Πώς το είπε ο Νίκος Φίλης; Εδώ παίρνουν άδεια οι έμποροι ναρκωτικών, δεν θα πάρει ο Κουφοντίνας; Η δήλωση δεν αποκαλύπτει μόνο ότι στο μέτρο αξιολόγησης του Φίλη οι έμποροι ναρκωτικών είναι χειρότεροι από τους κατά συρροήν δολοφόνους που επιπλέον παραμένουν αμετανόητοι. Είναι αποκαλυπτική μιας ευρύτερης σχέσης. Περιγράφει τη σχέση που έχει αναπτύξει ένα τμήμα της κοινωνίας με τον ίδιο τον δολοφόνο. Μια σχέση που υποτίθεται ότι είναι πολιτική, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι.

Ο Κουφοντίνας έχει οπαδούς. Δεν είναι ο μοναδικός δολοφόνος. Οπαδούς είχαν δολοφόνοι σαν τον Τσαρλς Μάνσον, όπως έχουν και απατεώνες σαν τον Αρτέμη Σώρρα. Εντάξει, ο Κουφοντίνας δεν είναι Μάνσον. Δεν είναι ούτε απατεώνας. Είναι όμως ένας Ρουπακιάς. Ενας Ρουπακιάς ενδεχομένως όχι λιγότερο στυγνός, αλλά πάντως πιο ψύχραιμος. Είναι κάποιος που σκότωνε όσους θεωρούσε ιδεολογικούς του αντιπάλους, κάποιος που έβλεπε γύρω του εχθρούς, κάποιος που πίστευε ότι στους εχθρούς του αξίζει μόνο ο θάνατος.

Είναι κάποιος που μπορεί να έχει οπαδούς, θαυμαστές και υπερασπιστές και να τους έχει για λόγους που συνδέονται με τον ανθρώπινο ψυχισμό –υπερασπιστές μπορεί να έχει και ο Ρουπακιάς. Αλλά αντίθετα από τον Ρουπακιά, οι υπερασπιστές τού Κουφοντίνα δεν προκαλούν την ίδια αποστροφή, τον ίδιο αποτροπιασμό. Δεν γίνονται αντικείμενο κοινωνικής κατακραυγής είτε πετάνε τρικάκια είτε κάνουν δηλώσεις για την άδεια που πρέπει να πάρει ο δολοφόνος αλλά δεν δήλωσαν ποτέ και τίποτε κάτι για τη συγγνώμη που αρνείται να ζητήσει από τα θύματά του. Υποκύπτουν μόνο στο μάνατζμεντ που κάνει εκείνος στον εαυτό του. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα του Κουφοντίνα. Είναι πρόβλημα των άλλων.