Τον περασμένο μήνα διάφοροι καλοθελητές έσπευσαν να ψέξουν τον υφυπουργό Αθλητισμού Σταύρο Κοντονή επειδή θέλησε να καθαρίσει – με τον τρόπο που αυτός το αντιλαμβάνεται – το ποδόσφαιρο: Ποιος είναι αυτός που αμφισβητεί τη FIFA και την UEFA; Τι κάνει ο Κοντονής, θα διώξει την Εθνική από τα Μουντιάλ; Μα δεν καταλαβαίνει ότι ο κόσμος είναι έτσι φτιαγμένος;

Εννοούσαν ότι ο κόσμος – και ο κόσμος του ποδοσφαίρου – είναι αυτός διεθνών οργανισμών και υποχρεώσεων όπως της FIFA και δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε. O κόσμος της FIFA. Της ίδιας κλίκας δηλαδή που στελέχη της βρέθηκαν την Τετάρτη να οδηγούνται με χειροπέδες στις φυλακές της Ζυρίχης αντιμετωπίζοντας εντάλματα έκδοσης στις ΗΠΑ και που αξιωματούχοι της – ακόμα και τύποι που δήλωναν σε ελληνικά ΜΜΕ ότι «πέφτουν από τα σύννεφα» – καλούνται για κατάθεση από τις ελβετικές διωκτικές αρχές για ένα τεράστιο σκάνδαλο διαφθοράς που έχει να κάνει, προς το παρόν, με τις αναθέσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 2018 στη Ρωσία του Πούτιν και του 2022 – αν είναι δυνατόν – στο Κατάρ.

Στην κεφαλή της FIFA ως γνωστόν είναι ο Ζεπ Μπλάτερ, ο 79χρονος Ελβετός οποίος κατά τα άλλα διεκδικεί μια πέμπτη θητεία στον προεδρικό θώκο της Διεθνούς Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Ο Μπλάτερ που είναι πρόεδρος της FIFA από το 1998 και δουλεύει σε αυτήν 40 χρόνια!

Ηταν το 1975 όταν αναλάμβανε τεχνικός διευθυντής της Διεθνούς Ομοσπονδίας διορισμένος από τον Ζοάο Χαβελάνζ, τον οποίο διαδέχτηκε το 1998 – και ενώ από το 1981 ήταν ήδη γενικός γραμματέας της οργάνωσης.

Ο Μπλάτερ είναι «παιδί» του Χαβελάνζ, του ανθρώπου που ανέλαβε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο το 1974 και το μετέτρεψε στο παγκόσμιο προϊόν που όλοι γνωρίζουμε σήμερα.

Ο Μπλάτερ δεν είναι περισσότερο διαβολικός από τον 99χρονο σήμερα Ζοάο Χαβελάνζ, που ήταν και «αθάνατος» της ΔΟΕ ως το 2011 – όταν άλλαξε το καταστατικό και απώλεσε το δικαίωμα του ισόβιου μέλους.

Ο Χαβελάνζ, που ήταν στην κολυμβητική ομάδα της Βραζιλίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο και ακόμα και σήμερα τους θεωρεί μια από τις σημαντικότερες διοργανώσεις που έγινε ποτέ, ήταν αυτός που κατάλαβε ότι το ποδόσφαιρο είναι περισσότερο από παιχνίδι, μια μπίζνα δισεκατομμυρίων.

Οποιος θέλει να δει πώς μεταλλάχθηκε το ποδόσφαιρο από αυτό της Βραζιλίας του Πελέ του 1970 σε αυτό της Αργεντινής του δικτάτορα Βιντέλα το 1978 και σε αυτό που το «Φαινόμενο» Ρονάλντο έπρεπε, ενώ είχε καταρρεύσει στα αποδυτήρια από τις ενέσεις αναλγητικών, να παίξει ντε και σώνει στον τελικό του 1998 – αν σταθούμε μόνο στη μουντιαλική μετεξέλιξη – καλό θα είναι να διαβάσει το βιβλίο του βρετανού ερευνητή Ντέβιντ Γιάλοπ «How they Stole the Game».

