Αναζήτηση
Στα τέλη των 80s έδρεπε τις ποδοσφαιρικές δάφνες η (κωδικοποιημένη ως) Μίλαν των Ολλανδών και μετά από τριάντα χρόνια η υδατοσφαιρική πιάτσα υποκλίνεται στον Ολυμπιακό των Κροατών!
Αυτός βεβαίως είναι ένας σοβαρός λόγος για να παρεξηγηθεί ο Θοδωρής Βλάχος, που εάν σώνει και καλά έπρεπε να βάλει μια ετικέτα στο triple crown, θα προτιμούσε, κινούμενος και από σοβινιστικά ελατήρια, να τον βαφτίσει Ολυμπιακό των Βολιωτών!
Δεν υπάρχουν βεβαίως άλλοι Βολιώτες στο ρόστερ των πρωταθλητών Ευρώπης, αλλά ο ίδιος κάνει για δύο, όσα και τα τρόπαια του Τσάμπιονς Λιγκ, που μοστράρει στο πόθεν έσχες του.
Μαύρο φίδι που τον έφαγε τον δόλιο, διότι με τους απανωτούς τίτλους τους οποίους μαζεύει, θα του ‘ρθει ταμπλάς με τον ΕΝΦΙΑ!
Πέρα από την πλάκα και με όλον μου τον σεβασμό στον Πάβιτς, στον Μπούσλιε και στον Ομπράντοβιτς, οι Πειραιώτες οφείλουν αυτοδικαίως να συστήνονται ως ο Ολυμπιακός (όχι των Κροατών, αλλά) των Ελλήνων, οι οποίοι στο τέλος της ημέρας έκαναν κιόλας τη διαφορά!
Απέναντι σε multi culti αντιπάλους, στους οποίους οι αυτόχθονες παίκτες αποτελούν μουσειακό είδος, ο Ολυμπιακός αναρριχήθηκε στον θρόνο, χάρη στην ελληνική ταυτότητά του: με τους Φουντούληδες, τους Μυλωνάκηδες, τους Μουρίκηδες, τους Δελεκάδες, τους Γεννηδουνιάδες, τους Δερβίσηδες, τους Νικολαΐδηδες, τους Γούνες, τους Αργυρόπουλους και τους Γαλανόπουλους μέσα στον… συρφετό των οποίων εγκολπώθηκαν, χάρη στη χημική δεξιοτεχνία του Βλάχου, οι τρεις Κροάτες.
Η οδύσσεια του Ολυμπιακού διήρκεσε έξι χρόνια παραπάνω από την περιπλάνηση του ήρωα του Ομήρου, αλλά είχε αίσιο τέλος. Το Σάββατο το βράδυ οι Πειραιώτες είδαν τη γενέτειρα του Χριστόφορου Κολόμβου να γίνεται η δική τους (δεύτερη) Ιθάκη και μάλιστα σε μια τριπλή επανάληψη της ιστορίας του 2002: νίκη επί της οικοδέσποινας στον τελικό, με το ίδιο σκορ (9-7) και με προπονητή τον τότε ασίσταντ του Ζόλταν Κάσας!
