Αντίθετα με τον ρόλο των πολιτικών, τα υπόλοιπα καταγγελλόμενα πρόσωπα, που είναι η Ρένα Δούρου, περιφερειάρχης Αττικής, ο Ιωάννης Καπάκης, πρώην γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, καθώς και ο δήμαρχος Μαραθώνα Ηλίας Ψινάκης, υπάγονται απευθείας στην τακτική Δικαιοσύνη. Το ίδιο ισχύει και για την έρευνα των ευθυνών που καταλογίζονται με τη μήνυση για τους στρατηγούς Σωτήρη Τερζούδη, πρώην αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος, και Κώστα Τσουβάλα, πρώην αρχηγό της Αστυνομίας.

Οπως αναφέρεται στη μήνυση: «Ολοι οι ανωτέρω, ενώ εγνώριζαν ότι η πολιτική προστασία είναι ανίκανη να αντιδράσει, ενώ εγνώριζαν ότι ο κρατικός μηχανισμός δεν έχει τις δυνατότητες αντίδρασης σε περίπτωση καταστροφής, επέλεξαν να αποδεχθούν και να συμβιβασθούν με την πραγμάτωση του κινδύνου που έβλεπαν να έρχεται με συγκεκριμένο τρόπο και που θα επέφερε, όπως και έγινε, τον θάνατο των οικείων μου. Τις πράξεις τους δε αυτές και τις παραλείψεις τους υποστύλωναν στη βεβαιότητα ότι:

– Στο παρελθόν, σε παρόμοιες περιπτώσεις (πυρκαγιές Ηλείας 2007) οι διώξεις και οι καταδίκες ήταν πλημμεληματικού χαρακτήρα, που συνεπάγεται, ούτε μια ώρα στέρηση της ελευθερίας των καταδικασθέντων.

– Δεν πρόκειται να τιμωρηθούν οι έχοντες ασυλία, αφού ποτέ στο παρελθόν, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, υπουργοί δεν κλητεύθηκαν να διευκολύνουν την ποινική Δικαιοσύνη, ούτε καν να καταθέσουν ως μάρτυρες.

– Το πολιτικό κόστος της διαχείρισης μιας καταστροφής είναι μικρότερο από την πραγμάτωση των νόμων και των δικαστικών αποφάσεων, τις οποίες έχουν εντολή και υποχρέωση να εκτελέσουν. Δηλαδή δεν διάνοιξαν δρόμους, δεν προετοιμάστηκαν για τη θερινή περίοδο, δεν υπήρχαν αντιπυρικές ζώνες, δεν υπήρχαν λειτουργικοί κρουνοί, δεν υπήρχαν υδροφόρες, δεν ενημέρωσαν τους κατοίκους να εκκενώσουν τις εστίες τους και εν τέλει δεν έκαναν απολύτως τίποτα, από όλα όσα ο νόμος ορίζει».