Οι μοναχοί μπορούσαν να βαφτίζουν στα χρόνια του Μεσαίωνα το κρέας ψάρι. Μια κυβέρνηση όμως δεν έχει κανένα δικαίωμα τον 21ο αιώνα να βαφτίζει «έξοδο από τα Μνημόνια» το τέλος του τρίτου προγράμματος. Αντίθετα, έχει κάθε υποχρέωση να πει την αλήθεια στους έλληνες πολίτες και να περιγράψει με πάσα ειλικρίνεια την επόμενη μέρα του Μνημονίου που η ίδια συνομολόγησε και υπέγραψε μετά το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015.

Η αλήθεια αυτή λέει ότι μετά την 20ή Αυγούστου η χώρα θα παραμείνει σιδηροδέσμια των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει απέναντι στους δανειστές της η κυβέρνησή της. Λέει ακόμη ότι η χώρα θα βρίσκεται υπό την αυστηρή επιτήρησή τους, θα υπαχθεί δηλαδή σε ένα καθεστώς επιτροπείας που όμοιό του δεν γνώρισε καμία από τις υπόλοιπες χώρες οι οποίες είχαν υπαχθεί σε Μνημόνια. Και λέει ακόμη ότι οι δανειστές θα έχουν τον τελευταίο λόγο για μια σειρά από ζητήματα και ότι κάθε άλλο παρά εύκολη θα είναι οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα συμφωνηθέντα.

Ολα αυτά σημαίνουν ότι η μεταμνημονιακή πραγματικότητα δεν θα διαφέρει και πολύ από τη μνημονιακή. Δεν θα διαφέρει καθόλου ως προς το σκέλος των υποχρεώσεων που ανέλαβε αυτή η κυβέρνηση για λογαριασμό της χώρας και των ελλήνων πολιτών απέναντι στους δανειστές. Θα διαφέρει, αντίθετα, ως προς το σχετικό όφελος, δηλαδή το φτηνό χρήμα με το οποίο συντηρούνταν η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια. Γιατί αυτή είναι στην ουσία η μεταμνημονιακή πραγματικότητα: ένα καθεστώς επιτροπείας με τους δανειστές να ελέγχουν και τις αγορές να καραδοκούν.