Η τακτική δεν είναι καινούργια – το αντίθετο. Είναι πολύ παλιά και δοκιμασμένη από πολλές, κατεξοχήν αντιδημοκρατικές, εξουσίες που έχουν αλλεργία με την ελεύθερη έκφραση και, ιδίως, την ελευθερία του Τύπου. Και η τακτική αυτή είναι η σπίλωση, η λάσπη, η προπαγάνδα, το ψεύδος, με απώτερο σκοπό τον εκφοβισμό και, εν τέλει, τη φίμωση – ή, ακόμα καλύτερα για τέτοιες εξουσίες, την αυτοφίμωση, την αυτολογοκρισία.

Δεν αρέσει κάτι σε αυτού του είδους τις εξουσίες; Αμέσως βαφτίζεται «κίτρινο», ή καταγγέλλεται ως υπονομευτικό. Ξαφνικά, σκοτεινά συμφέροντα και καταχθόνια σχέδια έρχονται από το πουθενά στο προσκήνιο για να υποστηρίξουν τέτοιες κατηγορίες. Τι κι αν η πραγματικότητα είναι ζοφερή γι’ αυτούς που κυβερνούν ακριβώς επειδή τη δημιούργησαν μόνοι τους με τα ψέματα και τα – για να χρησιμοποιηθεί ένας μετριοπαθής όρος – ολισθήματά τους; Η πραγματικότητα δεν έχει σημασία για τους ινστρούχτορες. Σημασία έχει το να αποκρύπτεται η αλήθεια και το να μην ασκείται κριτική.

Αυτές οι συνταγές είναι, όπως αναφέρθηκε, γνωστές. Εκείνο που διαφεύγει όμως σε αυτούς που επιμένουν να τις ξαναζεσταίνουν σε μία ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα είναι ότι η εποχή που λειτουργούσαν έχει πλέον παρέλθει ανεπιστρεπτί. Οπως έχουν παρέλθει και καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων της Ιστορίας και τα καθεστώτα που τις δίδαξαν. Και, μάλιστα, με «δασκάλους» πολύ ικανότερους από τις σύγχρονες ημεδαπές κυβερνητικές καρικατούρες τους. Που, άλλωστε, τα ψεύδη τους είναι τέτοια και τόσα, που έχουν απολέσει εδώ και καιρό και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας έναντι του ελληνικού λαού.

Η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας μάλιστα, εκτός των άλλων μέσων και τις ουκ ολίγες «εφημερίδες της κυβερνήσεως» που κατασκεύασε και διαθέτει, επιτίθεται διαρκώς και με όλες της τις δυνάμεις στα «ΝΕΑ». Επειδή της ασκούν κριτική. Επειδή δεν κρύβουν την πραγματικότητα όπως θα ήλπιζε. Επειδή δεν αποδέχονται τις «επίσημες» βολικές κομματικές αλήθειες της.

Εχει όμως κάνει ένα πολύ σοβαρό λάθος: έχει υποτιμήσει ότι η δύναμη των «ΝΕΩΝ» είναι ακριβώς αυτή η ελευθερία του λόγου που αποζητούν και επιβραβεύουν καθημερινά οι ίδιοι οι αναγνώστες τους. Εκείνοι είναι που κρίνουν την εφημερίδα και τους συνεργάτες της, όχι οι κομματικοί παράγοντες που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διαιωνίσουν με κάθε τρόπο και με όποιο κόστος την εξουσία τους.

Και έχει κάνει και ακόμα ένα λάθος η κυβέρνηση: μέσα στον πανικό της για το έδαφος που χάνει καθημερινά κάτω από τα πόδια της ξεχνά – ίσως επειδή είναι εν μέρει ανιστόρητη – ότι πρόκειται για μία εφημερίδα «μπαρουτοκαπνισμένη». Που στο διάβα της έχει συγκρουστεί για την ελευθερία του Τύπου με πολύ ισχυρότερους και σοβαρότερους αντιπάλους, σε πολύ πιο αντίξοες συνθήκες, χωρίς να κάνει πίσω. Αυτό είναι το DNA της. Δεν τη φοβίζουν ούτε οι απειλές της εξουσίας, ούτε οι αθλιότητες των παρατρεχάμενών της. Αντιθέτως, της επιβεβαιώνουν ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Οτι κάνει σωστά το καθήκον της. Και αυτό ακριβώς εξαγριώνει τους κυβερνώντες. Ομως δεν πρόκειται να τους κάνει τη χάρη. Ας κάνουν λοιπόν εκείνοι τη χάρη στον εαυτό τους και ας απαλλαγούν από τα γκεμπελοσταλινικά τους σύνδρομα. Οχι απλώς δεν φοβίζουν, όχι απλώς δεν λειτουργούν, αλλά τους καθιστούν περίγελους.

Για «ΤΑ ΝΕΑ» αυτές οι επιθέσεις δεν είναι φόβητρα. Και βεβαίως δεν τα σταματούν. Το αντίθετο. Τα χαλυβδώνουν. Είναι παράσημα που, εν μέσω πανικού, τα απονέμει με την οργή της μία φαύλη εξουσία που κανείς πια, σε τίποτα δεν την πιστεύει.