Συνήθως η περί Διαφθοράς συζήτηση τίθεται υπο του πλήθους των ανθρώπων για την εκάστοτε εξουσία, ότι είναι διεφθαρμένη και χρειάζεται να αλλάζει, γιατί διαφθείρεται συνεχώς και ακαταπαύστως. Ομως ο Θεός λέγει ότι ο λαός είναι διεφθαρμένος, δηλαδή η κοινωνία ολόκληρη ,όπως είναι στημένη γηράσκει αεί διαφθειρόμενη…Μεταρρύθμιση λέγουν όλοι δια βοής, χρειάζεται η εξουσία! Αυτή είναι η διεφθαρμένη κομπανία. Οι πολιτικοί συμετέχουν ενεργά στο παίγνιο της εξουσίας και δήθεν εξανίστανται ο εις εναντίον του άλλου καταμαρτυρώντας διαπλοκές διαφθοράς εκατέρωθεν.

Όλοι οι πολιτικάντιδες, οι έχοντες την επαγγελματική αρμοδιότητα της εξουσίας θυμίζουν τους σοφιστές που παρέδιδαν μαθήματα όχι σοφίας, αφού ήσαν αγνωστικιστές εκ πεποιθήσεως , αλλά ρητορικής πειθούς και πιστευτικής τέχνης.Όλοι παθιάζονται να αλλάξουν, να μεταρρυθμίσουν την εξουσία, πρεσβεύουν την πολιτική τους διαφορετικότητά, ότι θα πράξουν διόρθωση των κακώς κειμένων που πάντα πράττει ο έτερος και όχι ο ίδιος, αλλά κανένας δεν έχει αντιληφθεί την πραγματική μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη να γίνει και που είναι η μεταρρύθμιση του λαού,δηλ. η προσωπική μεταρρύθμιση του καθενός ατόμου. Είναι ανάγκη τα επι μέρους στοιχεία δομής της κοινωνίας, τα πρόσωπα,τα άτομα να μεταρρυθμισθούν, και απο διεφθαρμένα να αλλάξουν νοοτροπία,να γίνουν ηθικά με πνευματικές αξίες.

Για να μεταρρυθμισθεί όμως ο λαός πρέπει να θέλει να αλλάξει ο καθένας μας. Και για να θέλει να αλλάξει, πρέπει πρώτα να έλθει στον εαυτό του σαν τον άσωτο της παραβολής και να πει: μετανοιώνω για το ποιόν μου και κάνω το αναγκαίο come back στον Θεό λέγοντάς Του ήμαρτον εις τον ουρανό και μετά στους συνανθρώπους μου. Κάθε αμαρτία είναι ανομία έναντι των ηθικών νόμων του Θεού και μετά ανομία έναντι του εαυτού μας και του συνανθρώπου μας.

Ο εξέχων διανοητής του 19ου αιώνα , ο δανός φιλόσοφος και χριστιανός Soren Kierkegaard αναφέρει: «Η εξέλιξη του πολιτισμού, η εμφάνιση των μεγαλουπόλεων,η αστικοποίηση και εκείνο που συνέβαλε σε όλα τούτα, ο τύπος, ως το κατεξοχήν μέσο επικοινωνίας, έχουν δώσει στην ύπαρξη εντελώς λανθασμένη κατεύθυνση. Η προσωπική ζωή έπαψε να υπάρχει…κάθε μεταρρύθμιση που συνέβαινε αφορούσε τον τρόπο διακυβέρνησης. Όμως κανείς δεν σκέφτηκε να μεταρρυθμίσει το «πλήθος»…όμως αυτό ακριβώς σημαίνει μεταρρύθμιση.»

Ετσι λειτουργούν όλες οι λαικές κοματικοποιήσεις…οι κοινωνικά συστημικές παρατάξεις παράγουν αθρόα συστημικά παπαγαλάκια που δεν μπορούν να αρθρώσουν προσωπικό ελεύθερο λογισμό- αλλά κατευθυνόμενο και χειραγωγούμενο δουλικά απο την διεφθαρμένη δεξαμενή του πλήθους. Ο λαός δεν δέχεται κατηγορία εναντίον του, είναι στο απυρόβλητο, περίπου εξαγιασμένος …πάντοτε επιπλέει αμέριμνος εις τον βάλτο της διαφθοράς, που ο ίδιος επέλεξε να κρύψει…την βούλησή του,έχοντας παραδώσει λευκή την εξουσιοδότησή του. Οι επαγγελματίες πολιτικοί αναμασούν την ίδια γλοιώδη καραμέλλα που δεν τελειώνει ποτέ, πως «ο λαός είναι κυρίαρχος», αλλά συντηρεί την ονείρωξη και εξάπτει την φαντασία των αφελών. Έτσι προβάλεται η λαική κυριαρχία ως το απόλυτο άλλοθι όλων των εποφθαλμιζόντων καρεκλάτων εξουσιαστών …και γι’αυτό όλα τελικά επαφίονται στον «πατριωτισμό» του λαού!

Ο Διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος Γιόζ. Σουμπέτερερ (1883-1950) αμφισβήτησε ριζικά την ιδέα της λαικής κυριαρχίας… Όντως εμπειρικά αποδεικνύεται ότι ο λαός,αυτός ο μέγιστος υμνολογούμενος «θεός» δεν διαθέτει καμία βούληση, ούτε κανένα θέλημα, ούτε γνωρίζει τι και πως…αποτελεί το άψυχο κλωτσοσκούφι των αρμόδιων πολιτικών που τον αντιπροσωπεύουν πλήρως και απολύτως. Αυτοί οι επαγγελματίες πολιτικοί γνωρίζουν και αποφασίζουν οτιδήποτε στο όνομα, του κατα τ’άλλα κυρίαρχου λαού. Άγεται και φέρεται ο άβουλος «κυρίαρχος» λαός απο τους αγαπημένους του πραιτωριανούς, διότι έτσι επιτάσει ο κανόνας διεξαγωγής του στημένου-διαφθοροποιημένου παιγνίου. Σε τελευταία ανάλυση οι συναρπακτικοί πολιτικοί ξέρουν το τέλειο όπλο για να εξαπατούν…την επιταγή του κυρίαρχου λαού, αυτού του κυρίαρχου διαφθείροντος και διαφθειρομένου λαού!

– Φιλήμων Σωτηρόπουλος