Μετά το τέλος της «αυταπάτης» κι έχοντας υπογράψει το τρίτο Μνημόνιο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ποντάρισε πολλά στη ρύθμιση του χρέους. Είχε ασφαλώς κατεβάσει τον πήχη σε σχέση με τις αρχικές της διακηρύξεις, όταν δήλωνε ότι θα κινήσει τις διαδικασίες για να κηρυχθεί το ελληνικό χρέος επονείδιστο και απεχθές οργανώνοντας και ανάλογες φιέστες στη Βουλή με πρωτοβουλία τής τότε προέδρου του Σώματος. Η ρύθμιση του χρέους, ωστόσο, παρέμενε το άγιο δισκοπότηρο μιας κυβέρνησης που είχε φορολογήσει αγρίως τους πολίτες για να πετύχει τα υψηλότατα πλεονάσματα που είχε η ίδια συνομολογήσει με τους δανειστές. Η ρύθμιση θα ήταν το δικό της success story.

Ο στόχος, όπως φαίνεται, είναι ακόμη μακριά. Μέσα από τη συνέντευξη που παραχώρησε στα «ΝΕΑ», ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης προσέθεσε τη φωνή του σε εκείνες που παραπέμπουν το θέμα της ρύθμισης κάπου στο μέλλον. «Δεν θα περίμενα» σημειώνει «αυτή η μακροχρόνια δέσμευση να γίνει περισσότερο συγκεκριμένη τώρα και επιπλέον εκτιμώ ότι δεν χρειάζεται». Αυτό σημαίνει πως, τουλάχιστον προς το παρόν, το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες. Σημαίνει ακόμη ότι η κυβέρνηση απέτυχε να φέρει εις πέρας μιας ζωτικής σημασίας προσπάθεια για την ίδια. Με άλλα λόγια, εάν η προσπάθεια έγινε μόνο και μόνο για να κερδηθούν τρία χρόνια ωρίμασης στα ομόλογα, τότε έγινε για ένα πουκάμισο αδειανό. Πολύ κακό για το τίποτα.

Στην πολιτική, και ειδικά σε μια δύσκολη περίοδο όπως είναι αυτή, είναι αδύνατον να αποφευχθούν τα λάθη –οι λανθασμένες επιλογές, οι λανθασμένες εκτιμήσεις, οι λανθασμένες αποφάσεις. Παράλληλα, όμως, είναι δυνατόν να μάθει κανείς από τα λάθη του. Μήπως και πάψει επιτέλους να κυνηγάει χίμαιρες και δισκοπότηρα.