Βάζεις λοιπόν λίγο Μπιγκ Κρόσμπυ, ανακαταύεις λίγο με Ντην Μάρτιν, ρίχνεις λίγο Σινάτρα, περνάς μια στρώση με κάλαντα, φλερτάρεις μια ροδοψημένη γαλοπούλα στο φούρνο-με πατάτες, ένα βουνό μελομακάρονα στη πιατέλα, περιχύνεις λίγο παραδοσιακό γλυκό κρασί Γερμανίας – το γνήσιο, στήνεις ένα σοφιστικέ έλατο με μπάλες από χρυσόσκονη, λίγα δωράκια τυλιγμένα σε ασημόχαρτο με φιόγκο, σβύνεις με ένα ποτήρι μπράντυ και πασπαλίζεις με σοκολάτα τρούφα, περνάς απο πάνω μιά βιεννέζικη χορωδία-με άγια νύχτα και τυμπανιστή, βάζεις τη κόκκινη κάλτσα -τη περσινή, χιονίζεις με πλαστικό χιόνι τα τζάμια, κολλάς αστράκια και φατσούλες στα παράθυρα, ένα άγιο βασίλη να κρέμεται στο μπαλκόνι – απροσδιόριστα πεφορτισμένον,τα λαμπάκια ν’ άναβοσβύνουν με ηλεκτρονική μουσική, η tv να δείχνει λίγο από Times square, βράζεις το κινέζικο τσάι για τη δίαιτα – μη ξεχνιόμαστε, μιά τσόχα για το καλό του χρόνου, ένα παρταόλα, ένα κομποσκίνι κατά προτίμηση βατοπεδινό, δυό χάντρες για το μάτι της πόρτας, μιά κράτηση ρεβεγιόν με πρόγραμμα οριεντάλ, ένα γκαλά φιλανθρωπίας.., τα καινούργια σου λουστρίνια, ένα παπιγιόν, ένα πέταλο με δυό γκυ και ένα κουρουμπίνι στη μέση, ένα κουτί πούρα -με υγρομετρητή, ένα τσίγκινο γούρι-με υπογραφή γνωστού αστρολόγου, μιά γλάστρα αλεξανδρινό, ένα ψευτοφάναρο με φλογίτσα να τρεμοκαίει, βάζεις και τη φάτνη κάτω απο το έλατο – με τον χριστούλη κουκλάκι και την παναγίτσα και τα ζωάκια, μετά χαλαρά…με τα μάτια νυσταγμένα και βαριά…σύρεσαι μέχρι την μπερζέρα, χώνεσαι μέσ’ στη κουβερτούλα -τη χνουδάτη, κλείνεις τα ματάκια με πείσμα χαλαρά και βρίσκεσαι πάνω στο έλκυθρο με το ελαφάκι, τον ρούντολφ ,παρκαρισμένος μέσ’στα χιόνια και στο καμπαναριό! Χριστουγεννιάτικη performance…πόσα χριστουγενιάτικα πράγματα μπορείς να παρουσιάσεις και να κάμεις χάζι.

Πάντως όποιος βρεί το κουκλάκι με την παναγίτσα μέσα στο χάος κερδίζει ένα καζαμία του 2015! Δεν μπορούμε να μη το πούμε, είναι ένας τέλειος και έξοχος πίνακας εξπρεσιονισμού, η εξιδανίκευση της αφαίρεσης περιεχομένου, ο ορισμός του μεταμοντερνισμού, ένα διαχρονικό καρέ υψηλής αφηρημένης τέχνης, ένας αγνωστικισμός, η τέλεια σύλληψη της βασιλεύουσας υποκειμενικότητας!

Ενα μόρφωμα φράκταλ τεχνικός όρος της απείρως σύνθετης πολυπλοκότητας και επινόησης.

Ενας κίτσοου πίνακας, ο προσδιορισμός της απροσδιοριστίας, σούπερ διαδραστικός ως προς τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν αενάως, διακοσμώντας το προβαλλόμενο έρεβος της ψυχής των ατέχνων. Αφηρημένη τέχνη, χωρίς εννοιολογικό υπόβαθρο, χωρίς ουσία, χωρίς στόχο, άστοχη, ημαρτημένη, πεφορτισμένη των πολλών και ταυτόχρονα των τίποτα.

Παρενέργεια και σύμπτωμα μαζί της ανθρώπινης εθελοθρησκείας, η εικονική απεικόνιση της ειδωλοποίησης του εαυτού μας και του εσωτερικού κενού μας.

Η παραμόρφωση είναι η βασική επιδίωξη του εξπρεσσιονισμού, ο μοντερνισμός απαλείφει βίαια τον ρεαλισμό και προτάσσει την ασυναρτησία και την δήθεν νεωτερικότητα της ασέβειας. Η συνηδειτή απόρριψη της αλήθειας του Χριστού και ταυτόχρονα η προσκόλληση στην ψευδαίσθηση των φθαρτών πραγμάτων. Η αληθινή τέχνη έχει άμεση σχέση με την υγιή νοητική λειτουργία, εμπνέεται απο την νόηση και εκφράζει αλήθεια και όχι ψευδαίσθηση και απάτη.

Η ψεύτικη τέχνη εξαπατά, δίνοντας υποψία αίσθησης εις βάρος της λογικής επεξεργασίας. Τέχνη σημαίνει προσφορά στην ανθρωπότητα, η τέχνη είναι δημιουργική δύναμη που παράγει χρηστική ωραιότητα,πνευματική ωφελιμότητα, με έκφραση τελειότητας. Ο Θεός είναι ο τέλειος καλλιτέχνης, ο ποιητής πάσης καλλιτεχνίας και πρόσφερε το αριστούργημα της αγάπης Του για μας, τον μονογενή υιό Του για να μας λυτρώσει από τη λάσπη της αισχύνης και της ασχημοσύνης, για να γείνη το τέλειο και αιώνιο σχέδιό Του,να μετασχηματίσει το σώμα της ταπείνωσής μας, ώστε να γείνη σύμμορφο με το σώμα της δόξας του Υιού Του.Να γίνουμε εμείς το κόσμημα της δημιουργίας Του,της αγαθοποιίας και της σοφίας Του.

Αν εμείς επιμείνουμε στις καρικατούρες της κακοτεχνίας μας, αν θαυμάζουμε την απεικόνιση της αυτοχειρίας μας, θα παραμείνουμε ανάξιοι και άλογοι, με την ύβρη της κενοτεχνίας να φέρει την υπογραφή της άξιας καταδίκης μας.

– Φιλήμων Σωτηρόπουλος