Αν είναι κάτι απολύτως σαφές με τον Μητσοτάκη είναι η στρατηγική του: καμία κουβέντα και για τίποτα με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι καινούργια. Τη διατύπωσε από την πρώτη στιγμή της αρχηγίας του και τον συνόδευσε έκτοτε. Δεν βγήκε χαμένος, οφείλω να ομολογήσω.

Προχθές στη ΔΕΘ απέκλεισε το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας ενός «μεγάλου συνασπισμού» που είναι ούτως ή άλλως παρατραβηγμένο.

Απέκλεισε προεκλογική κουβέντα για το Σύνταγμα, τουλάχιστον αν δεν συμπεριληφθούν κι οι δικές του προτάσεις.

Και για την προεδρική εκλογή δήλωσε ότι θεωρεί βέβαιη την ύπαρξη προεδρικής πλειοψηφίας στη νέα Βουλή – ελπίζοντας ότι ΝΔ και ΚΙΝΑΛ θα συγκεντρώσουν 180 έδρες.

Συνεπώς νέα προεδρική πλειοψηφία σημαίνει και νέος Πρόεδρος, χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οπως είναι φυσικό ο Μητσοτάκης δεν βρίσκει λόγο να αναθεωρήσει μια στρατηγική που τον έχει καταστήσει ήδη φαβορί για τις επόμενες εκλογές. Και η οποία περιέχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα: τη σαφήνεια.

Καλώς  Ή κακώς η πολιτική είναι μια διαρκής αναμέτρηση ανάμεσα σε ένα «ναι» και σε ένα «όχι». Οι αμφισημίες κοστίζουν.

Να θυμίσω ότι η αμφισημία κατέστρεψε Το Ποτάμι. Οτι διέλυσε την κυβερνητική «παράγκα» στη ΝΔ.

Οτι παραλίγο να πάρει στον λαιμό της το Κίνημα Αλλαγής, αν δεν είχε πατήσει πόδι η Φώφη.

Κι ότι του έκανε ήδη αρκετή ζημιά με τα «ήξεις αφήξεις» διαφόρων παραγοντίσκων.

Στο όνομα ανύπαρκτων αρχών ενός ανύπαρκτου ακροατηρίου, άλλοι ξερογλείφονταν να μπουν στην κυβέρνηση. Αλλοι να ψηφίσουν τη συμφωνία με τα Σκόπια. Αλλοι να συμπράξουν στη συνταγματική αναθεώρηση. Αλλοι να αναγνωριστούν ως συνομιλητές του Τσίπρα. Αλλοι να στριμωχτούν απλώς σε κάποιο πάνελ.

Ανθρωποι για όλες τις δουλειές. Και τελικά χωρίς καμία δουλειά.

Ο Μητσοτάκης ξεκαθάρισε από την αρχή πως με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιράζεται ούτε τον πυρετό του.

Ακόμη κι όταν πολλοί τον πετροβολούσαν διότι τους χάλαγε το νταραβέρι. Ακόμη κι όταν άλλοι βαυκαλίζονταν ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ ήλθε για να μείνει». Ακόμη κι όταν πολλοί χαζοχαρούμενοι συνιστούσαν κατευνασμό και συνεννόηση.

Προφανώς έκανε λάθη στην πορεία. Αλλά η πυξίδα δεν κινήθηκε ούτε γραμμή.

Το «φύγετε!», που μάζεψε το 2016 πέντε χιλιάδες ανθρώπους στο Σύνταγμα, εκφράζει δύο χρόνια αργότερα το 80% του ελληνικού λαού.

Στην τελική ευθεία για τις εκλογές ο Μητσοτάκης μπαίνει λοιπόν με το δεξί.

Εχει την ευκαιρία να μαζέψει όλο το τραπέζι και να οικοδομήσει ένα νέο σκηνικό.

Αν το καταφέρει, θα το έχει κερδίσει. Αν αποτύχει, θα έχει χάσει μια ευκαιρία που δύσκολα θα ξαναβρεί στην πολιτική σταδιοδρομία του.