Από το όνομα στο επίθετο

Γι’ αυτόν πάλι δεν χρειάζεται να διευκρινιστεί στη συμφωνία ότι ο σχηματισμός του δεν προσομοιάζει με εκείνον του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ότι τα μέλη του δεν φέρουν σάρισες. Αυτός ο «μακεδονικός στρατός», όπως είπε ο Ζόραν Ζάεφ, είναι σύγχρονος. «Το να είσαι στρατιώτης σε μια χώρα που είναι μέλος του ΝΑΤΟ», εξήγησε στο Twitter, «σημαίνει ότι θα εργάζεσαι σε βελτιωμένες συνθήκες, σύμφωνα με τα δεδομένα των συμμάχων του ΝΑΤΟ».

Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ δεν αναζητά ένα ένδοξο παρελθόν. Ψάχνει ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτό που ενδεχομένως θα αναγνώριζε και ο ίδιος ως «κρατίδιο» αν δεν τον είχε προλάβει εκείνη η Ελλάδα που συγκριτικά ένιωσε τεράστια. Αλλά αν εκείνη η Ελλάδα συνέκρινε μεγέθη, ο Ζάεφ συγκρίνει πραγματικότητες. Τη μία πραγματικότητα που θέλει τη μικρή του χώρα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ με μια άλλη που τη δένει στο άρμα της Τουρκίας ή της Ρωσίας. Η επιλογή έγινε ανάμεσα σε αυτές τις δύο πραγματικότητες.

Ο Ζάεφ όμως έχει μπροστά του ένα δημοψήφισμα. Κι αυτή είναι μια πραγματικότητα που δεν τον υποχρεώνει να παίξει μόνο με το όνομα, τη Βόρεια Μακεδονία, αλλά και με το επίθετο: μακεδονικό έθνος, μακεδονικός στρατός, μακεδονική επικράτεια, μακεδονική σαλάτα, οτιδήποτε μπορεί να κάνει τους πολίτες του να πιστέψουν ότι το όνομα της χώρας τους άλλαξε, αλλά η ουσία γι’ αυτούς παραμένει η ίδια.

Εδώ ασφαλώς δεν θα αρέσει, θα ενοχλήσει, θα κάνει κι άλλους να σχηματίσουν με τα χείλη τους τη λέξη «προδότες». Αλλά για να κερδίσει το δημοψήφισμα και ό,τι του απομένει μέχρι να αποκτήσει ισχύ η συμφωνία, ο Ζάεφ θα πρέπει να παραφράσει ελαφρώς εκείνο το σύνθημα που ακούγεται εδώ και τρεις δεκαετίες στην Ελλάδα. Πρέπει να πείσει ότι η (Βόρεια) Μακεδονία είναι μακεδονική.