Τα τελευταία χρόνια το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης έχει πρωταγωνιστήσει στην ειδησεογραφία για λόγους όμως που ουδεμία σχέση έχουν με την παιδεία. Ούτε την κατά Πλάτωνα που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ηθική συγκρότηση του ατόμου και θεμέλιο λίθο της ιδανικής πολιτείας, ούτε –τραγική ειρωνεία! –την κατά Αριστοτέλη που, θεωρώντας τον άνθρωπο «ζώον κοινωνικόν και φύσει πολιτικόν», είναι μέρος της πολιτικής. Σχετικά με το ΑΠΘ μαθαίναμε, στον αντίποδα αυτών των αξιών, για καταλήψεις, διακίνηση ναρκωτικών, σωρούς σκουπιδιών, βανδαλισμούς, κάμπινγκ αλληλέγγυων που έσπαγαν λεωφορεία, το πτώμα μιας γυναίκας πιθανότατα από υπερβολική χρήση, εμπρησμούς γραφείων, ασυδοσία, αναρχία και τις διαμαρτυρίες των καθηγητών που ήταν όμηροι αυτής της κατάστασης. Ετσι, έχει μια προστιθέμενη αξία η είδηση τόσο για την εγκατάσταση εκεί του πρώτου στην Ελλάδα 3D Bioprinter όσο και για το 15ο Διεθνές Συνέδριο Νανοτεχνολογίας που αρχίζει το Σάββατο στο ΑΠΘ. Επί της ουσίας τώρα. Ανήκω σε μια γενιά που, μεγαλώνοντας, είδε την επιστήμη να εξελίσσεται, μέσα σε λίγα χρόνια, όσο δεν είχε εξελιχθεί τους τελευταίους αιώνες. Προσωπικά –και παρά τις προσπάθειές μου –οι σύγχρονες επιστημονικές ορολογίες με πιάνουν αδιάβαστη. Για παράδειγμα, δεν αντιλαμβάνομαι, όσο και αν προσπάθησαν να μου εξηγήσουν, τον γρίφο του Νας που έλυσε πρόσφατα ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης. Αυτός ο απίθανος Ελληνας που στα 37 του είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Υπολογιστών τουΜΙΤ, του σημαντικότερου τεχνολογικού ινστιτούτου στον κόσμο. Ακούγοντάς τον όμως σε μια συνέντευξη κατάλαβα πολύ καλά πως αυτού του είδους οι σύγχρονοι επιστήμονες υποστηρίζουν πλέον, έστω και ασυνείδητα, πολιτικές και πολιτιστικές αξίες. Λέγοντας ο ίδιος ότι έφυγε στο εξωτερικό διότι επιθυμούσε εξαρχής να γίνει μέρος του μεγάλου «τοπίου», να ενταχθεί στη διεθνή κοινότητα, αντελήφθην μια ουσιαστική διάσταση του κοσμοπολιτισμού και τους μονόδρομους που μπορούν να μας οδηγήσουν μακριά από τις φοβικές μας εσωστρέφειες.

Τελευταία Νέα