Και ξαφνικά, οι θεσμοί άρχισαν να γίνονται περισσότερο «πολιτικοί» στη διαχείριση του ελληνικού ζητήματος. Δείχνουν να αντιλαμβάνονται και να προσαρμόζονται στις ανάγκες του εσωτερικού παιχνιδιού, έχουν μια διάθεση ανταποδοτικότητας προς την κυβέρνηση και γενικότερα φαίνεται να μην κρατούν τις αποστάσεις που συνήθιζαν να κρατούν έως πρόσφατα.

Αφορμή για τη σχετική συζήτηση που έχει ανοίξει τελευταία στάθηκε η τοποθέτηση του επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, ως προς το αν και κατά πόσο οι Βρυξέλλες θα επιτρέψουν το πάγωμα της μείωσης των συντάξεων από το 2019. Υπάρχει η αίσθηση ότι ο κ. Μοσκοβισί άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να μην προχωρήσει η μείωση, γεγονός που –όπως είναι λογικό –έσπευσε να αξιοποιήσει η κυβέρνηση, αλλά από την άλλη προκάλεσε την αντίδραση της αντιπολίτευσης, που ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρεί ότι ο επίτροπος κατ’ αυτόν τον τρόπο «κουβάλησε νερό στο αυλάκι του Μαξίμου».

Υπάρχει θέμα; Ναι κι αυτό δεν έχει να κάνει με το αν θα γίνουν ή όχι οι μειώσεις (που εννοείται ότι όλοι εύχονται να μη γίνουν!), αλλά με την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο πολιτεύονται στην Κομισιόν. Εως και πριν από λίγους μήνες, δεν θα διανοούνταν αρμόδιος επίτροπος να αναιρέσει –έστω κι εμμέσως –μέρος μιας συμφωνίας ανάμεσα στις δύο πλευρές. Ωστόσο, τώρα και αυτό το θέσφατο κατέστη συζητήσιμο.

«Κι αυτό επιτυχία της ελληνικής πλευράς είναι» απαντάει η κυβέρνηση. Οντως, θα πρόσθετε κάποιος, όμως και στο παρελθόν οι θεσμοί (τρόικα τότε, για να μην ξεχνιόμαστε) είχαν την ευκαιρία να δείξουν κάποια ελαστικότητα στις εκάστοτε κυβερνήσεις, ωστόσο τήρησαν άτεγκτη στάση. Για παράδειγμα, άνοιξη και φθινόπωρο του 2014, η τότε κυβέρνηση Σαμαρά ζητούσε τη ρύθμιση του χρέους, μετά τα σκληρά μέτρα που της είχαν ζητηθεί και είχε λάβει. Ωστόσο, αυτή η ρύθμισε δεν έγινε ποτέ. Εννοείται ότι και τότε κανείς Ελληνας δεν θα έφερνε αντίρρηση σε μια τέτοια εξέλιξη, που θα ήταν υπέρ του κοινού καλού.

Ομως, η πλευρά των δανειστών την αρνήθηκε, προβάλλοντας διάφορους λόγους και μαζί προβάλλοντας το σκληρό προσωπείο της, που ήταν και το σήμα κατατεθέν της έως πρόσφατα. Αυτό το προσωπείο, πλέον, εξέλιπε. Κι αυτό είναι το νέο στοιχείο, που έρχεται να προστεθεί στην εξίσωση. Η πλευρά των θεσμών λειτουργεί πιο πολιτικά, με μια διάθεση έμπρακτης επιβράβευσης της Αθήνας, που στο παρελθόν κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί.

Τελευταία Νέα