Διαβάζει κανείς στον πρόλογο του βιβλίου που κυκλοφόρησε το 1999:

«Θεωρείτε τον εαυτό σας ως τον πιο ισχυρό άνθρωπο στον κόσμο;

» Οι περισσότεροι άνθρωποι απέναντι σε αυτό το ερώτημα θα αρνούνταν, θα το απέρριπταν με ένα γέλιο. Ο δρ. Ζοάο Χαβελάνζ, πρόεδρος της FIFA, δεν το αρνήθηκε και σίγουρα δεν γέλασε.

«Πήγα στη Ρωσία δύο φορές, καλεσμένος του προέδρου Γέλτσιν. Ημουν στην Πολωνία με τον πρόεδρό της. Το 1990 στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας συναντήθηκα με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’ τρεις φορές. Οταν πηγαίνω στη Σαουδική Αραβία, ο βασιλιάς Φαχντ με υποδέχεται πολυτελώς. Στο Βέλγιο είχα συνάντηση μιάμισης ώρας με τον βασιλιά Αλβέρτο. Πιστεύετε ότι ο αρχηγός ενός κράτους έχει τόσο χρόνο να σπαταλήσει με κάποιον; Αυτό είναι σεβασμός. Αυτό είναι η δύναμη της FIFA. Μπορώ να μιλήσω με οποιονδήποτε πρόεδρο, αλλά και αυτοί θα μιλούν με κάποιον πρόεδρο επίσης σε ισότιμη βάση. Εχουν τη δική τους ισχύ, έχω τη δική μου: την ισχύ του ποδοσφαίρου, που είναι η μεγαλύτερη που υπάρχει».

» Ηταν η εκδοχή του Χαβελάνζ για το «ναι»», γράφει ο Γιάλοπ που στο βιβλίο του περιγράφει το πλέγμα εξουσίας με τις πολυεθνικές εταιρείες, τις κατά τόπους ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες και τις διοργανώσεις, το οποίο εξέλιξε το ποδόσφαιρο σε μια παγκόσμια θρησκεία για τους φιλάθλους αλλά και σε μια γκρίζα επιχείρηση δισεκατομμυρίων για εκείνους που βρίσκονται στην καρδιά της FIFA.

Επί των ημερών του Χαβελάνζ, και με τον Μπλάτερ ως δεξί του χέρι, το ποδόσφαιρο μεταλλάχθηκε σε ένα παγκόσμιο υπερθέαμα, στο οποίο σιγά σιγά δεν είχε σημασία ποιος είναι πιο ταλαντούχος ή παίζει καλύτερα, αλλά ποιος πουλάει καλύτερα. Ετσι το Κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης έγινε Τσάμπιονς Λιγκ, μια σχεδόν κλειστή λίγκα όπου κερδίζουν το τρόπαιο οι ίδιοι και οι ίδιοι. Ετσι τα Μουντιάλ ανατέθηκαν σε αυτούς που ανοίγουν τις αγορές και φτάσαμε στο να το παίρνει το Κατάρ, όπου οι εργάτες χάνουν τη ζωή τους στα εργοτάξια και για να μη χάσουν τη ζωή τους και οι ποδοσφαιριστές στα γήπεδα, μεταφέρθηκε χρονικά να γίνει τον Δεκέμβριο, καταστρέφοντας μια προπολεμική θερινή παράδοση για δισεκατομμύρια φιλάθλους.

Κάπως έτσι μας χάλασαν το παιχνίδι μας.

ΥΓ. Οποιος θέλει να το διασκεδάσει λίγο, βλέποντας μια εις βάθος αλλά και αρκετά σαρκαστική ανάλυση για το πώς δρα η FIFA υπάρχει και το βίντεο του Τζον Ολιβερ που πέρυσι, παραμονές του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας, τα είπε όλα σε 13 λεπτά.

Τελευταία Νέα