Από τις φτωχογειτονιές, τα εργοστάσια και τα πορνεία του Μπουένος Αϊρες στις σκηνές των μεγαλύτερων θεάτρων του κόσμου! Ο μαγικός ρεαλισμός της Νότιας Αμερικής φιλοτεχνήθηκε με μαεστρία μέσα στις παρτιτούρες του Αστορ Πιατσόλα και την πένα του ουρουγουανού ποιητή Οράσιο Φερέρ και γέννησε τη «Μαρία του Μπουένος Αϊρες». Αυτή η τάνγκο όπερα, που έδωσε δείγμα γραφής ενός διαφορετικού είδους, έκανε πρεμιέρα στις 28 Μαΐου 1968 στο Μπουένος Αϊρες. Η Αμελίτα Μπαλτάρ, η ερμηνεύτρια του έργου και μούσα του σπουδαίου συνθέτη, ανεβαίνει σε λίγες ημέρες στη σκηνή του Ηρωδείου για να σκιαγραφήσει – μαζί με 14 χορευτές, 10 ηθοποιούς και πολυμελή ορχήστρα – αυτή την ιστορία θανάτου και αναγέννησης μέσα από τη φλέβα της ποίησης, της μουσικής και του χορού. Η πρωταγωνίστρια της τάνγκο όπερας αποκαλύπτει τις αιώνιες κλωστές που δένουν τη δύσκολη ζωή της με αυτή της ηρωίδας που ενσαρκώνει.

Τι ρόλο έπαιξε η μουσική στην εκπαίδευσή σας;

Γεννήθηκα στην πρωτεύουσα της χώρας μου, στο Μπουένος Αϊρες. Στην οικογένεια Μπαλτάρ όλοι τραγουδούσαν, και εγώ το έκανα επίσης, όπως όλοι στο σπίτι, και μου έβγαινε φυσικά. Σπούδασα κιθάρα από πολύ μικρή και σταδιακά και φυσικά φάνηκε ότι πάντα τραγουδούσα. Στα 22 μου χρόνια ξεκίνησα να τραγουδάω επαγγελματικά και το κοινό με συνοδεύει μέχρι σήμερα, 56 χρόνια μετά.

Πότε αισθανθήκατε ότι η κλίση σας ήταν να τραγουδάτε και πώς ήταν η εξέλιξή σας μέχρι να μετατραπείτε σε καλλιτέχνιδα;

Ξεκίνησα τραγουδώντας φολκλόρ, ενώ υπήρξα μέλος του Quinteto Sombras ως τραγουδίστρια και επίσης έκανα εμφανίσεις ως σολίστ με κιθάρα. Λίγο αργότερα γνώρισα τον Πιατσόλα και ακολούθησα τον δρόμο του τάνγκο.

Θα ήθελα να μου μιλήσετε για την πρώτη συνάντησή σας με τον Αστορ Πιατσόλα: Πώς αισθανθήκατε και πόσο γρήγορη ήταν η μετάβαση μέχρι να συνεργαστείτε μουσικά;

Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που είδα τον Πιατσόλα έδινα την παράστασή μου: τραγουδούσα συνοδευόμενη από την κιθάρα μου και εκείνος πήγε να ακούσει τον πιανίστα Ταραντίνο που έπαιζε στο ίδιο καφέ-σαντάν. Μας σύστησαν. Αν και το όνομά του ήταν γνωστό ανάμεσα στους μουσικούς, ο Πιατσόλα δεν ήταν δημοφιλής. Μου φάνηκε «χοντρούλης» και «ηλικιωμένος» και με λίγα μαλλιά. Υστερα από λίγες μέρες με καλεί σε ραντεβού για να μου προτείνει να τραγουδήσω το έργο του «Η Μαρία του Μπουένος Αϊρες». Ετσι δημιουργήθηκε μια ιστορία βγαλμένη σαν από παραμύθι.

Η «Μαρία του Μπουένος Αϊρες» είναι ένα έργο μουσικά πρωτοποριακό. Ζώντας την ουσία του και την εσωτερικότητά του, τι είναι τόσο σημαντικό ακόμα μέχρι και σήμερα, 50 χρόνια μετά τη δημιουργία του;

Η Μαρία εξακολουθεί να είναι ένα κομμάτι της μουσικής μου ζωής. Μιας μουσικής πορείας που μετρά 56 χρόνια. Την πρωτοπαρουσίασα το 1968 και πρόσφατα, το 2013, την ερμήνευσα ξανά. Αυτό έγινε στην Ιαπωνία, υπό τη διεύθυνση του  μπαντεονίστα Ryota Komatsu, και η Sony έβγαλε δίσκο με αυτή την παράσταση.

Ποια είναι η Μαρία; Ποιο είναι το μήνυμά της; Υπάρχει κάποιο κοινό στοιχείο με την Αμελίτα; Υπάρχουν σημαντικές διαφορές με την Αμελίτα;

Είναι η ιστορία μιας νέας κοπέλας που αισθάνεται γοητευμένη από το τάνγκο και το μπαντονεόν και εγκαταλείπει τη γειτονιά της και έρχεται να ζήσει στο κέντρο της πόλης. Η Μαρία είναι μια γυναίκα όπως κι εγώ, με έρωτες, πόνους, ρομαντική. Αν και είμαστε δύο γυναίκες διαφορετικές, έχουμε κοινά πολλά πράγματα και μας ενώνει χωρίς αμφιβολία το τάνγκο. Ανυπομονώ να μοιραστώ τη «Μαρία» με το ελληνικό κοινό σε έναν τόσο σημαντικό χώρο όπως το Ηρώδειο.

Η Αργεντινή είναι μια υπέροχη χώρα, με τεράστια πολιτιστική κληρονομιά, που έχει υποφέρει από πολλά κοινωνικοπολιτικά σκαμπανεβάσματα στην ιστορία της. Τι είναι αυτό που την κρατάει ζωντανή και τη βοηθάει να ξεπερνά τις δυσκολίες;

Εσείς τα ξέρετε όλα αυτά πολύ καλά. Τα προβλήματα που ζήσατε και ακόμα ζείτε ως χώρα έχουν κάτι κοινό.

«Η Μαρία του Μπουένος Αϊρες» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;

Η Ελλάδα είναι μια χώρα με απέραντο πολιτιστικό πλούτο. Το να ξέρω ότι θα τραγουδήσω για εσάς μου προξενεί χαρά, άγχος και φυσικά μια τεράστια ευθύνη. Ποτέ δεν έχω έρθει στην Ελλάδα, παραδόξως είναι η πρώτη φορά. Το να σκέφτομαι ότι σε λίγες ημέρες θα βρίσκομαι σε αυτόν τον τόπο που είναι η ιστορία της ανθρωπότητας προσωποποιημένη με γεμίζει περηφάνια και ενθουσιασμό.