Αναζήτηση
Τώρα που ξεκινήσαμε για εκλογές, χρήσιμο είναι να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Από την κάλπη μπορεί να προκύψουν μόνο τρία μετεκλογικά σενάρια.
– Είτε μια αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος.
– Είτε μια συγκυβέρνηση πρώτου και τρίτου κόμματος.
– Είτε το χάος. Ακυβερνησία, νέες εκλογές, νέα ακυβερνησία κ.λπ.
Το πρώτο είναι το «σενάριο ΝΔ». Με τα σημερινά δεδομένα η αυτοδυναμία της είναι πιθανή αλλά όχι βέβαιη.
Το δεύτερο είναι το «σενάριο ΝΔ – ΚΙΝΑΛ». Είναι μονόδρομος αν η ΝΔ δεν πάρει αυτοδυναμία.
Το τρίτο είναι το «σενάριο του τυχοδιώκτη».
Τέταρτο σενάριο δεν υπάρχει.
Γιατί το δεύτερο κόμμα δεν παίζει σε κανένα σενάριο;
Αφενός για λόγους δημοκρατικής τάξης. Δεν μπορείς να βάλεις από το παράθυρο στην κυβέρνηση εκείνους που ο ψηφοφόρος έδιωξε πριν λίγο από την πόρτα.
Αφετέρου για λόγους πολιτικής λογικής. Η επόμενη διακυβέρνηση θα οργανωθεί πάνω στον έλεγχο της προηγούμενης, όπως συμβαίνει στις δημοκρατίες. Και προφανώς δεν γίνεται να ελέγχεται ο ΣΥΡΙΖΑ με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.
Ετσι λοιπόν έχουν τα πράγματα. Καθαρές κουβέντες.
Ερώτημα. Ποντάρουν κάποιοι στο «σενάριο του τυχοδιώκτη»;
Προφανώς η σημερινή συγκυβέρνηση. Δεν θα κάτσουν να χάσουν με σταυρωμένα χέρια και δεν έχουν άλλη επιλογή από το χάος.
Αλλά και κάποιοι στην αντιπολίτευση. Είτε από καθαρή ανοησία είτε επειδή δεν βλέπουν τις φάτσες τους σε κάποια φωτογραφία της επόμενης μέρας είτε επειδή προτιμούν ΣΥΡΙΖΑ (όπως στο Σκοπιανό…) και δεν το λένε ανοιχτά μην τους πλακώσουν οι άλλοι.
Μιλάμε για τυχοδιώκτες που μπροστά τους ο Μαυρογένης ή ο κάπτεν Μόργκαν μοιάζουν θεσμικοί επενδυτές στο Χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης.
Κάπως έτσι διάφοροι περίεργοι δηλώνουν δεξιά κι αριστερά ότι είναι «κατά της συνεργασίας με τη ΝΔ» ή βαυκαλίζονται ότι θα εκβιάσουν (!) τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ με «επιμονή στη συμμετοχή των δύο κομμάτων» στη νέα κυβέρνηση ή καμώνονται ότι έχουν πάρει σοβαρά το παραμύθι των «ίσων αποστάσεων» μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Εξ όσων γνωρίζω πάντως, «αντιπολίτευση ίσων αποστάσεων» μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης δεν καταγράφεται στην παγκόσμια πολιτική βιβλιογραφία.
Μπορεί βεβαίως να την ανακαλύψει η ΔΗΜΑΡ, αλλά όπως θα έλεγε και ο Στάλιν «η ΔΗΜΑΡ; Πόσους ψηφοφόρους έχει;».
Ολα αυτά είναι χρήσιμο να τα ξεκαθαρίζουμε πριν από τις εκλογές. Οχι απλώς επειδή το επιτάσσει η στοιχειώδης πολιτική εντιμότητα, αλλά κυρίως επειδή έτσι δεν θα χρειαστεί να τσακωθούμε μετά τις εκλογές.
Τότε ο τόπος θα πρέπει να αρχίσει να τρέχει –κατά προτίμηση, χωρίς τυχοδιώκτες στο κατάστρωμα…
