλω από τη ζωή μου και να ησυχάσω. Πίστεψα σε μένα πολύ, αλλά ήταν και η ανάγκη μου μεγάλη να τραγουδάω, να βγαίνω στο κόσμο. Το τραγούδι με καθόρισε. Ηθελα να προχωρήσω και ευτυχώς βρέθηκαν άνθρωποι που πίστεψαν σε μένα όσο πίστευα εγώ στον εαυτό μου και ακόμη περισσότερο. Και μου έδωσαν ευκαιρία να κάνω ό,τι έχω κάνει.

Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε έναν, ποιος θα ήταν αυτός;

Σίγουρα ο Τάκης Σούκας. Ηταν από τους πρώτους που με έβγαλε στη δισκογραφία και μου στάθηκε. Ηταν το χέρι που με οδήγησε στα πρώτα βήματα, τότε που ο καθένας χρειάζεται καθοδήγηση και συμβουλές. Σαφώς ήταν και άλλοι, αλλά ο Τάκης έπαιξε αυτόν τον καθοριστικό τότε ρόλο, τον σωτήριο, μια και μιλάμε για σωτηρία.

Ανθρωποι που σας πλήγωσαν υπάρχουν;

Μα και ποιος δεν έχει πληγωθεί; Φτάνει και αυτή η στιγμή, αλλά δεν στέκομαι σε τέτοια. Τα αφήνω πίσω και προχωράω.

Και έτσι φτάσατε τα 40 χρόνια στο μουσικό στερέωμα. Πώς καταλήξατε στους συναδέλφους που καλέσατε στη γιορτή σας;

Τους τιμώ και τους αγαπώ όλους. Και δεν είναι λόγια που πρέπει να πω. Είναι ένας και ένας με σπουδαίες φωνές και τραγούδια. Αλλά σαφώς η Γλυκερία είναι στην κορυφή. Μεγάλη τραγουδίστρια.

Ετοιμάζετε και τη βιογραφία σας.

Ε, θα το κάνω κι αυτό. Αλλά γίνεται σιγά σιγά. Και άλλα πράγματα ετοιμάζω, αλλά δεν είναι η ώρα να τα πω ακόμα.

Ούτε για τον Μίκη Θεοδωράκη, ούτε για τα τούρκικα θα μου πείτε;

Στην Τουρκία πηγαινοέρχομαι πολλά χρόνια. Τραγουδάω τούρκικα τραγούδια, πηγαίνω συχνά στην Κωνσταντινούπολη και ετοιμάζουμε ένα βιβλίο και CD που θα καταγράφει τι ενώνει τους δύο λαούς. Δεν μπορώ να πω λεπτομέρειες ακόμη. Για τον Μίκη τι να σου πω; Και ποιος δεν θέλει να τραγουδήσει αυτόν τον σπουδαίο, τον μεγάλο συνθέτη; Εγώ πάντα έλεγα στο πρόγραμμά μου κομμάτια του, αλλά, να σου πω την αλήθεια, η πίστα δεν είναι μέρος για να τα τραγουδήσεις αυτά τα μεγαλεία. Κοιμάται ο κόσμος από κάτω. Θέλουν άλλη ενορχήστρωση, να φτιάξουμε άλλη κατάσταση. Αυτή προσπαθούμε να βρούμε. Είναι νωρίς ακόμη όμως και δεν μπορώ να πω τίποτα.

Τι άλλο θα θέλατε να κάνετε στη ζωή σας;

Δεν το σκέφτομαι έτσι. Μέρα μέρα πάω. Να είμαι γερός να τραγουδάω. Να ‘μαστε όλοι καλά.

Info

«Ακου τι θα πω»: Οι συνθέτες Μίμης Πλέσσας, Χρήστος Νικολόπουλος, Τάκης Σούκας, Δημήτρης Παπαδημητρίου, οι τραγουδιστές Μελίνα Ασλανίδου, Γλυκερία, Γιάννης Κότσιρας, Χρήστος Μάστορας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Γιώτα Νέγκα, Χριστιάνα Γαλιάτσου, Πέτρος Σκάρος.

Θέατρο Βράχων, είσοδος από Πλατεία Αναγνωσταρά, τηλ. 210-7626.438, 24/9 στις στις 20.30.