Ο ιστορικός Χριστιανισμός μάλλον έπρεπε να λέγεται ιστορικός αυτοκρατορικός χριστιανισμός. Είναι γεγονός ότι αυτή την έκφραση την χρησιμοποιούν κατ’ εξακολούθηση οι θιασώτες της καθολικότητας. Η καθολικότητα ας πούμε της Δυτικής και της Ανατολικής επονομαζομένης εκκλησίας σηματοδοτεί τον χαλκευμένο χαρακτήρα του ιστορικού Χριστιανισμού. Αυτές είναι οι θρησκευτικές εξουσίες που αυτοσυστήνονται Χριστιανικές, ως συνεχιστές κληρονόμοιτης Αποστολικής διαδοχής Τα συστήνοντα εαυτούς κριτήρια ήταν η ιδιοποίηση της αποστολικής αυθεντίας και η κατασκευή εκκλησιαστικής οπαδοποίησης, με εύκολη και συμφέρουσα λαϊκή στρατολόγηση ώστε με την δυναμική οχλοσυσπείρωση να προβάλλεται η ορθοδοξότητα και η καθολικότητα ως 2 ολιστικές συνιστώσες , ώστε να γίνει ο σφετερισμός και οι ίδιοι να πάρουν την θέση του κανονιστή,του τοποτηρητή,του νομοθέτη ,του διοικητή αλλά και κριτή!

Αυθαίρετη η ανθρώπινη ματαιοδοξία θεώρησε ότι το ευαγγέλιο είναι όργανο πολιτικής ηγεμονίας,εξουσίας και αυτοπραγμάτωσης. Φτιάχθηκε ένα θρησκευτικός κολοσσός,ένα πολιτικό σύστημα με επίφαση θρησκευτικότητας που κυρίευσε το σύμπαν. Έτσι δημιουργήθηκαν οι 2 pax christiana. Η Δυτική και μετά ακολούθησε η αντίστοιχη της Ανατολικής .Μ’ένα εξουσιαστικό βούτηγμα στη κολυμβήθρα “εκχριστιανίσθηκαν” οι πάντες. Δεν έμεινε ο κόσμος ακηδέμονευτος ούτε για μιά χρονική στιγμή.Μετά την κατάλυση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήλθε αυτόματα η αυτοανακηρυχθείσα αγία χριστιανική αυτοκρατορία και παράλληλα η Βυζαντινή θρησκευτοκρατορία. Και τώρα δε, ο “χριστιανισμός της ολότητας των όχλων” αυτή η ακυρολεκτική ομογενοποιημένη ετικέτα λειτούργησε σαν μία νέα ενταξιακή αρπάγη όλων των υποκειμένων όχλων σε δύο εξουσιαστικές ολότητες με θρησκευτικό όμως περίβλημα.

Ο Πάπας αναγορεύθηκε ως ο προστάτης της καθολικότητας και ανέλαβε αυτή την προστατευτική και συνάμα δεσποτική εξουσία ενδυόμενος τον θρησκευτικό αλλά και πολιτικό ολοκληρωτισμό.Δεν υπήρχε πια ατομική δημιουργική αυτονομία αλλά μία εξουσιαστική δουλοποίηση απο τους επικυρίαρχους padre padrone της θρησκευτοκρατορίας. Οι δύο πυλώνες του φασματικού αυτοκρατορικού χριστιανισμού ανέλαβαν την διοίκηση των μαζών και έκτοτε βασιλεύουν και καταδυναστεύουν.Στον επώνυμα εκκοσμικευμένο βασιλεύοντα χριστιανισμό δεν χωρούν οι ανώνυμοι πτωχοί τω Πνεύματι, αλλά οι επώνυμοι πλούσιοι εν πτώματι. Στο προσκήνιο μόνο οι χριστιανικού τύπου αυτοκρατορίες.με ενιαία συλλογική θρησκευτική ταυτότητα και εμπότισαν τον φανατισμό και την μισαλλοδοξία για κάθε αντιφρονούντα με τις επιταγές του θρησκευτικού δεσποτισμού. Τη διωκόμενη Εκκλησία των πρώτων Χριστιανών, κάποιοι τυχάρπαστοι επινόησαν να την υποκαταστήσουν και με αυτό να την δυσφημήσουν. Ξαφνικά παρουσιάζεται ένα εξουσιαστικό υβρίδιο που καταπίνει τους πάντες στο όνομα της παπικής και της ορθοδόξου απολυταρχίας.

Θάπρεπε να είχαμε τη βασιλεία του Θεού επί της γης με τόσους εγγεγραμμένους χριστιανούς,τέτοια κοσμοσυρρέουσα χριστιανική performance. Τη μεγαλύτερη ζημιά στον χριστιανισμό, όπως αναφέρει ο Χριστιανός φιλόσοφος Kierkegard την έκανε “η διάδοσή του απο τα εκατομμύρια των κατ’όνομα χριστιανών”. Και αυτή τη διάδοση την έκαμαν σωρηδόν οι Χριστεπώνυμοι εξουσιαστές. Κράτος και Ενκλησία δεν είναι διαφορετικά πράγματα,αλλά όψεις του ιδίου νομίσματος.Υπαρκτό το αυτεξούσιο, το ρωμαιοκαθολικό παπικό και το ελληνορθόδοξο οικουμενικό.Οι σύνθετες ονομασίες δηλούν την ενιαία δομή τους ,την χημεία θρησκείας και πολιτικής.Αυτές είναι οι Ενκλησίες της συστηματικής ανθρωποθρησκείας, μοιράζουν κλήσεις εντός-κλητήρια θεσπίσματα εγκλωβισμού μέσα στον κόσμο. Ο Χριστός δεν ήταν εκ του κόσμου ,και οι δικοί Του οι εν λόγω και έργω ακολουθητές Του,καλούνται να βγουν και αυτοί εκ του κόσμου.Έτσι ορίζεται η ζώσα Εκκλησία του Χριστού τέλεια αποχωρισμένη από την νεκρή Ενκλησία του κόσμου. Η Αληθινή Εκκλησία του Χριστού διοικείται μόνο από τον αναστημένο Χριστό και όχι από νεκρούς θρησκευτικούς μεσάζοντες.

H Εκκλησία του Χριστού ανήκει στη ερχόμενη αιώνια Βασιλεία των ουρανών ,όχι στη απερχόμενη θνήσκουσα βασιλεία του κόσμου τούτου.

– Φιλήμων Σωτηρόπουλος

Τελευταία Νέα