Σαν χθες πριν από 21 χρόνια η Βούλα Πατουλίδου είχε ξεστομίσει αυτή τη φράση, πνιγμένη στις αγκαλιές και τα φιλιά συγγενών και φίλων στο Ολυμπιακό στάδιο της Βαρκελώνης μετά τον ασύλληπτο θρίαμβό της με το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα με εμπόδια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992.

Βγήκε μέσα από την ψυχή της αυτή η κουβέντα, για την χώρα της που λατρεύει όπως ο κάθε Έλληνας και ήλπιζε σε ένα καλύτερο αύριο. Αλήθεια ποιος πολιτικός είχε το σθένος να πει μια ανάλογη φράση και μάλιστα όχι να πει (γιατί από λόγια μας έχουν χορτάσει εδώ και δεκαετίες) αλλά να την κάνει πράξη τόσα χρόνια;

Οι μισοί από τους εκάστοτε κυβερνώντες να το είχαν πράξει η Ελλάδα δεν θα βρισκόταν σήμερα σε αυτή την κατάσταση.

Μάλιστα τον τελευταίο καιρό βλέπουμε απλά μια λογική αριθμών που είμαστε υποχρεωμένοι να παρουσιάσουμε στην τρόικα, με τη μόνη διαφορά ότι τα νούμερα που αναφέρονται δεν έχουν να κάνουν με κουτιά ή άψυχα αντικείμενα, αλλά με ανθρώπους, με ψυχές. Κατεβάζοντας τους γενικούς στην ΕΡΤ, στη Δημοτική Αστυνομία και σε τόσους άλλους φορείς, απλά παρουσιάζονται αριθμοί στους δανειστές μας που –υποτίθεται- τους ικανοποιούν, αδιαφορώντας για το κόστος στην ανθρώπινη ζωή.

Κανείς λογικός άνθρωπος δεν αρνείται ότι στο δημόσιο εδώ και χρόνια γινόταν κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος. Ομως οι μεγαλύτεροι καρχαρίες (ελεγκτές του ΙΚΑ, υπάλληλοι σε εφορίες, πολεοδομίες, και πολλοί άλλοι) έχουν ήδη συνταξιοδοτηθεί μοιράζοντας το χρόνο τους στα σπίτια που έχτισαν σε βάρος των υπολοίπων και τρώγοντας τα χρήματα που έβγαλαν σαφώς με καραμπινάτες παρανομίες και εκβιασμούς. Κανείς δεν τους πειράζει και δεν τους ζητάει τα ρέστα. Θα ήταν εύκολο με έλεγχο φορολογικών δηλώσεων και τρόπου ζωής την τελευταία εικοσαετία τουλάχιστον.

Την ίδια στιγμή από τα δισεκατομμύρια ευρώ βεβαιωμένης φοροδιαφυγής στο εξωτερικό (και από άλλες κατηγορίες, για να μην λέμε μόνο για το δημόσιο) έχουν εισπραχθεί λόγω ανικανότητας του συστήματος, μόλις ελάχιστες χιλιάδες ευρώ ως πρόστιμα.

Δεν είναι λύση λοιπόν απλά να κλείνεις δημόσιους οργανισμούς χωρίς να μπορείς να κάνεις 100% αντικειμενική και κυρίως αξιοκρατική αξιολόγηση των ανθρώπων που εργάζονται εκεί, καίγοντας ουσιαστικά και τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Και όλα αυτά για να παρουσιαστούν οι απαιτούμενοι αριθμοί στους δανειστές μας, λες και είμαστε σε στρατόπεδα συγκεντρώσεις, όπου οι άνθρωποι είχαν αντικατασταθεί με αριθμούς…