Ο τραγικός θάνατος του 25χρονου στου Φιλοπάππου, στο τουριστικό κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας, δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Ηταν θέμα χρόνου να συμβεί κάτι μεγάλο. Τον Δεκαπενταύγουστο απλώς γράφτηκε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.

Φιλοπάππου, Κουκάκι, Ακρόπολη… Και εδώ, οι καταγγελίες από περιοίκους και επισκέπτες είναι συχνές, και όλες έχουν το ίδιο αντικείμενο: συχνά γίνονται ληστείες ή απόπειρες ληστείας, απόπειρες βιασμών, διαρρήξεις σπιτιών και αυτοκινήτων.

Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη του αλησμόνητου Νίκου Τόσκα τέτοια ζητήματα τα θεωρούσε ασήμαντα. Κι όταν γίνονταν καταγγελίες για την ασφάλεια κάποιας περιοχής, ξεθάβονταν στατιστικές με τις οποίες δίνονταν διαβεβαιώσεις ότι μειώνεται η εγκληματικότητα.

Κάπως έτσι, οι στατιστικές ευημερούσαν και οι πολίτες, που έχοντας πληρώσει υπέρογκους φόρους περιμένουν από το κράτος να προστατέψει την περιουσία και τη ζωή τους, βυθίζονται ακόμα περισσότερο στην ανασφάλεια και στον φόβο.

Ο λόγος της αδιαφορίας του κράτους να επιληφθεί της τάξης, ασφαλώς, σε έναν βαθμό έχει να κάνει με τον ξεχαρβαλωμένο δημόσιο τομέα. Με την αναπαραγωγή μιας παλαιάς νοοτροπίας που θέλει τους πολίτες υπηρέτες του Δημοσίου και των λειτουργών του, αντί να συμβαίνει το αντίθετο.

Εν προκειμένω, όμως, η κατάσταση αυτή επιτείνεται από τη γενική αντίληψη της ελληνικής Αριστεράς που θεωρεί την Αστυνομία εντεταλμένο μηχανισμό καταστολής. Αποκαλώντας τους αστυνομικούς «μπάτσους, γουρούνια, δολοφόνους» υποτιμάς και υποβιβάζεις την ανάγκη της ασφάλειας. Και στην ουσία, παραδίδεις τον πολίτη ανυπεράσπιστο στο έγκλημα.

Οι θιασώτες του οποίου έχουν συνεχώς λόγους για να κάνουν πάρτι – την τελευταία φορά ήταν όταν ψηφίστηκε ο ευνοϊκός νόμος Παρασκευόπουλου, που συντόμευσε πολλών τη θητεία στη φυλακή.

Ετσι έχουν σήμερα τα πράγματα. Θα αλλάξει άραγε κάτι, μετά την αποχώρηση του Τόσκα; Θα γίνει εφικτή η ανασυγκρότηση των δυνάμεων αστυνόμευσης, ώστε να φύγει ο φόβος πάνω από τις ζωές μας;

Μα ο Σκουρλέτης, ουσιαστικά, είναι ο θεωρητικός του τρόπου με τον οποίο απαξιώθηκε η ασφάλεια επί Τόσκα. Η σημερινή κυβέρνηση έχει αποδείξει, συνολικά, ότι ούτε θέλει ούτε μπορεί.

Η τάξη και η ασφάλεια είναι από τα ουσιαστικά ζητήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση. Θα απαιτηθούν πολλά. Κυρίως, θα απαιτηθούν πρόσωπα που με δημοκρατικό πνεύμα αλλά και ευθύνη, αυστηρότητα και αποφασιστικότητα θα επιχειρήσουν να κάνουν ασφαλέστερη την καθημερινότητά μας. Λείπει ένας Χρυσοχοΐδης.

Η Ελλάδα πρέπει να ξαναγίνει ασφαλής τόπος. Είναι ουσιαστική προϋπόθεση ανασυγκρότησης.